جریانـ

▫ هفت آرزو/وصیت #توران_میرهادی در مورد شیوه #آموزش و رفتار با #کودکان که البته برای هر فردی در هر سنی سودمند است:

۱) تبدیل کار تربیتی به عشق، به فضای محبت و احترام؛ فضایی که کودکان با عشق بزرگ شوند، رشد کنند، توانایی‌های‌شان شکوفا شود و بیش از هر چیز احساس امنیت کنند.

۲) برداشتن رقابت به هر شکل از محیط تربیتی
رقابت ویران‌گر است. معنا و مفهوم هر کار را دگرگون و تخریب می‌کند. برتر، بهتر، ترها و ترین‌ها وجود خارجی ندارند. فریب رقابت را نباید خورد.

۳) جایگزین‌کردن مشارکت در همه‌ی کارها و در همه‌ی سطوح؛ در خانواده، در مهد کودک، در جامعه‌ی کوچک و در جامعه‌ی بزرگ
لذت کار دسته‌جمعی سازنده است، توان و اعتماد، دوستی و محبت به وجود می‌آورد.

۴) پرهیز از هرگونه داوری درباره‌ی کودکان در حال رشد
ضعف و پیشرفت، خوب و متوسط برای کودکان مفهومی ندارد، برای آن‌ها پرونده نسازیم. در تعامل مداوم، امکانات رشد را فراهم کنیم.

۵) پرهیز از دام‌های تکنولوژی و تبلیغات
فناوری، تجارتی سودآور شده است و دامی تازه برای مصرف‌گرایی از راه تبلیغات است. گاه احساسِ آقایی تکنولوژی بر انسان را داریم. انسانی که هوش، ذکاوت، اندیشه و توانایی‌های خود را در اختیار هدف‌های مجازی می‌گذارد.

۶) پرهیز از گذاشتن بار سنگین بر دوش کودکان
کار ما ایجاد فرصت‌ها و آزاد گذاشتن کودکان است. پیش افتادن و عقب‌ماندنی مطرح نیست. آموزش زبان و فناوری‌های الکترونیکی دیر نمی‌شود. یاد گرفتن چند عبارت یا زدن چند دکمه، آموزش نیست، نوعی فشار بیهوده و گاه بسیار گمراه کننده است.

۷) رفتن به سوی طبیعت و باز هم طبیعت
طبیعت با انسان صادق است. هر لحظه آن اکتشافی است نو. در طبیعت با دنیای خلقت، تنوع بی‌پایان و شگفتی‌های باور نکردنی آن روبه‌رو هستیم. شناختن طبیعت و حفظ آن، شوق انگیز، بلکه لازم و حیاتی است.

📖 #کتاب گفت‌گو با زمان
مجموعه‌ی گفت‌وگوهای توران میرهادی، به کوشش مسعود میرعلایی، انتشارات موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان (۱۳۹۶).
🔗 منبع
@Jaryaann

www.tgoop.com/Jaryaann/7347

1.49K viewsAug 17 at 11:34

▫ هفت آرزو/وصیت #توران_میرهادی در مورد شیوه #آموزش و رفتار با #کودکان که البته برای هر فردی در هر سنی سودمند است:

۱) تبدیل کار تربیتی به عشق، به فضای محبت و احترام؛ فضایی که کودکان با عشق بزرگ شوند، رشد کنند، توانایی‌های‌شان شکوفا شود و بیش از هر چیز احساس امنیت کنند.

۲) برداشتن رقابت به هر شکل از محیط تربیتی
رقابت ویران‌گر است. معنا و مفهوم هر کار را دگرگون و تخریب می‌کند. برتر، بهتر، ترها و ترین‌ها وجود خارجی ندارند. فریب رقابت را نباید خورد.

۳) جایگزین‌کردن مشارکت در همه‌ی کارها و در همه‌ی سطوح؛ در خانواده، در مهد کودک، در جامعه‌ی کوچک و در جامعه‌ی بزرگ
لذت کار دسته‌جمعی سازنده است، توان و اعتماد، دوستی و محبت به وجود می‌آورد.

۴) پرهیز از هرگونه داوری درباره‌ی کودکان در حال رشد
ضعف و پیشرفت، خوب و متوسط برای کودکان مفهومی ندارد، برای آن‌ها پرونده نسازیم. در تعامل مداوم، امکانات رشد را فراهم کنیم.

۵) پرهیز از دام‌های تکنولوژی و تبلیغات
فناوری، تجارتی سودآور شده است و دامی تازه برای مصرف‌گرایی از راه تبلیغات است. گاه احساسِ آقایی تکنولوژی بر انسان را داریم. انسانی که هوش، ذکاوت، اندیشه و توانایی‌های خود را در اختیار هدف‌های مجازی می‌گذارد.

۶) پرهیز از گذاشتن بار سنگین بر دوش کودکان
کار ما ایجاد فرصت‌ها و آزاد گذاشتن کودکان است. پیش افتادن و عقب‌ماندنی مطرح نیست. آموزش زبان و فناوری‌های الکترونیکی دیر نمی‌شود. یاد گرفتن چند عبارت یا زدن چند دکمه، آموزش نیست، نوعی فشار بیهوده و گاه بسیار گمراه کننده است.

۷) رفتن به سوی طبیعت و باز هم طبیعت
طبیعت با انسان صادق است. هر لحظه آن اکتشافی است نو. در طبیعت با دنیای خلقت، تنوع بی‌پایان و شگفتی‌های باور نکردنی آن روبه‌رو هستیم. شناختن طبیعت و حفظ آن، شوق انگیز، بلکه لازم و حیاتی است.

📖 #کتاب گفت‌گو با زمان
مجموعه‌ی گفت‌وگوهای توران میرهادی، به کوشش مسعود میرعلایی، انتشارات موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان (۱۳۹۶).
🔗 منبع
@Jaryaann

BY جریانـ