#mulohaza
Kecha qizim bilan "Chol va dengiz" asarining 7-sinf adabiyot darsligida berilgan parchasini o'qidik. Asarni birga tahlil qildik.
Yozuvchi asar orqali nima demoqchi bo'lgani, dengiz, baliq nimaning timsoli ekanligini muhokama qildik.

Bugun qizim adabiyotdan "4" baho olganini aytdi.
O'qituvchi ularga quyidagi savollarni beribdi:
1. Chol dengizga necha kunga sayohatga chiqdi?
2. Chol sayohatining nechanchi kunida o'zi bilan o'zi gaplashishni boshladi?
3. Chol dengizdagi qaysi jonivorga "Senga rahmim keladi?" deb aytgan?
4. Bolaning ismi nima edi?
5. Santyago obrazining prototipi necha yil umr ko'rgan va uning ismi nima edi?
6. Chol baliq skeletini olib kelganidan keyin uning bosh qismini kimga berishlarini aytadi?
7. Chol kulbaga kelib, bola unga kofe keltirgach, unga nimani olib kelib berishini so'raydi?
8. Boshqalarning qayig'i bilan cholning qayig'i o'rtasida qanday farq bor edi?
9. Chol bolaligida qaysi sport turida zo'r bo'lgan?
10. Muallif asari uchun qanday mukofot olgan?
va hk.
Qizim ana shu savollarning ayrimlariga javob berolgan, ayrimlariga esa yo'q.
Lekin asarning g'oyasi, ramzlar, bolalarning asardan chiqargan xulosalari haqida suhbatlashishmagan.

Bizning xotiraga asoslangan ko'p yillik ta'lim tizimimizning oqibati shuki, biz o'quvchilardan faqat fakt va detallarni yodlab qolishni talab qilamiz. Fikrlaydigan, tahlil va xulosa qila oladigan emas, xotirasi yaxshi o'quvchilargina "a'lochi" hisoblanadi.

Ammo afsuski, bola taassurot va xulosalarini eslab qolishi mumkin, bunaqa mayda tafsilotlarni baribir unutib yuboradi.

Adabiyot darslari maza qilib asarlar haqida suhbatlashadigan, har kim o'z fikrini ayta oladigan dars bo'lishi kerak.
@suvaydo