کانال تخصصی موج سوم رفتاردرمانی

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد: فرایند یا پروتکل

مداخلات ACT برای هدف قرار دادن فرآیندهای زبان، شناخت و رفتار طراحی شده‌اند که فرض می‌شود در پریشانی و اختلال روانی نقش مرکزی دارند. این فرآیندها در مدل انعطاف‌پذیری روانشناختی آن توصیف شده‌اند. بنابراین، یک راه برای تفسیر ACT، به عنوان یک مداخله روانشناختی فرآیند-محور است.
بسیاری از درمانگران با تجربه، جلسات خود را به شیوه‌ای بسیار فرآیند-محور هدایت می‌کنند و همانطور که شرایط ایجاب می‌کند دائماً ارزیابی‌های پویایی از وضعیت درمانجو انجام داده و بین فرآیندهای ACT حرکت می‌کنند،. به عنوان مثال، الگویی که معمولاً مشاهده می‌شود، رفت و برگشت مداوم بین جنبه‌های فعال و گشودۀ مدل است، زمانی که مراجعان متوجه می‌شوند افکار و احساساتشان مانع پیگیری اقدامات ارزشمند می‌شوند. چنین جلساتی ممکن است از قبل برنامه‌ریزی نشده باشند و درمانگر کیفیتی بسیار «لحظه‌ای» به کار خود می‌بخشد.
با این حال، ACT همچنین می‌تواند در قالب یک پروتکل ارائه شود و این اغلب نقطه شروع رایج‌تری برای افراد تازه‌کار در این رویکرد است. وب‌سایت ACBS (www.contextualscience.org) تعدادی پروتکل را فهرست می‌کند که توسط متخصصان بالینی و پژوهشگران و اغلب برای هدف قرار دادن انواع خاصی از مشکلات (مانند درد مزمن، مدیریت وزن، روان‌پریشی یا تروما) تدوین شده‌اند. در کنار هر پروتکل، بیانیه‌ای روشن وجود دارد که هیچ کدام از آنها رویکرد ACT برای هر مشکل خاص نیستند. در عوض، هر کدام یک رویکرد ACT هستند که از تکنیک‌ها و استراتژی‌هایی برای هدف قرار دادن فرآیندهای مرتبط با انعطاف‌پذیری روانشناختی برای مسئله یا مشکل خاص مورد نظر استفاده می‌کنند.
بنابراین، پروتکل‌های ACT را می‌توان به عنوان نمونه‌هایی از یک استراتژی مداخله عمومی در نظر گرفت. وقتی یک رویکرد ACT به یک مسئله خاص اعمال می‌شود، می‌تواند شامل مداخلات مشخصی باشد که برای تناسب با نیازها و منابع آن زمینه و جمعیت طراحی شده‌اند. نتیجه این امر، تکرارهای متعدد و متنوع از عملکرد ACT است. ممکن است بین آنها تفاوت‌هایی وجود داشته باشد، اگرچه همه آنها مبنا و هدف اصلی یکسانی دارند. علاوه بر این، اکثر پروتکل‌ها برای اجرای انعطاف‌پذیر طراحی شده‌اند. وقتی به اتاق درمانگر یا دفتر مربی می‌رسیم، در خود پروتکل‌ها نیز تنوع وجود خواهد داشت. عواملی مانند خلاقیت درمانگر، تفاوت‌های فردی مراجعان یا مسائل بافتاری مربوط به محیط، بر تأکید نسبی بر جنبه‌های مختلف مدل تأثیر می‌گذارند.
مفید است که یک ارائه بسیار فرآیند-محور ACT و یک ارائه بسیار پروتکل-محور را به عنوان دو انتهای یک پیوستار در نظر بگیریم که درمانگران می‌توانند بر اساس تعدادی عوامل بافتاری مربوط به آن ارائه، در طول آن حرکت کنند.

#Learning_ACT

منبع:
Bennett, R., & Oliver, J. (2019). Acceptance and commitment therapy: 100 key points and techniques. Routledge.
https://www.tgoop.com/thirdwaveofBehaviorTherapy

Telegram

کانال تخصصی موج سوم رفتاردرمانی

این کانال با هدف معرفی و آموزش رواندرمانی‌های متعلق به موج سوم رفتاردرمانی و کاربردهای فردی و اجتماعی آن‌ها ایجاد شده است.

www.tgoop.com/thirdwaveofBehaviorTherapy/1511

1.7K viewsA. F, edited  Aug 27, 2024 at 17:06

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد: فرایند یا پروتکل

مداخلات ACT برای هدف قرار دادن فرآیندهای زبان، شناخت و رفتار طراحی شده‌اند که فرض می‌شود در پریشانی و اختلال روانی نقش مرکزی دارند. این فرآیندها در مدل انعطاف‌پذیری روانشناختی آن توصیف شده‌اند. بنابراین، یک راه برای تفسیر ACT، به عنوان یک مداخله روانشناختی فرآیند-محور است.
بسیاری از درمانگران با تجربه، جلسات خود را به شیوه‌ای بسیار فرآیند-محور هدایت می‌کنند و همانطور که شرایط ایجاب می‌کند دائماً ارزیابی‌های پویایی از وضعیت درمانجو انجام داده و بین فرآیندهای ACT حرکت می‌کنند،. به عنوان مثال، الگویی که معمولاً مشاهده می‌شود، رفت و برگشت مداوم بین جنبه‌های فعال و گشودۀ مدل است، زمانی که مراجعان متوجه می‌شوند افکار و احساساتشان مانع پیگیری اقدامات ارزشمند می‌شوند. چنین جلساتی ممکن است از قبل برنامه‌ریزی نشده باشند و درمانگر کیفیتی بسیار «لحظه‌ای» به کار خود می‌بخشد.
با این حال، ACT همچنین می‌تواند در قالب یک پروتکل ارائه شود و این اغلب نقطه شروع رایج‌تری برای افراد تازه‌کار در این رویکرد است. وب‌سایت ACBS (www.contextualscience.org) تعدادی پروتکل را فهرست می‌کند که توسط متخصصان بالینی و پژوهشگران و اغلب برای هدف قرار دادن انواع خاصی از مشکلات (مانند درد مزمن، مدیریت وزن، روان‌پریشی یا تروما) تدوین شده‌اند. در کنار هر پروتکل، بیانیه‌ای روشن وجود دارد که هیچ کدام از آنها رویکرد ACT برای هر مشکل خاص نیستند. در عوض، هر کدام یک رویکرد ACT هستند که از تکنیک‌ها و استراتژی‌هایی برای هدف قرار دادن فرآیندهای مرتبط با انعطاف‌پذیری روانشناختی برای مسئله یا مشکل خاص مورد نظر استفاده می‌کنند.
بنابراین، پروتکل‌های ACT را می‌توان به عنوان نمونه‌هایی از یک استراتژی مداخله عمومی در نظر گرفت. وقتی یک رویکرد ACT به یک مسئله خاص اعمال می‌شود، می‌تواند شامل مداخلات مشخصی باشد که برای تناسب با نیازها و منابع آن زمینه و جمعیت طراحی شده‌اند. نتیجه این امر، تکرارهای متعدد و متنوع از عملکرد ACT است. ممکن است بین آنها تفاوت‌هایی وجود داشته باشد، اگرچه همه آنها مبنا و هدف اصلی یکسانی دارند. علاوه بر این، اکثر پروتکل‌ها برای اجرای انعطاف‌پذیر طراحی شده‌اند. وقتی به اتاق درمانگر یا دفتر مربی می‌رسیم، در خود پروتکل‌ها نیز تنوع وجود خواهد داشت. عواملی مانند خلاقیت درمانگر، تفاوت‌های فردی مراجعان یا مسائل بافتاری مربوط به محیط، بر تأکید نسبی بر جنبه‌های مختلف مدل تأثیر می‌گذارند.
مفید است که یک ارائه بسیار فرآیند-محور ACT و یک ارائه بسیار پروتکل-محور را به عنوان دو انتهای یک پیوستار در نظر بگیریم که درمانگران می‌توانند بر اساس تعدادی عوامل بافتاری مربوط به آن ارائه، در طول آن حرکت کنند.

#Learning_ACT

منبع:
Bennett, R., & Oliver, J. (2019). Acceptance and commitment therapy: 100 key points and techniques. Routledge.
https://www.tgoop.com/thirdwaveofBehaviorTherapy

BY کانال تخصصی موج سوم رفتاردرمانی