✨مختصر فقه ✨

Forwarded from احکام شرعی

نماز جماعت

حکم نماز جماعت:


نماز جماعت بر هر نمازگزار(مرد) فرض عين است مگر آنکه عذري داشته باشد:

از ابوهريره روايت است که پيامبرr فرمود : (والذي نفسي بيده، لقد هممت أن آمر بحطب فيحطب ثم آمر بالصلاة فيؤذن لها، ثم آمر رجلا فيؤم الناس، ثم أخالف إلي رجال فأحرق عليهم بيوتهم، والذي نفسي بيده، لو يعلم أحدهم أنه يجد عرقا سمينا أو مرماتين حسنتين لشهد العشاء)[1] «قسم به ذاتي که جانم در دست اوست قصد کردم که دستور دهم تا هيزم جمع کنند، سپس به گفتن اذان و اقامه‌ي نماز امر کنم آنگاه مردي را مأمور کنم تا براي مردم امامت کند سپس بسوي مرداني بروم که در نماز جماعت حاضر نشده‌اند، و خانه‌هايشان را بر سر آنها بسوزانم. قسم به ذاتي که جانم در دست اوست اگراينها مي‌دانستند که استخواني پرگوشت يا دو نيزه زيبا (مخصوص تعليم شکار) نصيبشان مي‌شود، در نماز عشاء حاضر مي‌شدند».

از ابوهريره روايت است : (أتي النبيr رجل أعمي فقال يا رسول الله، إنه ليس لي قائد يقودني إلي المسجد، فسأل رسول اللهr أن يرخص له فيصلي في بيته، فرخص له، فلما ولي دعاه فقال : هل تسمع النداء بالصلاة؟ فقال نعم. قال : فأجب)[2] «مردي نابينا نزد پيامبرr آمد و گفت : اي رسول خدا! راهنمايي ندارم که مرا به مسجد ببرد، از پيامبرr خواست به او اجازه دهد تا نمازش را در خانه بخواند، پيامبرr به او اجازه داد. وقتي (مرد نابينا) پشت کرد که برود، پيامبرr او را صدا زد و فرمود : آيا صداي اذان را مي‌شنوي؟ (آن مرد) گفت : بله. پيامبرr فرمود : پس اجابت کن».

از عبدالله روايت است : (من سره أن يلقي الله غدا مسلما، فليحافظ علي هْؤلاء الصلوات حيث ينادي بهن، فإن الله شرع لنبيکم سنن الهدي، و إنهن من سنن الهدي، و لو أنکم صليتم في بيوتکم کما يصلي هذا المتخلف في بيته لترکتم سنة نبيکم، و لو ترکتم سنة نبيکم لضللتم، و ما من رجل يتطره فيحسن الطهور ثم يعمد إلي مسجد من هذه المساجد إلاکتب الله له بکل خطوة يخطوها حسنة، و يرفعه بها درجة، و يحط عنه بها سيئة، و لقد رأيتنا و ما يتخلف عنها إلا منافق معلوم النفاق، ولقد کان الرجل يؤتي به يهادي بين الرجلين حتي يقام في الصف)[3] «هر کس دوست دارد فردا (روز قيامت) با الله در حالت مسلماني ملاقات کند، بايد بر اين نمازها در هر جائيکه ندا داده مي‌شود، محافظت کند؛ چراکه خداوند براي پيامبرتان سنتهاي هدايت را وضع کرده است و اينها سنتهاي هدايتند، و چنانچه شما همانند اين متخلف درخانه‌هايتان نماز بخوانيد به راستي سنت پيامبرتان را ترک کرده‌ايد و اگر سنت پيامبرتان را ترک کنيد گمراه مي‌شويد. هرکس به نحو احسن وضو بگيرد، سپس به يکي از اين مساجد برود، خداوند باهر گامي که بر مي‌دارد حسنه‌اي را براي او مي‌نويسد و به واسطه آن درجه‌اي از او را بالا مي‌برد و گناهي را از او پاک مي‌کند و ما مي‌ديديم که تنها منافقين معلوم النفاق از نماز جماعت تخلف مي‌کردند. و شخص را در حالي به مسجد و صف نماز مي‌آوردند که در ميان شانه‌هاي دونفر حمل مي‌شد».

از ابن عباس روايت است که پيامبرr فرمود : (من سمع النداء فلم يأته، فلاصلاة له، إلا من عذر)[4] «کسي که اذان را بشنود و به سوي آن (يعني به مسجد) نرود، نمازش صحيح نيست مگر اينکه عذري داشته باشد».




--------------------------------------------------------------------------------

[1]) متفق عليه : خ (644/125/2). اين لفظ بخاري است، م (651/451/1)، بنحوه، د (544/251/2)، جه (791/259/1)، ابوداود و نسائي جمله آخر را روايت نکرده‌اند، نس (107/2)، نسائي بالفظ بخاري روايت کرده است.

[2]) صحيح : [مختصر م 320]، م (653/42/1)، نس (109/2).

[3]) صحيح : [ص. جه 631]، م (654 – 257 -43/1)، نس (108/2)، د (546/254/2)، جه (777/255/1).

[4]) صحيح : [ص. جه 645]، جه (793/260/1)، کم (245/1)، هق (174/3).

www.tgoop.com/FAQ6133/190

98 viewsNov 15, 2023 at 15:48

نماز جماعت

حکم نماز جماعت:


نماز جماعت بر هر نمازگزار(مرد) فرض عين است مگر آنکه عذري داشته باشد:

از ابوهريره روايت است که پيامبرr فرمود : (والذي نفسي بيده، لقد هممت أن آمر بحطب فيحطب ثم آمر بالصلاة فيؤذن لها، ثم آمر رجلا فيؤم الناس، ثم أخالف إلي رجال فأحرق عليهم بيوتهم، والذي نفسي بيده، لو يعلم أحدهم أنه يجد عرقا سمينا أو مرماتين حسنتين لشهد العشاء)[1] «قسم به ذاتي که جانم در دست اوست قصد کردم که دستور دهم تا هيزم جمع کنند، سپس به گفتن اذان و اقامه‌ي نماز امر کنم آنگاه مردي را مأمور کنم تا براي مردم امامت کند سپس بسوي مرداني بروم که در نماز جماعت حاضر نشده‌اند، و خانه‌هايشان را بر سر آنها بسوزانم. قسم به ذاتي که جانم در دست اوست اگراينها مي‌دانستند که استخواني پرگوشت يا دو نيزه زيبا (مخصوص تعليم شکار) نصيبشان مي‌شود، در نماز عشاء حاضر مي‌شدند».

از ابوهريره روايت است : (أتي النبيr رجل أعمي فقال يا رسول الله، إنه ليس لي قائد يقودني إلي المسجد، فسأل رسول اللهr أن يرخص له فيصلي في بيته، فرخص له، فلما ولي دعاه فقال : هل تسمع النداء بالصلاة؟ فقال نعم. قال : فأجب)[2] «مردي نابينا نزد پيامبرr آمد و گفت : اي رسول خدا! راهنمايي ندارم که مرا به مسجد ببرد، از پيامبرr خواست به او اجازه دهد تا نمازش را در خانه بخواند، پيامبرr به او اجازه داد. وقتي (مرد نابينا) پشت کرد که برود، پيامبرr او را صدا زد و فرمود : آيا صداي اذان را مي‌شنوي؟ (آن مرد) گفت : بله. پيامبرr فرمود : پس اجابت کن».

از عبدالله روايت است : (من سره أن يلقي الله غدا مسلما، فليحافظ علي هْؤلاء الصلوات حيث ينادي بهن، فإن الله شرع لنبيکم سنن الهدي، و إنهن من سنن الهدي، و لو أنکم صليتم في بيوتکم کما يصلي هذا المتخلف في بيته لترکتم سنة نبيکم، و لو ترکتم سنة نبيکم لضللتم، و ما من رجل يتطره فيحسن الطهور ثم يعمد إلي مسجد من هذه المساجد إلاکتب الله له بکل خطوة يخطوها حسنة، و يرفعه بها درجة، و يحط عنه بها سيئة، و لقد رأيتنا و ما يتخلف عنها إلا منافق معلوم النفاق، ولقد کان الرجل يؤتي به يهادي بين الرجلين حتي يقام في الصف)[3] «هر کس دوست دارد فردا (روز قيامت) با الله در حالت مسلماني ملاقات کند، بايد بر اين نمازها در هر جائيکه ندا داده مي‌شود، محافظت کند؛ چراکه خداوند براي پيامبرتان سنتهاي هدايت را وضع کرده است و اينها سنتهاي هدايتند، و چنانچه شما همانند اين متخلف درخانه‌هايتان نماز بخوانيد به راستي سنت پيامبرتان را ترک کرده‌ايد و اگر سنت پيامبرتان را ترک کنيد گمراه مي‌شويد. هرکس به نحو احسن وضو بگيرد، سپس به يکي از اين مساجد برود، خداوند باهر گامي که بر مي‌دارد حسنه‌اي را براي او مي‌نويسد و به واسطه آن درجه‌اي از او را بالا مي‌برد و گناهي را از او پاک مي‌کند و ما مي‌ديديم که تنها منافقين معلوم النفاق از نماز جماعت تخلف مي‌کردند. و شخص را در حالي به مسجد و صف نماز مي‌آوردند که در ميان شانه‌هاي دونفر حمل مي‌شد».

از ابن عباس روايت است که پيامبرr فرمود : (من سمع النداء فلم يأته، فلاصلاة له، إلا من عذر)[4] «کسي که اذان را بشنود و به سوي آن (يعني به مسجد) نرود، نمازش صحيح نيست مگر اينکه عذري داشته باشد».




--------------------------------------------------------------------------------

[1]) متفق عليه : خ (644/125/2). اين لفظ بخاري است، م (651/451/1)، بنحوه، د (544/251/2)، جه (791/259/1)، ابوداود و نسائي جمله آخر را روايت نکرده‌اند، نس (107/2)، نسائي بالفظ بخاري روايت کرده است.

[2]) صحيح : [مختصر م 320]، م (653/42/1)، نس (109/2).

[3]) صحيح : [ص. جه 631]، م (654 – 257 -43/1)، نس (108/2)، د (546/254/2)، جه (777/255/1).

[4]) صحيح : [ص. جه 645]، جه (793/260/1)، کم (245/1)، هق (174/3).

BY ✨مختصر فقه ✨