ذِکری

حاضران به غایبان برسانند!


روایت است که امام صادق ع به بشار شعیری -از غالیان پلید زمان خود- فرمود:

_ از نزد من بیرون شو! خدا لعنتت کند! _ نه به خدا سوگند هرگز سقف خانه ای بر من و تو سایه نخواهد انداخت (یعنی نه به خانه ام تو را راه می دهم و نه جایی که تو باشی خواهم آمد).

وقتی آن ملعون بیرون رفت، امام فرمود:

_وای بر او! چرا به سخن یهودیان معتقد نشد؟! چرا سخن نصرانیان را نگفت؟! چرا به عقیده مجوسیان معتقد نشد؟! چرا به گفتار صابئیان قائل نشد؟! (یعنی غالیان از همه کافران بدترند.)

_ به خدا سوگند هیچ کس مانند این فاجر، خدا را کوچک نشمرده است.

_ او شیطانی است پسر شیطان که از دریا بیرون شده تا یاران مرا گمراه کند.

_ از او بپرهیزید و حاضران این پیام را به غایبان برسانند!

_من بنده پسر بنده ام. من بنده پسر کنیزم. صلب پدران و رحم مادران مرا در برگرفته است.

_ من قطعاً خواهم مرد و قطعاً برانگیخته خواهم شد. مرا خواهند ایستاند و از من خواهند پرسید. همانا از سخنی که این کذّاب درباره من گفته و برای من ادّعا کرده از من سؤال خواهند کرد.

_ وای بر او! او را چه شده؟! خدا به وحشت دراندازدش! چرا که بر بستر خود آرام گرفته؛ ولی مرا به ترس و فزع انداخته! مرا نگران کرده و‌ از خواب انداخته است!

_ می دانید چرا چنین می گویم؟! برای این که در قبر خود آرام بگیرم [یعنی خداوند مرا به خاطر سکوت در برابر حرف این ملعون مؤاخذه نکند]

«سَعْدٌ، قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ، عَنْ يُونُسَ، عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ، قَالَ:، قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) لِبَشَّارٍ الشَّعِيرِيِّ اخْرُجْ عَنِّي لَعَنَكَ اللَّهُ لَا وَ اللَّهِ لَا يُظِلُّنِي وَ إِيَّاكَ سَقْفُ بَيْتٍ أَبَداً فَلَمَّا خَرَجَ: قَالَ: وَيْلَهُ أَ لَا، قَالَ بِمَا قَالَتِ الْيَهُودُ أَ لَا، قَالَ بِمَا قَالَتِ النَّصَارَى أَ لَا، قَالَ بِمَا قَالَتِ الْمَجُوسُ أَوْ بِمَا قَالَتِ الصَّابِيَةُ وَ اللَّهِ مَا صَغَّرَ اللَّهَ تَصْغِيرَ هَذَا الْفَاجِرِ أَحَدٌ أَنَّهُ شَيْطَانٌ ابْنُ شَيْطَانٍ خَرَجَ مِنَ الْبَحْرِ لِيُغْوِيَ أَصْحَابِي وَ شِيعَتِي فَاحْذَرُوهُ وَ لْيُبَلِّغِ الشَّاهِدُ الْغَائِبَ أَنِّي عَبْدٌ ابْنُ عَبْدٍ قِنٍّ ابْنُ أَمَةٍ ضَمَّتْنِي الْأَصْلَابُ وَ الْأَرْحَامُ وَ إِنِّي لَمَيِّتٌ وَ إِنِّي لَمَبْعُوثٌ ثُمَّ مَوْقُوفٌ ثُمَّ مَسْئُولٌ وَ اللَّهِ لَأسْألَنَّ عَمَّا قَالَ فِيَّ هَذَا الْكَذَّابُ، وَ ادَّعَاهُ عَلَيَّ يَا وَيْلَهُ مَا لَهُ أَرْعَبَهُ اللَّهُ! فَلَقَدْ أَمِنَ عَلَى فِرَاشِهِ وَ أَفْزَعَنِي وَ أَقْلَقَنِي عَنْ رُقَادِي، وَ تَدْرُونَ أَنِّي لِمَ أَقُولُ ذَلِكَ أَقُولُ ذَلِكَ لِكَيْ أَسْتَقِرَّ فِي قَبْرِي» (رجال الكشی، ج۱، ص۴۰۰، ح۷۴۶).

#احذروا_علی_شبابکم_الغلاة

وَ إِذْ قالَ اللَّهُ يا عيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَ أَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُوني‏ وَ أُمِّيَ إِلهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قالَ سُبْحانَكَ ما يَكُونُ لي‏ أَنْ أَقُولَ ما لَيْسَ لي‏ بِحَقٍّ إِنْ كُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ ما في‏ نَفْسي‏ وَ لا أَعْلَمُ ما في‏ نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ‏ (المائدة: 116)

#حدیث
@zecra

www.tgoop.com/zecra/471

3.3K viewsedited  Jun 2, 2021 at 18:44

حاضران به غایبان برسانند!


روایت است که امام صادق ع به بشار شعیری -از غالیان پلید زمان خود- فرمود:

_ از نزد من بیرون شو! خدا لعنتت کند! _ نه به خدا سوگند هرگز سقف خانه ای بر من و تو سایه نخواهد انداخت (یعنی نه به خانه ام تو را راه می دهم و نه جایی که تو باشی خواهم آمد).

وقتی آن ملعون بیرون رفت، امام فرمود:

_وای بر او! چرا به سخن یهودیان معتقد نشد؟! چرا سخن نصرانیان را نگفت؟! چرا به عقیده مجوسیان معتقد نشد؟! چرا به گفتار صابئیان قائل نشد؟! (یعنی غالیان از همه کافران بدترند.)

_ به خدا سوگند هیچ کس مانند این فاجر، خدا را کوچک نشمرده است.

_ او شیطانی است پسر شیطان که از دریا بیرون شده تا یاران مرا گمراه کند.

_ از او بپرهیزید و حاضران این پیام را به غایبان برسانند!

_من بنده پسر بنده ام. من بنده پسر کنیزم. صلب پدران و رحم مادران مرا در برگرفته است.

_ من قطعاً خواهم مرد و قطعاً برانگیخته خواهم شد. مرا خواهند ایستاند و از من خواهند پرسید. همانا از سخنی که این کذّاب درباره من گفته و برای من ادّعا کرده از من سؤال خواهند کرد.

_ وای بر او! او را چه شده؟! خدا به وحشت دراندازدش! چرا که بر بستر خود آرام گرفته؛ ولی مرا به ترس و فزع انداخته! مرا نگران کرده و‌ از خواب انداخته است!

_ می دانید چرا چنین می گویم؟! برای این که در قبر خود آرام بگیرم [یعنی خداوند مرا به خاطر سکوت در برابر حرف این ملعون مؤاخذه نکند]

«سَعْدٌ، قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ، عَنْ يُونُسَ، عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ، قَالَ:، قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) لِبَشَّارٍ الشَّعِيرِيِّ اخْرُجْ عَنِّي لَعَنَكَ اللَّهُ لَا وَ اللَّهِ لَا يُظِلُّنِي وَ إِيَّاكَ سَقْفُ بَيْتٍ أَبَداً فَلَمَّا خَرَجَ: قَالَ: وَيْلَهُ أَ لَا، قَالَ بِمَا قَالَتِ الْيَهُودُ أَ لَا، قَالَ بِمَا قَالَتِ النَّصَارَى أَ لَا، قَالَ بِمَا قَالَتِ الْمَجُوسُ أَوْ بِمَا قَالَتِ الصَّابِيَةُ وَ اللَّهِ مَا صَغَّرَ اللَّهَ تَصْغِيرَ هَذَا الْفَاجِرِ أَحَدٌ أَنَّهُ شَيْطَانٌ ابْنُ شَيْطَانٍ خَرَجَ مِنَ الْبَحْرِ لِيُغْوِيَ أَصْحَابِي وَ شِيعَتِي فَاحْذَرُوهُ وَ لْيُبَلِّغِ الشَّاهِدُ الْغَائِبَ أَنِّي عَبْدٌ ابْنُ عَبْدٍ قِنٍّ ابْنُ أَمَةٍ ضَمَّتْنِي الْأَصْلَابُ وَ الْأَرْحَامُ وَ إِنِّي لَمَيِّتٌ وَ إِنِّي لَمَبْعُوثٌ ثُمَّ مَوْقُوفٌ ثُمَّ مَسْئُولٌ وَ اللَّهِ لَأسْألَنَّ عَمَّا قَالَ فِيَّ هَذَا الْكَذَّابُ، وَ ادَّعَاهُ عَلَيَّ يَا وَيْلَهُ مَا لَهُ أَرْعَبَهُ اللَّهُ! فَلَقَدْ أَمِنَ عَلَى فِرَاشِهِ وَ أَفْزَعَنِي وَ أَقْلَقَنِي عَنْ رُقَادِي، وَ تَدْرُونَ أَنِّي لِمَ أَقُولُ ذَلِكَ أَقُولُ ذَلِكَ لِكَيْ أَسْتَقِرَّ فِي قَبْرِي» (رجال الكشی، ج۱، ص۴۰۰، ح۷۴۶).

#احذروا_علی_شبابکم_الغلاة

وَ إِذْ قالَ اللَّهُ يا عيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَ أَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُوني‏ وَ أُمِّيَ إِلهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قالَ سُبْحانَكَ ما يَكُونُ لي‏ أَنْ أَقُولَ ما لَيْسَ لي‏ بِحَقٍّ إِنْ كُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ ما في‏ نَفْسي‏ وَ لا أَعْلَمُ ما في‏ نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ‏ (المائدة: 116)

#حدیث
@zecra

BY ذِکری