جریانـ

◽ ‌در میان شهر ایستاده‌ام در جایی که زمانی مزرعه‌ای بی‌انتها بوده‌است. و به کبوترخانه‌ها فکر می‌کنم؛ به همت مردمانی که در روزگاری که ساخت هر سازه‌ای بسیار سخت و انرژی‌بر بوده و در شرایطی که خانه‌ها حداقلی و کوچک بوده‌اند، بناهایی به این شکوه و عظمت -که گاهی به ارتفاع یک ساختمان پنج طبقه می‌رسند- ساخته‌اند، آن‌هم در این تعداد.

خوانده‌ام که تاورنیه جهانگرد فرانسوی عصر صفوی می‌گوید فقط در اطراف اصفهان سه هزار کبوترخانه وجود داشته است و در راه رسیدن به شهر هم بعد از چندصد سال هنوز تعداد زیادی کبوترخانه دیده‌ام.
کارکردشان را می‌دانم؛ اگر نبود کود تولیدی در این کبوترخانه‌ها و کمک آن‌ها به بهره‌وری کشاورزی، تولید غذا برای جمعیت شهرهای بزرگ دشوار بود. اما بیش‌از همه زیبایی این سازه‌ها مسحورم می‌کند، فضایی وهم‌انگیز که فرم بی‌همتای آن و مهم‌تر از آن نور و سایه‌های متمایز آن در دوربین من ثبت نمی‌شود.

متحیر به زوایای این مجتمع سکونتی عظیم نگاه می‌کنم؛ به تک‌تک آن خانه‌های کوچک خوش‌تناسب؛ به بیرون‌زدگی‌هایی مثلثی‌شکلی که کبوتری با خاطری امن روی آن می‌نشسته، و به تضاد عجیب داخل و بیرون، به تهویه، سازه، دسترسی‌ها و جزئیاتی که برای ورود و خروج پرندگان و برای جمع‌آوری فضولات پیش‌بینی شده و به معماری که علاوه بر تامین نیازهای یک پرنده از جمله حفاظت از او در مقابل شکارچیان، از گوشه‌گوشه‌ی آن استفاده کرده و مجسمه‌ای چشم‌نواز خلق کرده است؛ و به منظری که هر مسافری پیش از رسیدن به شهر در میان مزارع پیرامون آن می‌دید؛ به همنشینی و همزیستی انسان و پرنده به کمک معماری؛ به این برج‌های بی‌نظیر و خیال‌انگیز فکر می‌کنم.

✍🏼 #عقیل_بهرا (معمار و شهرساز)
🔻عکس‌ها از کبوترخانه‌ی مرداویج که اینک زینت‌بخش یکی از میدان‌های شهر #اصفهان است. برای دیدن آن‌ها روی تصویر بزنید و سپس ورق بزنید.
🔗 منبع: اینستاگرام نویسنده
#معماری #هنر_ایرانی #توسعه_پایدار
@Jaryaann

Telegram

.

www.tgoop.com/Jaryaann/7026

2.41K viewsJan 22 at 17:30

◽ ‌در میان شهر ایستاده‌ام در جایی که زمانی مزرعه‌ای بی‌انتها بوده‌است. و به کبوترخانه‌ها فکر می‌کنم؛ به همت مردمانی که در روزگاری که ساخت هر سازه‌ای بسیار سخت و انرژی‌بر بوده و در شرایطی که خانه‌ها حداقلی و کوچک بوده‌اند، بناهایی به این شکوه و عظمت -که گاهی به ارتفاع یک ساختمان پنج طبقه می‌رسند- ساخته‌اند، آن‌هم در این تعداد.

خوانده‌ام که تاورنیه جهانگرد فرانسوی عصر صفوی می‌گوید فقط در اطراف اصفهان سه هزار کبوترخانه وجود داشته است و در راه رسیدن به شهر هم بعد از چندصد سال هنوز تعداد زیادی کبوترخانه دیده‌ام.
کارکردشان را می‌دانم؛ اگر نبود کود تولیدی در این کبوترخانه‌ها و کمک آن‌ها به بهره‌وری کشاورزی، تولید غذا برای جمعیت شهرهای بزرگ دشوار بود. اما بیش‌از همه زیبایی این سازه‌ها مسحورم می‌کند، فضایی وهم‌انگیز که فرم بی‌همتای آن و مهم‌تر از آن نور و سایه‌های متمایز آن در دوربین من ثبت نمی‌شود.

متحیر به زوایای این مجتمع سکونتی عظیم نگاه می‌کنم؛ به تک‌تک آن خانه‌های کوچک خوش‌تناسب؛ به بیرون‌زدگی‌هایی مثلثی‌شکلی که کبوتری با خاطری امن روی آن می‌نشسته، و به تضاد عجیب داخل و بیرون، به تهویه، سازه، دسترسی‌ها و جزئیاتی که برای ورود و خروج پرندگان و برای جمع‌آوری فضولات پیش‌بینی شده و به معماری که علاوه بر تامین نیازهای یک پرنده از جمله حفاظت از او در مقابل شکارچیان، از گوشه‌گوشه‌ی آن استفاده کرده و مجسمه‌ای چشم‌نواز خلق کرده است؛ و به منظری که هر مسافری پیش از رسیدن به شهر در میان مزارع پیرامون آن می‌دید؛ به همنشینی و همزیستی انسان و پرنده به کمک معماری؛ به این برج‌های بی‌نظیر و خیال‌انگیز فکر می‌کنم.

✍🏼 #عقیل_بهرا (معمار و شهرساز)
🔻عکس‌ها از کبوترخانه‌ی مرداویج که اینک زینت‌بخش یکی از میدان‌های شهر #اصفهان است. برای دیدن آن‌ها روی تصویر بزنید و سپس ورق بزنید.
🔗 منبع: اینستاگرام نویسنده
#معماری #هنر_ایرانی #توسعه_پایدار
@Jaryaann

BY جریانـ