tgoop.com/Minavash/1235
Last Update:
ادامهٔ صفحهٔ قبل:
شوپنهاور زندگی را رنج و شر (همان: ۵۲۰) و مرگ را نعمت میشمرد (همان: ۵۲۱). او همواره نگاهی منفیبافانه به شادی داشت و شادی را نبود رنج میدید؛ لذا بر آن اعتقاد بود که ما محکوم به زندگی هستیم پس باید بکوشیم با کمترین میزان درد زندگی کنیم (همان: ۴۹۶). و هرکس باید برای رهایی از مشکلات از زندگی کناره گرفته و از آن بگریزد. از اینرو بعضی از راه هنر این کار را میکنند، بعضی از راه ریاضت مذهبی و من از راه پرهیز از دنیای آرزوها (همان: ۴۴۴).
ناگفته نماند که آرتور شوپنهاور میدانست چیرگی بر اشتیاقِ شهرت آسان نیست و عطش شهرت، آخرین چیزیست که خردمندان کنار میگذارند. چنانکه خود او نیز هرگز نتوانست عطش شهرت را فراموش کند (همان: ۴۹۵). بااینحال برخی معتقدند که فلسفۀ شوپنهاور مبتنی بر بدیبنی نبوده و تصویر درست و واقعبینانهای از جهان است که هیچکس پیش از او جرئت نکرده است چهرۀ حقیقت را چنین بیپرده ببیند (همان: ۲۶۷).
منبع:
_ یالوم، اروین، ۱۳۹۴، درمان شوپنهاور، ترجمه سپیده حبیب، تهران، قطره.
https://www.tgoop.com/Minavash
BY میناوش

Share with your friend now:
tgoop.com/Minavash/1235