tgoop.com/Hikmatbasedmedicine/2797
Last Update:
🔹اشارتی به تأویل تهوع
🖌بقلم مجید انوشیروانی
طبیب، دکترای تخصصی طب ایرانی
تهوع و دلآشوبه، در ساحت تن، بیشتر اوقات واکنشی است که در گلاویز با خوردنی ناخوش و ناخواسته، در معده روی می‌دهد و بطن برای رهایی از آن مادۀ ناساز بر خود می‌پیچد و می‌جنبد و می‌کوشد که آن را برون بیفکند.
ولی چه بسا که چیزی بر روان آدم نیز ناپسند و ناگوار آید و آدمی از آن به حال تهوع معدی دچار گردد؛ یا گاه می‌شود که چیزی چنان کریه و مشمئزکننده و بیزاری‌آور باشد که آدمی از رویارویی با آن به حال تهوع وجودی و معنایی دچار گردد.
چیزهایی هستند که نمی‌نوشیم و نمی‌خوریم و به معده فرونمی‌بریم ولی ار راه حواس به درونمان می‌خزند و بس حال‌بهم‌زن و عُق‌آورند. اینها همان چیزها و کسان و سخنان و خوها و کردارها و سامانه‌های پلشتی هستند که بر مشام خرد و مذاق دل آدمی سخت ناجور و چندش‌آور می‌آیند؛ و پلیدی و تباهی و ناشُستگی‌‌شان بُن دوردست و کهنِ روان، یعنی نهانگاه دل و رودگان را برمی‌آشوبد؛ آن‌چنان‌که گویی از هر چه خورده و نوشیده‌ایم بیزار می‌شویم و دل‌پُر از همه جهانی که با ان نفرت‌انگیزان شریکیم، می‌خواهیم هر لقمه و هر جرعه را بازپس بیفکنیم و به میان مغاکی برگردانیم که از آن وارهیده‌ایم.
خلاصی از تهوع معدی به قیء خوردنی و نوشیدنی‌های تباه است، و رَستن از تهوع وجودی به قیء دیدنی‌ها و شنیدنی‌ها و آمدنی‌ها و رفتنی‌های تباه و ناخوش.
آنکس که به تهوع دچار است و به دارو بهبود نمی‌یاید چه‌بسا که در پیدا یا نهان، با دیوی در کشمکش است...
شاید این تهوع، با جنبش صفرا یا ریزش سودا نیز در پیوند باشد اما ریشه‌اش دیگر است و علاجش هم دیگر...
https://www.tgoop.com/Hikmatbasedmedicine
BY دکتر مجید انوشیروانی/طب حکمت‌بنیان ایرانی
Share with your friend now:
tgoop.com/Hikmatbasedmedicine/2797