tgoop.com/aeshraq/4985
Last Update:
آن موقع، مجلس مردانه، هیچ ارزشی نداشت. ولی مجلس عروسی زنانه در بالاترین سطح اهمیت قرار داشت. ظرافتها بیشتر بود. زنها روی خودشان کار میکردند و در قسمت زنانه برنامهها بیشتر بود و اتفاقهای بیشتری هم میافتاد. برای همین، فیلم عروسی تکهای از ناموس سیار خانواده بود. نوار ویدئو نسخهای فیزیکی بود که از شب عروسی باید در بالاترین سطح ممکن از آن حفاظت میشد. مهم بود دست کی میماند. برای همین تقریباً به آخر عروسی که نزدیک میشدیم مهمترین سؤال این بود: «فیلم زنانه دست کیه؟ دست زهرا خانم دیگه، نه؟» باید قلبشان آرام میگرفت. باید مطمئن میشدند هیچکس، هیچ نری تا شعاع چند کیلومتری، فیلم عروسی آنها را نمیبیند. فیلمبرداری از چه زاویهای و با چه مدلی ابداً مهم نبود، اعتماد آنها به ما مهم بود. همکار و لیلا خانم و مریم خانم را نمیشناختند، فقط زهرا خانم را میشناختند.
زهرا خانم اوج کارش بود. حرفهای شده بود. حالا همه را دعوت میکرد خانه. برایشان چای میریخت و مینشست مفصل با آنها گپ میزد. کل فیلم عروسی را با هم تماشا میکردند. بعد انگار که جلسهی پرسش و پاسخ با کارگردان یک اثر بزرگ باشد، به تکتک سؤالاتشان جواب میداد. دیگر دربارهی همهی موضوعات طرف مشورت بود. شام عروسی را از کجا بگیرند، گوسفند را کدام قصاب قربانی کند، قیمهی کدام آشپزخانه بهتر است، برای پاتختی چطور برنامه بریزند و او با صبر و حوصله همه را توضیح میداد. مشتریها به او خیلی اعتماد داشتند. همین که فیلم عروسیشان خوب میکس شده بود و پرش نداشت، همه راضی و خوشحال بلند میشدند میرفتند پس کارشان.
بریدهای از مطلب «فیلم مجلس زنانه دست زهرا خانمه دیگه، نه؟» نوشتهی قاسم فتحی
BY اشراق 🌿
Share with your friend now:
tgoop.com/aeshraq/4985