✨مختصر فقه ✨

تعزيه


تعزيه اهل ميت با کلماتي که گمان مي‌رود موجب تسليت آنها شده و اندوه آنان را از بين مي‌برد و آنها را به رضا و صبر توصيه مي‌کند، مشروع است. و بايد با کلماتي که از پيامبرr ثابت شده‌اند، به اهل ميت تسليت گفته شود، و اگر چيزي از پيامبرr در اين زمينه در ذهن نداشت، بايد با هر سخن نيکويي که مخالفتي با شرع نداشته و هدف را تحقق بخشد، به آنها تسليت بگويد :

از أسامه بن زيد روايت است : (کنا عند النبيr فأرسلت إليه إحدي بناته تدعوه و تخيره أن صبيا لها أو ابنا لها في الموت، فقال رسول اللهr ارجع إليها فأخبرها : أن لله ما أخذ، و له ما أعطي، و کل شي عنده بأجل مسمي، فمرها فلتصبر و لتحتسب...)[1] «نزد پيامبرr بوديم که يکي از دخترانش (زينب) کسي را به دنبال او فرستاد تا او را طلب کند و به او اطلاع دهد که بچه يا(*) پسر زينب در حال مرگ است. پيامبرr فرمود به سوي او برگرد و به او بگو : آنچه خدا مي‌گيرد و آنچه بخشيده، ملک اوست و هر چيزي نزد او اجلي معين دارد و به او بگو صبر کند و طلب ثواب کند».

لازم است (که در امر تعزيه) از دو چيز دوري شود، اگرچه مردم بر انجام آنها حريص باشند :

يکي تجمع براي تعزيه در مکاني مخصوص مانند خانه يا مقبره يا مسجد.

ديگري درست کردن غذا از طرف اهل ميت براي پذيرايي از کساني که به عزاداري مي‌آيند : به دليل حديث جرير بن عبدالله بجليt :

(کنا نعد الإجتماع إلي أهل الميت، وصنيعة الطعام بعد دفنه من النياحة)[2] «ما جمع شدن نزد اهل ميت و درست کردن غذا (براي مردم) بعد از دفن ميت را از نياحت (سوگواري و نوحه‌خواني) مي‌دانستيم».

سنت آن است که نزديکان و همسايگان ميت براي خانواده ميت غذايي درست کنند و آنها را سير کند؛ به دليل حديث عبدالله بن جعفرt : وقتي که جعفر کشته شد و جنازه او را آوردند، پيامبرr فرمود : (اصنعوا لآل جعفر طعاماً، فقد أتاهم أمر يشغلهم، أو أتاهم ما يشغلهم)[3] «براي خانواده جعفر غذايي درست کنيد؛ چون کاري برايشان پيش آمده که آنها را مشغول کرده است يا (فرمود) چيزي برايشان پيش آمده که آنها را مشغول کرده است».




--------------------------------------------------------------------------------

[1]) متفق عليه : خ (1284/150/3)، م (923/635/2).

*) شک از راوي است.

[2]) صحيح : [ص. جه 1308]، جه (1612/514/1).

[3]) حسن : [ص. ج 1015]، د (3116/406/8)، ت (1003/234/2)، جه (1610/514/1).

www.tgoop.com/FAQ6133/328

70 viewsNov 17, 2023 at 07:16

تعزيه


تعزيه اهل ميت با کلماتي که گمان مي‌رود موجب تسليت آنها شده و اندوه آنان را از بين مي‌برد و آنها را به رضا و صبر توصيه مي‌کند، مشروع است. و بايد با کلماتي که از پيامبرr ثابت شده‌اند، به اهل ميت تسليت گفته شود، و اگر چيزي از پيامبرr در اين زمينه در ذهن نداشت، بايد با هر سخن نيکويي که مخالفتي با شرع نداشته و هدف را تحقق بخشد، به آنها تسليت بگويد :

از أسامه بن زيد روايت است : (کنا عند النبيr فأرسلت إليه إحدي بناته تدعوه و تخيره أن صبيا لها أو ابنا لها في الموت، فقال رسول اللهr ارجع إليها فأخبرها : أن لله ما أخذ، و له ما أعطي، و کل شي عنده بأجل مسمي، فمرها فلتصبر و لتحتسب...)[1] «نزد پيامبرr بوديم که يکي از دخترانش (زينب) کسي را به دنبال او فرستاد تا او را طلب کند و به او اطلاع دهد که بچه يا(*) پسر زينب در حال مرگ است. پيامبرr فرمود به سوي او برگرد و به او بگو : آنچه خدا مي‌گيرد و آنچه بخشيده، ملک اوست و هر چيزي نزد او اجلي معين دارد و به او بگو صبر کند و طلب ثواب کند».

لازم است (که در امر تعزيه) از دو چيز دوري شود، اگرچه مردم بر انجام آنها حريص باشند :

يکي تجمع براي تعزيه در مکاني مخصوص مانند خانه يا مقبره يا مسجد.

ديگري درست کردن غذا از طرف اهل ميت براي پذيرايي از کساني که به عزاداري مي‌آيند : به دليل حديث جرير بن عبدالله بجليt :

(کنا نعد الإجتماع إلي أهل الميت، وصنيعة الطعام بعد دفنه من النياحة)[2] «ما جمع شدن نزد اهل ميت و درست کردن غذا (براي مردم) بعد از دفن ميت را از نياحت (سوگواري و نوحه‌خواني) مي‌دانستيم».

سنت آن است که نزديکان و همسايگان ميت براي خانواده ميت غذايي درست کنند و آنها را سير کند؛ به دليل حديث عبدالله بن جعفرt : وقتي که جعفر کشته شد و جنازه او را آوردند، پيامبرr فرمود : (اصنعوا لآل جعفر طعاماً، فقد أتاهم أمر يشغلهم، أو أتاهم ما يشغلهم)[3] «براي خانواده جعفر غذايي درست کنيد؛ چون کاري برايشان پيش آمده که آنها را مشغول کرده است يا (فرمود) چيزي برايشان پيش آمده که آنها را مشغول کرده است».




--------------------------------------------------------------------------------

[1]) متفق عليه : خ (1284/150/3)، م (923/635/2).

*) شک از راوي است.

[2]) صحيح : [ص. جه 1308]، جه (1612/514/1).

[3]) حسن : [ص. ج 1015]، د (3116/406/8)، ت (1003/234/2)، جه (1610/514/1).

BY ✨مختصر فقه ✨