tgoop.com/alitayefi1/5215
Last Update:
منتشر شد: زمزمه‌های درون
دفتر چهارم
علی طایفی
واژه‌ها نیز جان دارند. گاه در چشمانت خیره می‌شوند! گاه با تو و به رویت می‌خندند! گاه با تو و بر تو می‌گریند! و گاه از حنجره تو یا خود، فریاد می‌کشند! شعر نیز چنین خصلتی دارد. در بنیاد اگر بیاندیشیم، ادبیات نیز دارای چنین ویژگی و شخصیتی است. او همزمان با من و تو بدنیا می‌آید، با من و تو زندگی می‌کند ولی برخلاف ما، هرگز نمی‌میرد. از اینجاست که دیگر شعر از شاعر جدا می‌شود و راه خود را در فضایی خیالی و واقعی پیش می‌گیرد.
این واژه‌ها حتی اگر معلول و ناتوان باشند، یا کج و معوج، و چه در قامتی کوتاه یا بلند رشد کنند، مخلوق هنر و ادبیات‌اند. هیچ خرده‌ای بر ناب و تاب این واژه‌ها در قالب شعر یا رمان وارد نیست مگر نقدی جانسوز و جانساز. اینک این قطار واژه‌ها در قالب شعرگونه متولد شده‌اند. دیگر اختیار آنان در دستان من نیست. این شما هستید که می‌خوانید، می‌خندید یا می‌گریید. هماغوشی و آمیزش فکری و فرهنگی دیگر با شماست.
بفرمایید….
سایر نوشته‌هایم‌را در اینجا بخوانید
https://www.tgoop.com/alitayefi1/4340
موسیقی، خرد جان؛ شعر، جانِ خِرَد
https://www.tgoop.com/Musikdelangiz
BY علی طایفی (سنجشگری مسايل اجتماعی ايران)
Share with your friend now:
tgoop.com/alitayefi1/5215