tgoop.com/Jaryaann/7042
Create:
Last Update:
Last Update:
فکر ایرانی با فریدون و کاوه و ایرج و منوچهر و رستم و سهراب و سیاوش و اسفندیار، با فردوسی و سعدی و مولوی و حافظ، با فارابی و ابن سینا و بیرونی، با نظام‌الملک و غزالی و خیام، با بیهقی و کلیله و دمنه و ویس و رامین، با اسکندرنامه و حسین کرد و امیرارسلان و حاجی‌بابا، با هزاران چیز و هزاران کس از این قبیل آمیخته است. اگر ایرانی بدون این چیزها بزرگ شود ایرانی نیست. مایه‌ی اشتراک افراد ملّت ما با یکدیگر همین چیزهاست. تاریخ ما این است و ملّیت ما در این معنویات محصور است.
#مجتبی_مینوی
بارها شده دوستانی تمرکز بر زبان فارسی به عنوان مهم‌ترین عنصر وحدت‌بخش جامعه‌ی متکثر ایرانی را به دلیل چندزبانه بودن این جامعه نابسنده و غیرمطلوب دانسته‌اند؛ در واقع تنوع زبانی و قومی کشور ایران را مبنایی بر این گرفته‌اند که نمی‌توان عنصر اساسی تشکیل‌دهنده‌ی دولت-ملت ایران را صرفا در زبان مادری بخشی از این جامعه (زبان فارسی) محصور کرد. به نظرم مهم‌ترین نقد بر چنین دیدگاهی را می‌توان متوجه منظری دانست که قائلان این استدلال به مقوله‌ی زبان و به خصوص زبان فارسی در تاریخ ایران دارند.
در میان نظریات کلاسیک مربوط به مبنای تشکیل دولت-ملت‌ها، دیدگاهی وجود دارد که به جای عناصر به اصطلاح "عینی" از جمله نژاد و قوم، به عنصری انتزاعی و بین‌الاذهانی، یعنی خاطره‌ی جمعی مشترک، تکیه دارد. بر این اساس ملت، مای جمعی‌ای است که در تاریخی درازدامن با هم گریسته و خندیده، با هم ترسیده و کابوس دیده و با هم رویا بافته و امید بسته. وقتی زخم خورده نام یک قهرمان را فریاد زده، وقتی نور می‌جسته نشانی مشترکی را پرسیده و وقتی شکست خورده به یک کنج خزیده. اگر این مبنا را برای ملت نامیدن مردم این فلات می‌پذیریم، تا پذیرش این حقیقت فاصله‌ای نداریم که زبان فارسی، به خواب‌ها و امیدها و گریه‌ها و خنده‌های ملت ایران صورت و صدا بخشیده؛ می‌پذیریم که ايرانيان، چه در آذربایجان، چه در خراسان، چه در مرکز، چه در سیستان و چه در کرمانشاهان با این زبان تفکر و تخیل می‌کردند. فارسی میانجیِ بیان خیال‌های مشترک و صورت متعالی و نهایی ماده و محتوای متکثر جامعه‌ی ایرانی است، نه یکی از عناصر به اصطلاح "عینی" تشکیل‌دهنده‌ی یک ملت (هم‌عرض نژاد)؛ صورتی که چنان درهم‌تنیده‌ی فکر و خیال ایرانی است که خود جزئی از ماده‌ی اندیشه‌ی ایرانی شده. فارسی زبان حماسه، عشق و عرفان همه‌ی مردم ایران است، نه آنها که زبان مادری‌شان (نخستین زبان ارتباط‌شان با دیگران) فارسی است...
البته در بُعد حقوقی پذیرش چنین حقیقتی هیچ منافاتی با گسترش سایر زبان‌های ایرانی در حوزه‌ی عمومی ندارد. قصد این نوشته‌ی کوتاه نشان دادن زبان فارسی به عنوان رکن اساسی تشکیل ملت ایران به مثابه‌ی خاطره‌ای مشترک و یک پدیدار ذهنی زیباست.
✍🏼 #علیرضا_نداف
🔗 فیسبوک نویسنده
#پارسی_میراث_همه_ایرانیان #ایده_ایران
@Jaryaann
BY جریانـ
Share with your friend now:
tgoop.com/Jaryaann/7042