ای لعنت! بالاخره یکی باید پیدا می‌شد که از رفیق من، اپیکاک، حرف بزند. هرچه نباشد ۷۷۶,۴۳۴,۹۲۷ دلار و ۵۴ سنت خرج روی دست مالیات‌دهنده‌ها گذاشته بود. حالا که چنین پولی از جیبشان رفته حق دارند بدانند قضیه‌اش چه بوده. آن موقع که دکتر اورماند فون کلایْگ‌اِشتات او را برای دولتی‌ها طراحی کرد، روزنامه‌ها حسابی اپیکاک را تحویل گرفتند. بعد از آن دیگر لام تا کام درباره‌اش حرف نزدند، جیکشان هم درنیامد. ماجرای اپیکاک اصلاً محرمانه و نظامی نیست، هرچند کله‌گنده‌های ارتش جوری رفتار کرده‌اند که انگار هست. قضیه فقط مایه‌ی خجالت است و بس. بعد از آن‌همه خرج، اپیکاک آن‌طور که باید از آب درنیامد.

سال ۲۰۸۱ بود و سرانجام همه با هم برابر شده بودند. نه‌فقط در محضر خدا و قانون که از هر لحاظ برابر بودند. هیچ کس باهوش‌تر از دیگری نبود. هیچ کس خوش‌قیافه‌تر از دیگری نبود. هیچ کس قوی‌تر یا فرزتر از دیگری نبود. این برابری ماحصل متمم‌های ۲۱۱، ۲۱۲ و ۲۱۳ قانون اساسی و نظارت بی‌وقفه‌ی مأموران تحت امر رئیس مهارسازی ایالات متحده بود.