تحکیم ملت

♦️ ویدا ربانی: من نقاشی کردم تا زندان ما را کامل نبلعد

🖊️مصاحبه امید معماریان با ویدا ربانی، روزنامه‌نگار

درون دیوارهای زندان اوین تهران - فضایی مترادف با سرکوب و درد -  ویدا ربانی از طریق نقاشی، زبانی از مقاومت خلق کرد. او با استفاده از ملحفه‌ها به عنوان بوم نقاشی، قلم‌موهای قاچاق و رنگ‌هایی که لوله به لوله آورده می‌شدند، بافت‌های صمیمی زندگی در زندان را در بدنام‌ترین بند زندان زنان ایران مستند کرد.

آثار او، که هم شجاعانه و هم لطیف بودند، حبس را به نوعی آفرینش تبدیل کردند. نقاشی‌های ربانی، از پرتره‌های زندانیان سیاسی گرفته تا نقاشی‌های لایه لایه از راه‌پله‌های زندان، به زندگی نادیده زنانی که در پشت میله‌های زندان هم در انزوا و هم در همبستگی به سر می‌برند، صدایی بصری بخشیدند. تصاویر او فقط اعمالی برای ابراز وجود نبودند؛ بلکه به اعمالی برای حفظ جمعی تبدیل شدند.

ربانی، روزنامه‌نگار و گزارشگر سابق روزنامه شرق و هفته‌نامه صدا، هرگز خود را یک هنرمند حرفه‌ای نمی‌دانست. اما پس از دستگیری‌اش در سال ۲۰۲۲ در جریان اعتراضات ضد دولتی ایران و محکومیت بعدی‌اش به بیش از ۱۱ سال حبس در مجموع دو پرونده، او به طور جدی شروع به نقاشی کرد.

او ۳۲ ماه را در زندان گذراند تا اینکه حکمش به حالت تعلیق درآمد و از زندان اوین آزاد شد.

مقامات ایرانی ممکن است سعی کرده باشند صدای او را خفه کنند، اما او از طریق قلم‌مو و تصاویر، آنچه را که نمی‌توانست منتشر کند، مستند کرد: خطوط کلی اسارت و آیین‌های آرام و سرسختانه‌ی بقای روزانه…


لینک گفتگو


🆔@tahkimmelat

Global Voices

‘I painted so prison wouldn’t swallow us whole’: An interview with Iranian journalist Vida Rabbani

“[T]hrough brushwork and imagery, she documented what she could not publish: the contours of captivity and the quiet, defiant rituals of daily survival.”

❤27👍4🕊2💔1

www.tgoop.com/tahkimmelat/40976

3.91K viewsAug 19 at 18:56

♦️ ویدا ربانی: من نقاشی کردم تا زندان ما را کامل نبلعد

🖊️مصاحبه امید معماریان با ویدا ربانی، روزنامه‌نگار

درون دیوارهای زندان اوین تهران - فضایی مترادف با سرکوب و درد -  ویدا ربانی از طریق نقاشی، زبانی از مقاومت خلق کرد. او با استفاده از ملحفه‌ها به عنوان بوم نقاشی، قلم‌موهای قاچاق و رنگ‌هایی که لوله به لوله آورده می‌شدند، بافت‌های صمیمی زندگی در زندان را در بدنام‌ترین بند زندان زنان ایران مستند کرد.

آثار او، که هم شجاعانه و هم لطیف بودند، حبس را به نوعی آفرینش تبدیل کردند. نقاشی‌های ربانی، از پرتره‌های زندانیان سیاسی گرفته تا نقاشی‌های لایه لایه از راه‌پله‌های زندان، به زندگی نادیده زنانی که در پشت میله‌های زندان هم در انزوا و هم در همبستگی به سر می‌برند، صدایی بصری بخشیدند. تصاویر او فقط اعمالی برای ابراز وجود نبودند؛ بلکه به اعمالی برای حفظ جمعی تبدیل شدند.

ربانی، روزنامه‌نگار و گزارشگر سابق روزنامه شرق و هفته‌نامه صدا، هرگز خود را یک هنرمند حرفه‌ای نمی‌دانست. اما پس از دستگیری‌اش در سال ۲۰۲۲ در جریان اعتراضات ضد دولتی ایران و محکومیت بعدی‌اش به بیش از ۱۱ سال حبس در مجموع دو پرونده، او به طور جدی شروع به نقاشی کرد.

او ۳۲ ماه را در زندان گذراند تا اینکه حکمش به حالت تعلیق درآمد و از زندان اوین آزاد شد.

مقامات ایرانی ممکن است سعی کرده باشند صدای او را خفه کنند، اما او از طریق قلم‌مو و تصاویر، آنچه را که نمی‌توانست منتشر کند، مستند کرد: خطوط کلی اسارت و آیین‌های آرام و سرسختانه‌ی بقای روزانه…


لینک گفتگو


🆔@tahkimmelat

BY تحکیم ملت