tgoop.com/Al_Meerath/959
Last Update:
◾️مَدَارِسُ آیاتٍ خَلَتْ مِنْ تِلاوَةٍ...
از مشهورترین قصاید دعبل خزاعی (د. 246ق) تائیهای است که در آن از مظلومیت خاندان پیامبر (ص) و پراکندگی قبورشان و در مقابل آسایش و رفاه آل زیاد میگوید.
دعبل این قصیده را در مرو در حضور امام رضا (ع) خوانده و از ایشان صله گرفته است (الأغاني، 20/ 313؛ عیون، 2/ 142، 263، 265؛ الفرج بعد الشدة، 4/ 227؛ کفایة الأثر، 275؛ الإرشاد، 2/ 263؛ أمالي المرتضی، 1/ 483).
این قصیده چنان مشهور بوده که ابن معتز عباسی (د. 296ق) دربارۀ آن میگوید: «هي أشهر من الشمس، ولا حاجة بنا إلى تضمينها ولا تضمين شيء منها» (طبقات الشعراء، 267).
نقلهای این قصیده مختلف است و در برخی زیاداتی هست که یاقوت گمان داشته که از شعر دعبل نیست. یاقوت بر همین اساس تلاش کرده، متنی صحیح از این قصیده ارائه کند (معجم الأدباء، 3/ 1285).
در دورۀ حاضر نیز که نسخهای از دیوان دعبل نداریم، عبدالکریم اشتر، اشعار دعبل را در کتاب شعر دعبل از انواع منابع، در چهار بخش گردآورده و در بخش اول اشعاری را آورده که نسبت آنها را به دعبل درست میداند. در اینجا متنی را که او از این شعر در این بخش برگزیده، مشاهده میکنیم.
@Al_Meerath
BY میراث امامان
Share with your friend now:
tgoop.com/Al_Meerath/959