tgoop.com/Historiography_of_Translation/654
Last Update:
🔸ابومحمد عبدالله ابن مقفع با نام اصلی «روزبه پور داذویه» معروف به «اِبْنِ مُقَفَّع» نویسنده و مترجم ایرانی آثار پارسی میانه به زبان عربی و از نمایندگان تفکر علمی در سدهٔ دوم هجری بود. وی کتاب‌های زیادی را از پارسی میانه به عربی برگرداند و نقش مهمی در انتقال اندیشهٔ ایران باستان به دستگاه خلافت اسلامی ایفا کرد. از میان کتاب‌هایی که روزبه ترجمه کرد می‌توان به این موارد اشاره کرد: کلیله و دمنه، تاجنامهٔ انوشیروان، آیین‌نامه، سخنوری بزرگ (الأدب الکبیر) و سخنوری خُرد (الأدب الصغیر).
🔸روزبه با ترجمه‌های خود سنت و اندیشه ایران را از نابودی محتوم آن نجات داد و به‌لطف همین ترجمه‌ها توانست ایدهٔ ایران را در بدنهٔ دستگاه خلافت جاری سازد. نقش وی به‌عنوان ناقل و حامل اندیشه ایران و ترکیب آن با تفکر اسلامی به‌قدری مهم است که می‌توان گفت در نبود وی، نه از ایران چیزی می‌ماند و نه تفکر اسلامی می‌توانست در سرزمین پارس دوام داشته باشد. وی سرانجام به‌علت بازیگوشی در نگارش یک امان‌نامه، از طرف امیر محکوم شد و بدن او را تکه‌تکه کردند و در آتش سوزاندند.
🌐 شبکۀ تاریخ‌نگاری ترجمه
————————————————
@Historiography_of_Translation
————————————————
BY تاریخ‌نگاری ترجمه
Share with your friend now:
tgoop.com/Historiography_of_Translation/654