تاریخ محمد

🔶 تاریخ محمد

🔸 1ـ رسم بت‌پرستی در عرب

پیش از پیدایش اسلام هر خاندانی از عرب بتی ویژه‌ی خود داشتی و پرستیدی. تیره‌ی قریش که از بنامترین ایشان بودی و سرپرستی کعبه و فرمانروایی مکه را در دست داشتندی ، بتی هُبَل نام را درمیان کعبه در خزینه‌ای که برویه‌ی چاهی پرداخته بودند و «گنج‌خانه‌ی کعبه» می‌نامیدند گزارده می‌پرستیدندی و هر داراکی (مالی) که آوردندی به هُبَل پیشکش کردندی و در آن چاه گزاردندی. نیز دو بت دیگر ـ اِساف و نايِله ـ داشتند که بر سر چاه زمزم گزارده بودند و قربانها1 را در پیش آن بتها کردندی. نیز مردمان جداگانه بتهایی در خانه نگاه داشتندی و پرستیدندی.
عربها چون به سفر خواستندی رفت نخست خود را در آن بتها ماليدندي ، سپس بيرون رفتندي. و چون از سفر بازگردیدندي ، نخست به بتها سجده بردندي و سپس بخانه رفتندي.
همچنین عرب پس از آنکه رسم بت‌پرستی را نهاده بودند ، بتخانهها نيز برپا گردانيدند و آنها را همچون كعبه پرستشگاه خود گردانيده بودند. و بتخانه‌ها بود كه هر خاندان بزرگي از عرب يكي از آن پرداختند و پرستنده‌ها (خادمان) و پرده‌داران بآن گماردند و آن را بجاي كعبه ‌پرستيدندی و طواف ‌كردندی. ولی كعبه را از همه والاتر ‌دانستندی ، زیرا باور داشتندی كه كعبه ساخته‌ي ابراهيم و/یا پسرش اسماعيل است. پس عربها از هر گوشه‌ی عربستان بزیارت کعبه ‌آمدندی و حج2 گزاردندی. از اینرو کعبه و حَرم آن برای عربها وَرجاوَند (مقدس) شمارده شدی. پس از پیدایش اسلام ، محمد به هر جا کس فرستاد تا بتخانه‌ها را ویران گردانند.

در زمان محمد ، عربها چه یهودیانشان و چه مسیحیانشان ، یکتاپرستی را فراموش ساخته همه به بت‌پرستی رو آورده بودند. مثلاً مسیحیان عیسا را گاه پسر خدا و گاه خود خدا می‌شماردند.
نیز باید دانست از دیرباز در عربستان خداشناسانی بودند که دینشان را «تَحَنُّف» و خودشان را «حُنَفاء» خواندندی.
محمد «در گامهاي نخست بياد آن مي‌پرداخت و عرب را به پيروي از آن مي‌خواند ، و چون اين كار را كرد ، اسلام را به روي آن بنياد گزاشت».3 در قرآن آیه‌های بسیاری در این باره هست از جمله : انعام : 161 ، آل‌عمران : 95 ، النحل : 123 ، نساء : 125 ، و ...

1ـ چنانکه می‌بینیم قربان کردن پیش از اسلام هم بودی. محمد چون با بت‌پرستی به نبرد برخاست و آن زمان برداشتن این رسم نشدی ، تنها بآن بس کرد که آن را از رنگ بت‌پرستی پیراید. بدینسان که قربان بنام خدا و بسوی قبله باشد نه همچون گذشته که برای بتها کردندی. پس : «اينكه بهنگام بريدن سر گوسفند يا مرغ نام خدا را مي‌برند نه از آنروست كه اسلام اين كار را «عبادت» شناخته است بلكه از آنروست كه خواسته است از رنگ بت‌پرستي پيراسته باشد.» (در پیرامون جانوران ، احمد کسروی ، س84)
پس آیا امروز هم دیگر قربان کردن سزاست؟
2ـ چنانکه می‌بینیم حج پیش از اسلام هم بودی. «... حج از «عبادتهاي سياسي» اسلام بوده. همه مي‌دانند نه خدا را خانه‌اي هست و نه خدا از گرديدن مردم بگرد خانه‌اي خشنود خواهد بود. اينها چيزهايي نيست كه خرد پذيرد. چيزهايي نيست كه مرد بزرگي همچون پيغمبر اسلام ندانسته باشد.» (در پیرامون جانوران ، احمد کسروی ، س86 و 87) محمد حج را برویه‌ی دیگری انداخته بدینسان که مسلمانان ـ از تیره‌های گوناگون ـ آنها که توانند هر سال یک بار به مکه بروند و همدیگر را بشناسند و همبستگی پیدا کنند که هم یک دلگرمی پیا کنند و هم نشانی باشد از باهمی و یگانگی درمیانشان.
امروز که بنیاد اسلام برافتاده ، آیا دیگر جایی برای حج‌گزاری بازمانده است؟!.
3ـ کتاب «در پیرامون اسلام» ، احمد کسروی ، سات 68 از 74 نشر اینترنتی.

👍1

www.tgoop.com/tarikhe_mohammad/521

3.12K viewsedited  Oct 21, 2019 at 05:30

🔶 تاریخ محمد

🔸 1ـ رسم بت‌پرستی در عرب

پیش از پیدایش اسلام هر خاندانی از عرب بتی ویژه‌ی خود داشتی و پرستیدی. تیره‌ی قریش که از بنامترین ایشان بودی و سرپرستی کعبه و فرمانروایی مکه را در دست داشتندی ، بتی هُبَل نام را درمیان کعبه در خزینه‌ای که برویه‌ی چاهی پرداخته بودند و «گنج‌خانه‌ی کعبه» می‌نامیدند گزارده می‌پرستیدندی و هر داراکی (مالی) که آوردندی به هُبَل پیشکش کردندی و در آن چاه گزاردندی. نیز دو بت دیگر ـ اِساف و نايِله ـ داشتند که بر سر چاه زمزم گزارده بودند و قربانها1 را در پیش آن بتها کردندی. نیز مردمان جداگانه بتهایی در خانه نگاه داشتندی و پرستیدندی.
عربها چون به سفر خواستندی رفت نخست خود را در آن بتها ماليدندي ، سپس بيرون رفتندي. و چون از سفر بازگردیدندي ، نخست به بتها سجده بردندي و سپس بخانه رفتندي.
همچنین عرب پس از آنکه رسم بت‌پرستی را نهاده بودند ، بتخانهها نيز برپا گردانيدند و آنها را همچون كعبه پرستشگاه خود گردانيده بودند. و بتخانه‌ها بود كه هر خاندان بزرگي از عرب يكي از آن پرداختند و پرستنده‌ها (خادمان) و پرده‌داران بآن گماردند و آن را بجاي كعبه ‌پرستيدندی و طواف ‌كردندی. ولی كعبه را از همه والاتر ‌دانستندی ، زیرا باور داشتندی كه كعبه ساخته‌ي ابراهيم و/یا پسرش اسماعيل است. پس عربها از هر گوشه‌ی عربستان بزیارت کعبه ‌آمدندی و حج2 گزاردندی. از اینرو کعبه و حَرم آن برای عربها وَرجاوَند (مقدس) شمارده شدی. پس از پیدایش اسلام ، محمد به هر جا کس فرستاد تا بتخانه‌ها را ویران گردانند.

در زمان محمد ، عربها چه یهودیانشان و چه مسیحیانشان ، یکتاپرستی را فراموش ساخته همه به بت‌پرستی رو آورده بودند. مثلاً مسیحیان عیسا را گاه پسر خدا و گاه خود خدا می‌شماردند.
نیز باید دانست از دیرباز در عربستان خداشناسانی بودند که دینشان را «تَحَنُّف» و خودشان را «حُنَفاء» خواندندی.
محمد «در گامهاي نخست بياد آن مي‌پرداخت و عرب را به پيروي از آن مي‌خواند ، و چون اين كار را كرد ، اسلام را به روي آن بنياد گزاشت».3 در قرآن آیه‌های بسیاری در این باره هست از جمله : انعام : 161 ، آل‌عمران : 95 ، النحل : 123 ، نساء : 125 ، و ...

1ـ چنانکه می‌بینیم قربان کردن پیش از اسلام هم بودی. محمد چون با بت‌پرستی به نبرد برخاست و آن زمان برداشتن این رسم نشدی ، تنها بآن بس کرد که آن را از رنگ بت‌پرستی پیراید. بدینسان که قربان بنام خدا و بسوی قبله باشد نه همچون گذشته که برای بتها کردندی. پس : «اينكه بهنگام بريدن سر گوسفند يا مرغ نام خدا را مي‌برند نه از آنروست كه اسلام اين كار را «عبادت» شناخته است بلكه از آنروست كه خواسته است از رنگ بت‌پرستي پيراسته باشد.» (در پیرامون جانوران ، احمد کسروی ، س84)
پس آیا امروز هم دیگر قربان کردن سزاست؟
2ـ چنانکه می‌بینیم حج پیش از اسلام هم بودی. «... حج از «عبادتهاي سياسي» اسلام بوده. همه مي‌دانند نه خدا را خانه‌اي هست و نه خدا از گرديدن مردم بگرد خانه‌اي خشنود خواهد بود. اينها چيزهايي نيست كه خرد پذيرد. چيزهايي نيست كه مرد بزرگي همچون پيغمبر اسلام ندانسته باشد.» (در پیرامون جانوران ، احمد کسروی ، س86 و 87) محمد حج را برویه‌ی دیگری انداخته بدینسان که مسلمانان ـ از تیره‌های گوناگون ـ آنها که توانند هر سال یک بار به مکه بروند و همدیگر را بشناسند و همبستگی پیدا کنند که هم یک دلگرمی پیا کنند و هم نشانی باشد از باهمی و یگانگی درمیانشان.
امروز که بنیاد اسلام برافتاده ، آیا دیگر جایی برای حج‌گزاری بازمانده است؟!.
3ـ کتاب «در پیرامون اسلام» ، احمد کسروی ، سات 68 از 74 نشر اینترنتی.

BY تاریخ محمد