میناوش

📘فصل‌های درون

📝جوانگ دزو

به فیلسوف چینی قرن چهارم پیش از میلاد، جوانگ جو یا جوانگ دزو، نوشته‌هایی شامل سی‌وسه فصل نسبت داده‌اند. هفت فصل نخست: فصل‌های درون، پانزده فصل بعد: فصل‌های برون و یازده فصل دیگر: فصل‌های پراکنده نام گرفته‌اند؛ هرچند بسیاری معتقدند که تنها پندهای شعرگونه و فلسفیِ فصل‌های درون، اثر جوانگ دزو است.

همسر این فیلسوف طبیعت‌خواه و مبارزه‌گر با ساختارهای اخلاقی، چهره در خاک کشیده و تابوتش در انتظار مراسم سوگواری است و حال آن‌که او پا کوبان آواز می‌خواند و می‌گوید: پیرسالان دیدم زار می‌زدند، بُرنایان دیدم زار می‌زدند، گویی مام مردگان. هر کس گریه می‌دید و می‌گریست. دور مباد آسمان، عاطفه دور باد! طبیعت چیره باد، رام باد! باستانیان چنین خواهند (جوانگ دزو، ۱۳۶۸: ۳۰).
جوانگ دزو در پی وحدت و یگانگی عالَم است و هستی را جز نیستی، وهم و سایه ندانسته و می‌نویسد: من، منم، توام. تو، تویی، منی. یله به هم، ماریم و پوستش؛ زَنجَره و بالش. روزگاری من، جوانگ دزو، به خواب دیدم که پروانه‌ام؛ پریدم از خواب، خود جوانگ دزو بودم. پروانه پرید، یا من خواب دیدم، جوانگ دزو پرید، یا پروانه خواب دید (همان: ۲۶)؟
منبع:

_ جوانگ دزو، ۱۳۶۸، فصل‌های درون، ترجمه بهزاد برکت و هرمز ریاحی، تهران، تندر.
https://www.tgoop.com/Minavash

Telegram

میناوش

یادداشت‌های میثم موسوی
ارتباط با من:
@meysammousavi1363

👍1👌1

www.tgoop.com/Minavash/1324

183 viewsمیثم موسوی, Sep 13 at 15:16

📘فصل‌های درون

📝جوانگ دزو

به فیلسوف چینی قرن چهارم پیش از میلاد، جوانگ جو یا جوانگ دزو، نوشته‌هایی شامل سی‌وسه فصل نسبت داده‌اند. هفت فصل نخست: فصل‌های درون، پانزده فصل بعد: فصل‌های برون و یازده فصل دیگر: فصل‌های پراکنده نام گرفته‌اند؛ هرچند بسیاری معتقدند که تنها پندهای شعرگونه و فلسفیِ فصل‌های درون، اثر جوانگ دزو است.

همسر این فیلسوف طبیعت‌خواه و مبارزه‌گر با ساختارهای اخلاقی، چهره در خاک کشیده و تابوتش در انتظار مراسم سوگواری است و حال آن‌که او پا کوبان آواز می‌خواند و می‌گوید: پیرسالان دیدم زار می‌زدند، بُرنایان دیدم زار می‌زدند، گویی مام مردگان. هر کس گریه می‌دید و می‌گریست. دور مباد آسمان، عاطفه دور باد! طبیعت چیره باد، رام باد! باستانیان چنین خواهند (جوانگ دزو، ۱۳۶۸: ۳۰).
جوانگ دزو در پی وحدت و یگانگی عالَم است و هستی را جز نیستی، وهم و سایه ندانسته و می‌نویسد: من، منم، توام. تو، تویی، منی. یله به هم، ماریم و پوستش؛ زَنجَره و بالش. روزگاری من، جوانگ دزو، به خواب دیدم که پروانه‌ام؛ پریدم از خواب، خود جوانگ دزو بودم. پروانه پرید، یا من خواب دیدم، جوانگ دزو پرید، یا پروانه خواب دید (همان: ۲۶)؟
منبع:

_ جوانگ دزو، ۱۳۶۸، فصل‌های درون، ترجمه بهزاد برکت و هرمز ریاحی، تهران، تندر.
https://www.tgoop.com/Minavash

BY میناوش