جریانـ

⚪️ این روزها افراد مدام از هم می‌پرسند: «چه می‌شود؟» «آیا دوباره حمله (جنگ) می‌شود؟» و در هر محفلی، زمان زیادی به مرور اخبار و شایعات و گفته‌های فلان مقام داخلی و خارجی می‌گذرد. اخبار راست و دروغ چنان پرشتاب به سوی ذهن و روان ما شلیک می‌شوند که هنوز از گیجی خبر پیشین بیرون نیامده‌ خبر بعدی چون پتک بر سرمان می‌کوبد. این حجم از اخبار در شرایطی بر سر ما آوار می‌شود که متأسفانه نه اراده و خواست ما و نه آگاهی‌مان از اخبار، در ازسرگیری جنگ یا پیشگیری از آن نقشی ندارد. زیستن در این تعلیق و بلاتکلیفی در شرایطی‌ست که هم‌زمان با قطع آب و برق و کیفیت بد اینترنت و تورم افسارگسیخته نیز مواجهیم.

در چنین شرایطی احساس استیصال و ناتوانی چنان برجسته می‌شود و نگرانی از آینده پیش رو آنقدر بزرگ و مهیب است که طرح پرسش «چه می‌شود؟» بسیار طبیعی است. اما این یادداشت فراخوانی‌ست برای آن‌که در جمع‌های خود به‌جای تکرار پرسش «چه می‌شود؟» به این بیاندیشیم که: «چه باید کرد؟» این‌که «آیا دوباره جنگ می‌شود؟» اگرچه بسیار مهم است اما پرداختن بیش از حد به آن ما را تبدیل به ناظرانی مستأصل، سرخورده، گیج و تقریباً هیچ‌کاره کرده که صرفاً در انتظار تصمیم دیگران (در خارج و داخل) در مورد ادامهٔ جنگ، و آیندهٔ این سرزمین‌ نشسته‌اند.

البته که در سطح کلان و ساختاری کار زیادی از ما برنمی‌آید اما این به معنای آن نیست که در مقیاسی کوچک‌تر هیچ فضایی برای عاملیت ما وجود ندارد. در شرایطی که فشار از همه سو در حال افزایش است و ظرفیت ذهنی و روانی ما محدود، و در حال فرسایش است، ما فقط با #مراقبت از خود و دیگران و با یاری و همراهی یکدیگر می‌توانیم بار این مصیبت‌ها و سختی‌های روزافزون را تاب بیاوریم.

این‌که توان ما برای مقابله با #وضعیت ناگوار کنونی، و تغییر چشم‌انداز نگرا‌ن‌کنندهٔ پیش رو ناچیز است، روشن و قطعی‌ست و اتفاقاً به همین خاطر هر یک از ما باید از خود و از یکدیگر بپرسیم «چه می‌توانیم و چه باید بکنیم؟» تا از این شرایط دشوار که مشخص نیست تا کی ادامه دارد، با کمترین آسیب گذر کنیم؛ در کنار هم و با پشتیبانی هم.

#باهمسازی
#جنگ_دوازده‌روزه

روی تصویر بزنید و تصویر دوم را نیز ببینید.
@Jaryaann

Telegram

.

www.tgoop.com/Jaryaann/7327

1.45K viewsedited  Aug 12 at 18:37

⚪️ این روزها افراد مدام از هم می‌پرسند: «چه می‌شود؟» «آیا دوباره حمله (جنگ) می‌شود؟» و در هر محفلی، زمان زیادی به مرور اخبار و شایعات و گفته‌های فلان مقام داخلی و خارجی می‌گذرد. اخبار راست و دروغ چنان پرشتاب به سوی ذهن و روان ما شلیک می‌شوند که هنوز از گیجی خبر پیشین بیرون نیامده‌ خبر بعدی چون پتک بر سرمان می‌کوبد. این حجم از اخبار در شرایطی بر سر ما آوار می‌شود که متأسفانه نه اراده و خواست ما و نه آگاهی‌مان از اخبار، در ازسرگیری جنگ یا پیشگیری از آن نقشی ندارد. زیستن در این تعلیق و بلاتکلیفی در شرایطی‌ست که هم‌زمان با قطع آب و برق و کیفیت بد اینترنت و تورم افسارگسیخته نیز مواجهیم.

در چنین شرایطی احساس استیصال و ناتوانی چنان برجسته می‌شود و نگرانی از آینده پیش رو آنقدر بزرگ و مهیب است که طرح پرسش «چه می‌شود؟» بسیار طبیعی است. اما این یادداشت فراخوانی‌ست برای آن‌که در جمع‌های خود به‌جای تکرار پرسش «چه می‌شود؟» به این بیاندیشیم که: «چه باید کرد؟» این‌که «آیا دوباره جنگ می‌شود؟» اگرچه بسیار مهم است اما پرداختن بیش از حد به آن ما را تبدیل به ناظرانی مستأصل، سرخورده، گیج و تقریباً هیچ‌کاره کرده که صرفاً در انتظار تصمیم دیگران (در خارج و داخل) در مورد ادامهٔ جنگ، و آیندهٔ این سرزمین‌ نشسته‌اند.

البته که در سطح کلان و ساختاری کار زیادی از ما برنمی‌آید اما این به معنای آن نیست که در مقیاسی کوچک‌تر هیچ فضایی برای عاملیت ما وجود ندارد. در شرایطی که فشار از همه سو در حال افزایش است و ظرفیت ذهنی و روانی ما محدود، و در حال فرسایش است، ما فقط با #مراقبت از خود و دیگران و با یاری و همراهی یکدیگر می‌توانیم بار این مصیبت‌ها و سختی‌های روزافزون را تاب بیاوریم.

این‌که توان ما برای مقابله با #وضعیت ناگوار کنونی، و تغییر چشم‌انداز نگرا‌ن‌کنندهٔ پیش رو ناچیز است، روشن و قطعی‌ست و اتفاقاً به همین خاطر هر یک از ما باید از خود و از یکدیگر بپرسیم «چه می‌توانیم و چه باید بکنیم؟» تا از این شرایط دشوار که مشخص نیست تا کی ادامه دارد، با کمترین آسیب گذر کنیم؛ در کنار هم و با پشتیبانی هم.

#باهمسازی
#جنگ_دوازده‌روزه

روی تصویر بزنید و تصویر دوم را نیز ببینید.
@Jaryaann

BY جریانـ