همراهان ذکر صلوات

Forwarded from همراهان ذکر صلوات

‍ استاد علی صفایی حائری:

وسعت در دنيا : با توجه به فرازهاى سابق دعا، به‏ فراز آخر دعاى حضرت مى‏ رسيم: «اللّهُمَّ وَسِّعْ عَلَيْنا فِى الدُّنْيا، اللّهُمَّ انَّا نَعُوذُ بَكَ انْ تَزْوى‏ عَنّا وَجْهَكَ فِى حالٍ وَ نَحْنُ نَرْغَبُ الَيْكَ فيهِ، اللّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اعْطِنا ما تُحِبُّ وَ اجْعَلْهُ لَنا قُوَّةً فِيما تُحِبُّ يا ارْحَمَ الرَّاحِمينَ».
حضرت مى‏ فرمايند: خدايا به ما وسعتى عنايت فرما. اين وسعت دو شكل دارد:
1- امكانات زيادى به تو بدهند و هر چه مى‏ خواهى داشته باشى.
2- به سينه‏ ى باز و فراخ و به رفعتى از ذكر و آگاهى برسى كه از تنگناى دنيا و گرفتارى‏ ها، در وسعت و راحت باشى و در كنار رنج‏ها و با نبود امكانات، راحت زندگى كنى.
نكته‏ ى مهم و اساسى اين است كه اگر آدمى به تمامى امكانات هم برسد، رنج فردا را با خود دارد. در دنياى متحّول و با توجّه به وقوف و خودآگاهى انسان‏ وسعتى‏ براى او نخواهد بود و امنى‏ را نخواهد داشت؛ كه در متن بهارش، ترس زمستان و پاييز را همراه دارد و در متنِ خوشى‏ هايش، فرداى رنجور و ديروز گرفتار را شاهد است و حزن از گذشته و خوف از آينده را با خود دارد.
نكته‏ ى لطيف در دعا اين است كه تو وسعت در دنيا؛ «وَسِّعْ عَلَيْنا فِى الدُّنْيا» را طالبى نه وسعت با دنيا را. نگفته‏ وَسِّعْ عَلَيْنا بِالدُّنْيا. تو با امكانات دنيا به وسعت نرسيده‏ اى؛ كه:
«اجْعَلْ غِناىَ فِى نَفْسى‏ وَ رَغْبَتى‏ فِيما عِنْدَكَ»
اين بى‏ نيازى در دل تو آمده. چرا كه با وجود همه‏ ى امكانات، تو رنج فردا را دارى و با اينكه در كنار محبوبت هستى، ترس از جدايى را. و آدمى به اين تجربه و شهود رسيده و آن را چشيده، بارها زمينش زده‏ اند و او را بلند كرده‏ اند و فهميده است كه در هر شادى، رنجى نهفته است و در هر بهارى پاييزى پنهان.
پس وسعت دنيا آنجاست‏ كه تو اعتبار كنى، «فَاعْتَبِرُوا يا اولِى الْابْصارِ». و از ظهور و نمود پديده‏ ها به باطن آن‏ها راهى پيدا كنى و در نتيجه با همه‏ ى رنج‏ها، تو شادى و با همه‏ ى شادى‏ ها، ملتهبى كه نكند زمين بخورى و محروم شوى.
و آنجاست‏ كه وسعتى در صدر و سينه‏ ى تو، با رفعتى در ذكر و آگاهى تو «رَفَعْنا لَكَ ذِكْرَكَ» تحقّق پيدا كند كه حتّى با رنج‏ها راحت باشى. اين‏جاست كه بهشت نقد برايت حاصل مى‏ شود. در دعا آمده: «الهِى لاتَقْطَعْنِى عَنْكَ وَ لاتُبْعِدْنِى مِنْكَ يا نَعِيمِى وَ جَنَّتِى وَ يا دُنْياىَ وَ آخِرَتِى».
و اين بهشت نقد و حاضر توست كه به گفته‏ ى حافظ:
من كه امروزم بهشت نقد حاصل مى‏ شود، وعده‏ ى فرداى زاهد را چرا باور كنم.

نه اين كه امكانات زيادى باز كرده‏ اى كه با وجود همه‏ ى امكانات رنجورى، خير، اين غناى باطنى توست كه تو را در متن گرفتارى‏ ها راحت كرده است. با اين توجّه است و با اين وسعت در دنيا است كه بهشت نقد برايت حاصل مى‏ شود.
به تعبير ابا عبدالله وقتى كه همه‏ ى گرفتارى‏ ها بر او نازل مى‏ شد و وقتى حلقوم دريده‏ ى على اصغر و شيرخوار خود را مى‏ ديد و خونش را به آسمان پرتاب مى‏ كرد، مى‏ فرمود:
«هُوْنٌ عَلىَّ ما نَزَلَ بِى انَّهُ بِعِيْنِ اللّهِ»؛
آن چه از بلا و مصيبت‏ بر من فرود مى‏ آيد، سبك و راحت است، چون خدا مى‏ بيند و او بر مى‏ دارد.
آن‏چه كه رنج را برمى دارد و حضرت را راحت مى‏ كند، اين نيست كه سختى نديده و تيغ بر پاى او ننشسته، نه، حتّى گلوى طفل شير خوارش سرتاسر دريده شده، ولى راحت است و سينه‏ اى دارد از تمامى مصيبت‏ها بزرگ‏تر كه كهكشان رنج‏ها در آن شناور است و به جايى نمى‏ رسد.

شرحى بر دعاهاى روزانه حضرت زهرا(س) ؛ ص40 تا 42

سالگرد استاد علی صفایی حائری گرامی باد
نثار روحش صلوات


https://www.tgoop.com/zekre_salavat

Telegram

attach 📎

❤‍🔥1

www.tgoop.com/zekre_salavat/14283

98 viewsJul 11 at 00:31

‍ استاد علی صفایی حائری:

وسعت در دنيا : با توجه به فرازهاى سابق دعا، به‏ فراز آخر دعاى حضرت مى‏ رسيم: «اللّهُمَّ وَسِّعْ عَلَيْنا فِى الدُّنْيا، اللّهُمَّ انَّا نَعُوذُ بَكَ انْ تَزْوى‏ عَنّا وَجْهَكَ فِى حالٍ وَ نَحْنُ نَرْغَبُ الَيْكَ فيهِ، اللّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اعْطِنا ما تُحِبُّ وَ اجْعَلْهُ لَنا قُوَّةً فِيما تُحِبُّ يا ارْحَمَ الرَّاحِمينَ».
حضرت مى‏ فرمايند: خدايا به ما وسعتى عنايت فرما. اين وسعت دو شكل دارد:
1- امكانات زيادى به تو بدهند و هر چه مى‏ خواهى داشته باشى.
2- به سينه‏ ى باز و فراخ و به رفعتى از ذكر و آگاهى برسى كه از تنگناى دنيا و گرفتارى‏ ها، در وسعت و راحت باشى و در كنار رنج‏ها و با نبود امكانات، راحت زندگى كنى.
نكته‏ ى مهم و اساسى اين است كه اگر آدمى به تمامى امكانات هم برسد، رنج فردا را با خود دارد. در دنياى متحّول و با توجّه به وقوف و خودآگاهى انسان‏ وسعتى‏ براى او نخواهد بود و امنى‏ را نخواهد داشت؛ كه در متن بهارش، ترس زمستان و پاييز را همراه دارد و در متنِ خوشى‏ هايش، فرداى رنجور و ديروز گرفتار را شاهد است و حزن از گذشته و خوف از آينده را با خود دارد.
نكته‏ ى لطيف در دعا اين است كه تو وسعت در دنيا؛ «وَسِّعْ عَلَيْنا فِى الدُّنْيا» را طالبى نه وسعت با دنيا را. نگفته‏ وَسِّعْ عَلَيْنا بِالدُّنْيا. تو با امكانات دنيا به وسعت نرسيده‏ اى؛ كه:
«اجْعَلْ غِناىَ فِى نَفْسى‏ وَ رَغْبَتى‏ فِيما عِنْدَكَ»
اين بى‏ نيازى در دل تو آمده. چرا كه با وجود همه‏ ى امكانات، تو رنج فردا را دارى و با اينكه در كنار محبوبت هستى، ترس از جدايى را. و آدمى به اين تجربه و شهود رسيده و آن را چشيده، بارها زمينش زده‏ اند و او را بلند كرده‏ اند و فهميده است كه در هر شادى، رنجى نهفته است و در هر بهارى پاييزى پنهان.
پس وسعت دنيا آنجاست‏ كه تو اعتبار كنى، «فَاعْتَبِرُوا يا اولِى الْابْصارِ». و از ظهور و نمود پديده‏ ها به باطن آن‏ها راهى پيدا كنى و در نتيجه با همه‏ ى رنج‏ها، تو شادى و با همه‏ ى شادى‏ ها، ملتهبى كه نكند زمين بخورى و محروم شوى.
و آنجاست‏ كه وسعتى در صدر و سينه‏ ى تو، با رفعتى در ذكر و آگاهى تو «رَفَعْنا لَكَ ذِكْرَكَ» تحقّق پيدا كند كه حتّى با رنج‏ها راحت باشى. اين‏جاست كه بهشت نقد برايت حاصل مى‏ شود. در دعا آمده: «الهِى لاتَقْطَعْنِى عَنْكَ وَ لاتُبْعِدْنِى مِنْكَ يا نَعِيمِى وَ جَنَّتِى وَ يا دُنْياىَ وَ آخِرَتِى».
و اين بهشت نقد و حاضر توست كه به گفته‏ ى حافظ:
من كه امروزم بهشت نقد حاصل مى‏ شود، وعده‏ ى فرداى زاهد را چرا باور كنم.

نه اين كه امكانات زيادى باز كرده‏ اى كه با وجود همه‏ ى امكانات رنجورى، خير، اين غناى باطنى توست كه تو را در متن گرفتارى‏ ها راحت كرده است. با اين توجّه است و با اين وسعت در دنيا است كه بهشت نقد برايت حاصل مى‏ شود.
به تعبير ابا عبدالله وقتى كه همه‏ ى گرفتارى‏ ها بر او نازل مى‏ شد و وقتى حلقوم دريده‏ ى على اصغر و شيرخوار خود را مى‏ ديد و خونش را به آسمان پرتاب مى‏ كرد، مى‏ فرمود:
«هُوْنٌ عَلىَّ ما نَزَلَ بِى انَّهُ بِعِيْنِ اللّهِ»؛
آن چه از بلا و مصيبت‏ بر من فرود مى‏ آيد، سبك و راحت است، چون خدا مى‏ بيند و او بر مى‏ دارد.
آن‏چه كه رنج را برمى دارد و حضرت را راحت مى‏ كند، اين نيست كه سختى نديده و تيغ بر پاى او ننشسته، نه، حتّى گلوى طفل شير خوارش سرتاسر دريده شده، ولى راحت است و سينه‏ اى دارد از تمامى مصيبت‏ها بزرگ‏تر كه كهكشان رنج‏ها در آن شناور است و به جايى نمى‏ رسد.

شرحى بر دعاهاى روزانه حضرت زهرا(س) ؛ ص40 تا 42

سالگرد استاد علی صفایی حائری گرامی باد
نثار روحش صلوات


https://www.tgoop.com/zekre_salavat

BY همراهان ذکر صلوات