جریانـ

‍💠 از زمان دارالفنون تا حالا هیچ چیزی بااهمیت‌تر از فرهنگ ایران‌زمین برای من نبوده است و نیست. اگر ما یک وقت یک جایی حرفی برای گفتن داشته باشیم آن مطمئناً علم و صنعت نیست، بلکه فرهنگ است. به اعتقاد من چیزی که از ما در دنیا مطرح است فرهنگ ماست، شعر است، موسیقی ماست، حافظ و سعدی و مولاناست. عرفان ماست. آن چیزی که متأسفانه گویی هنوز به آن توجه نداریم این است که اول باید ملی باشیم و بعد بین‌المللی. ولی گویی ما می‌خواهیم از جهانی شدن شروع کنیم و این نمی‌شود. اول باید خودمان باشیم. خیام، فردوسی، حافظ، مولانا ... نیامدند برای جهان بنویسند، برای ما نوشتند. اینها اول حافظ شدند، خیام شدند، فردوسی شدند، سعدی شدند، بعد اروپا را تسخیر کردند. اما توجه من به سنت و آیین و فرهنگ خودم توجه شیئی موزه‌ای نیست و همیشه گفته‌ام که باید اینها را نو کرد. به عنوان مثال البته #تعزیه را به صورت تعزیه باید حفظ کرد، ولی باید ببینیم چگون ممکن است تعزیه را دستاورد کار نویی کرد. این است که وقتی بنده به این مسائل فرهنگی توجه می‌کنم به خاطر این است که اعتقاد راسخ دارم به اینکه اگر ایران در حال حاضر در جایی حرفی برای گفتن داشته باشد هنوز فرهنگ غنی آن است، اما متأسفانه نوآوری‌های ما و ابتکارات ما در زمینۀ فرهنگی نسبت به توانایی فرهنگ ما بسیار ضعیف است.

🎙 جلال ستّاری
در گفت‌و‌گو با علی دهباشی، مجله #بخارا، فروردین و اردیبهشت ۱۳۸۴، شمارۀ ۴۱، ص ۲۸-۳۰

🗓 نهم مردادماه، سالروز درگذشت #جلال_ستاری (۱۴ مرداد ۱۳۱۰، رشت – ۹ مرداد ۱۴۰۰، تهران) نویسنده، پژوهشگر، اسطوره‌شناس، مترجم، و اندیشمند ایرانی که بیش از ۱۰۰ کتاب در زمینه‌های اسطوره‌شناسی، افسانه‌شناسی، ادبیات نمایشی و نقد فرهنگی نوشته یا ترجمه کرده‌است که از کتاب‌های مرجع و شاخص در زمینه‌های تخصصی خود هستند. او همچنین دارای نشان هنر و ادب درجه شوالیه از دولت فرانسه ‌است.
#خودبودگی #ملی‌گرایی #صادرات_فرهنگی
@Jaryaann

www.tgoop.com/Jaryaann/7304

2.12K viewsedited  Jul 31 at 06:30

‍💠 از زمان دارالفنون تا حالا هیچ چیزی بااهمیت‌تر از فرهنگ ایران‌زمین برای من نبوده است و نیست. اگر ما یک وقت یک جایی حرفی برای گفتن داشته باشیم آن مطمئناً علم و صنعت نیست، بلکه فرهنگ است. به اعتقاد من چیزی که از ما در دنیا مطرح است فرهنگ ماست، شعر است، موسیقی ماست، حافظ و سعدی و مولاناست. عرفان ماست. آن چیزی که متأسفانه گویی هنوز به آن توجه نداریم این است که اول باید ملی باشیم و بعد بین‌المللی. ولی گویی ما می‌خواهیم از جهانی شدن شروع کنیم و این نمی‌شود. اول باید خودمان باشیم. خیام، فردوسی، حافظ، مولانا ... نیامدند برای جهان بنویسند، برای ما نوشتند. اینها اول حافظ شدند، خیام شدند، فردوسی شدند، سعدی شدند، بعد اروپا را تسخیر کردند. اما توجه من به سنت و آیین و فرهنگ خودم توجه شیئی موزه‌ای نیست و همیشه گفته‌ام که باید اینها را نو کرد. به عنوان مثال البته #تعزیه را به صورت تعزیه باید حفظ کرد، ولی باید ببینیم چگون ممکن است تعزیه را دستاورد کار نویی کرد. این است که وقتی بنده به این مسائل فرهنگی توجه می‌کنم به خاطر این است که اعتقاد راسخ دارم به اینکه اگر ایران در حال حاضر در جایی حرفی برای گفتن داشته باشد هنوز فرهنگ غنی آن است، اما متأسفانه نوآوری‌های ما و ابتکارات ما در زمینۀ فرهنگی نسبت به توانایی فرهنگ ما بسیار ضعیف است.

🎙 جلال ستّاری
در گفت‌و‌گو با علی دهباشی، مجله #بخارا، فروردین و اردیبهشت ۱۳۸۴، شمارۀ ۴۱، ص ۲۸-۳۰

🗓 نهم مردادماه، سالروز درگذشت #جلال_ستاری (۱۴ مرداد ۱۳۱۰، رشت – ۹ مرداد ۱۴۰۰، تهران) نویسنده، پژوهشگر، اسطوره‌شناس، مترجم، و اندیشمند ایرانی که بیش از ۱۰۰ کتاب در زمینه‌های اسطوره‌شناسی، افسانه‌شناسی، ادبیات نمایشی و نقد فرهنگی نوشته یا ترجمه کرده‌است که از کتاب‌های مرجع و شاخص در زمینه‌های تخصصی خود هستند. او همچنین دارای نشان هنر و ادب درجه شوالیه از دولت فرانسه ‌است.
#خودبودگی #ملی‌گرایی #صادرات_فرهنگی
@Jaryaann

BY جریانـ