جریانـ

❗️اینکه حتی یک تشریفات ساده را هم نمی‌توانند منظم و باشکوه برگزار کنند یک نقص موردی نیست که فقط به دلیل مدیریت‌ ضعیف باشد. این بخشی از روند بزرگ‌تری است که همه ابعاد اداره کشور و حتی زندگی ما را در بر گرفته‌است. این روند که من اسمش را انحطاط استانداردها می‌گذارم حداقل سه علت دارد:

۱) کشور فقیر شده و فقر دشمن نظم، زیبایی و دیسیپلین است. پول که نباشد نه انگیزه هست نه توان خرج کردن برای آموزش و ابزارهایی که استانداردهای بالا در هر چیزی اقتضا می‌کنند. پول که نباشد این کارها تجمل و اتلاف است و هر کاری سردستی انجام می‌شود.

۲) کشور منزوی شده و انزوا سطح انتظار و استانداردها را پایین می‌آورد. برعکس آن، رفت‌وآمد، دیدن [دیگر کشورها] و کسب تجربه‌های متنوع باعث می‌شود سطح انتظار افراد رشد کند و استانداردها ناخودآگاه بالا برود.

۳) اداره خیلی از امور دست آدمهایی است که سلیقه زیبایی‌شناسانه بالایی ندارند. این سلیقه با گشودگی در برابر تنوع و تجربه زیسته‌ غنی رشد می‌کند. کسی که در زندگی شخصی‌‌اش در معرض تنوع نبوده و در فضای بسته رشد کرده، طبیعی است که زیبایی‌شناسی مبتذلی داشته باشد و چنین آدمی طبعاً استانداردهای نهاد تحت مدیریتش را هم به حد سلیقه شخصی‌اش فرومی‌کاهد. دردناک‌ این است که چنین آدمهایی آنچنان زیاد شده‌اند که دیگر استاندارد را اینها تعیین می‌کنند. به قول فروغ "در سرزمین قدکوتاهان معیارهای سنجش بر مدار صفر سفر می‌کنند" کشور گرفتار این انحطاط شده و هر چیز و هر جا را می‌بینی ابتذال و سرهم‌بندی و پیش‌پا افتادگی و به‌هم‌ریختگی و بی‌نظمی و بی‌کیفیتی به چشم می‌آید.

✍🏼 نیما نامداری
🔗 منبع: توئیتر نویسنده
‼️ پی‌نوشت: در کنار این عوامل، در این سالیان فرایند گسترده مهاجرت نخبگان نیز باعث کاهش کیفی و کمی سرمایه انسانی کشور شده است.
#وضعیت
@Jaryaann

www.tgoop.com/Jaryaann/6543

3.16K viewsMay 24, 2024 at 05:30

❗️اینکه حتی یک تشریفات ساده را هم نمی‌توانند منظم و باشکوه برگزار کنند یک نقص موردی نیست که فقط به دلیل مدیریت‌ ضعیف باشد. این بخشی از روند بزرگ‌تری است که همه ابعاد اداره کشور و حتی زندگی ما را در بر گرفته‌است. این روند که من اسمش را انحطاط استانداردها می‌گذارم حداقل سه علت دارد:

۱) کشور فقیر شده و فقر دشمن نظم، زیبایی و دیسیپلین است. پول که نباشد نه انگیزه هست نه توان خرج کردن برای آموزش و ابزارهایی که استانداردهای بالا در هر چیزی اقتضا می‌کنند. پول که نباشد این کارها تجمل و اتلاف است و هر کاری سردستی انجام می‌شود.

۲) کشور منزوی شده و انزوا سطح انتظار و استانداردها را پایین می‌آورد. برعکس آن، رفت‌وآمد، دیدن [دیگر کشورها] و کسب تجربه‌های متنوع باعث می‌شود سطح انتظار افراد رشد کند و استانداردها ناخودآگاه بالا برود.

۳) اداره خیلی از امور دست آدمهایی است که سلیقه زیبایی‌شناسانه بالایی ندارند. این سلیقه با گشودگی در برابر تنوع و تجربه زیسته‌ غنی رشد می‌کند. کسی که در زندگی شخصی‌‌اش در معرض تنوع نبوده و در فضای بسته رشد کرده، طبیعی است که زیبایی‌شناسی مبتذلی داشته باشد و چنین آدمی طبعاً استانداردهای نهاد تحت مدیریتش را هم به حد سلیقه شخصی‌اش فرومی‌کاهد. دردناک‌ این است که چنین آدمهایی آنچنان زیاد شده‌اند که دیگر استاندارد را اینها تعیین می‌کنند. به قول فروغ "در سرزمین قدکوتاهان معیارهای سنجش بر مدار صفر سفر می‌کنند" کشور گرفتار این انحطاط شده و هر چیز و هر جا را می‌بینی ابتذال و سرهم‌بندی و پیش‌پا افتادگی و به‌هم‌ریختگی و بی‌نظمی و بی‌کیفیتی به چشم می‌آید.

✍🏼 نیما نامداری
🔗 منبع: توئیتر نویسنده
‼️ پی‌نوشت: در کنار این عوامل، در این سالیان فرایند گسترده مهاجرت نخبگان نیز باعث کاهش کیفی و کمی سرمایه انسانی کشور شده است.
#وضعیت
@Jaryaann

BY جریانـ