tgoop.com/Jaryaann/7360
Last Update:
🍽 من یازده سال پیشخدمت بودم.
از جمله چیزهایی که یاد گرفته‌ام این است که آدم‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: آن‌هایی که ظرف‌شان را به پیشخدمت می‌دهند و کسانی که ظرف‌شان را به پیشخدمت نمی‌دهند.
کسانی که ظرف‌شان را به تو می‌دهند، آن‌هایی هستند که تو را می‌بینند، می‌فهمند که تو سخت کار می‌کنی؛ بنابراین وقتی غذای‌شان تمام شد و تو جلوی آنها ظاهر می‌شوی تا ظرف کثیف را برداری، آن را برمی‌دارند و به تو می‌دهند تا هر بار مجبور نباشی خم شوی و خطر افتادن قاشق و چنگال‌هایی که از پیش در دست دارید را به جان بخری. آنها معمولاً (همراه این کار) می‌گویند «متشکرم»، انگار نه انگار که آنها به تو محبت می‌کنند. گاهی اوقات واقعاً دلم می‌خواست که آنها را در آغوش بگیرم.
این حرکت یک کار ساده است و هیچ زحمتی ندارد. اما چیزهای زیادی را نشان می‌دهد. من همیشه عاشق کسانی بوده‌ام که ظرف را به پیشخدمت می‌دهند، چون تقریباً همیشه آدم‌های فروتنی هستند، شأن تو را می‌فهمند، با تو درست رفتار می‌کنند؛ می‌دانند که چقدر شانس در این واقعیت نقش داشته که آنها آنجا نشسته‌اند و غذا می‌خورند و تو سر پا داری سخت کار می‌کنی.
من در زندگی با آدم‌های زیادی سر یک میز نشسته‌ام: نویسندگان، سیاستمداران و چهره‌های تلویزیونی؛ بیشتر آنها، هر چقدر هم قدرتمند و مهم، شاید حتی مهربان، ظرف خود را به پیشخدمت نمی‌دادند. برخی‌ها حتی خیلی بد رفتار می‌کردند.
اما دیروز با کلارا سانچز ناهار خوردم. نمی‌دانم او را می‌شناسید یا نه؛ نویسنده‌ای که میلیون‌ها نسخه از آثارش در سراسر جهان فروش می‌رود. کسی که دلایل زیادی دارد که احساس کند که به جایی رسیده است؛ احساس مهم بودن کند. همه اینها را گفتم تا بگویم کلارا سانچز ظرف خود را به پیشخدمت می‌دهد.
اینطور نیست که وقتی جمعیت زیادی شما را می‌ستایند یا حساب‌های بانکی پرپولی دارید، به جایی رسیده باشید. شما هنگامی به جایی رسیده‌اید که هر موفقیتی که داشته باشید، هنوز آن‌کسی هستید که ظرف خود را به پیشخدمت می‌دهد.
✍🏼 انریکو گالیانو
🔗 منبع
#دیدن_دیگری
@Jaryaann
BY جریانـ
Share with your friend now:
tgoop.com/Jaryaann/7360