Што не так з адбудовай Крэўскага замка.
Ёсць заўвага наконт выяўлення другой вежы ў час апошняй рэканструкцыі.
Па-першае, аб'ёмам ніяк не акцэнтаванае месца другой вежы, звонку замка ў гэтым месцы проста змыкаюцца дзве сцяны аднолькавай вышыні. Гэтую сцяну можна было б хаця б нязначна прыпадняць у межах аб'ёма вежы, каб акцэнтаваць яе. Цяпер зразумець, што гэта вежа, можна толькі знутры. І то, выглядае проста як нейкі катух незразумелы.
Па-другое, унутраныя сцены вежы, якія адноўленая на вышыню меншую, за вышыню сцен замка, не маюць візуальнага працягу. Наступныя два здымкі паказваюць перавязку цэглы ў Мірскім замку на месцы, дзе калісьці адна сцяна (незахаваная) прымыкала да іншай (захаванай).
Калі ўзвесці ўнутраныя сцены вежы метадалагічна нельга вышэй за сцены замка (бо не ясна, як вежа выглядала, напрыклад), то на сценах замка трэба нейкімі сродкамі выявіць, што сцены вежы ішлі вышэй, але іх не сталі аднаўляць.
Бо зараз другая вежа, прабачце, хутчэй сарцір нагадвае з дзвюма сценкамі, якія хаваюць саромнае месца ад цікаўных позіркаў, чым вежу.
#Крэва #замкі #аднаўленне #рэстаўрацыя
Ёсць заўвага наконт выяўлення другой вежы ў час апошняй рэканструкцыі.
Па-першае, аб'ёмам ніяк не акцэнтаванае месца другой вежы, звонку замка ў гэтым месцы проста змыкаюцца дзве сцяны аднолькавай вышыні. Гэтую сцяну можна было б хаця б нязначна прыпадняць у межах аб'ёма вежы, каб акцэнтаваць яе. Цяпер зразумець, што гэта вежа, можна толькі знутры. І то, выглядае проста як нейкі катух незразумелы.
Па-другое, унутраныя сцены вежы, якія адноўленая на вышыню меншую, за вышыню сцен замка, не маюць візуальнага працягу. Наступныя два здымкі паказваюць перавязку цэглы ў Мірскім замку на месцы, дзе калісьці адна сцяна (незахаваная) прымыкала да іншай (захаванай).
Калі ўзвесці ўнутраныя сцены вежы метадалагічна нельга вышэй за сцены замка (бо не ясна, як вежа выглядала, напрыклад), то на сценах замка трэба нейкімі сродкамі выявіць, што сцены вежы ішлі вышэй, але іх не сталі аднаўляць.
Бо зараз другая вежа, прабачце, хутчэй сарцір нагадвае з дзвюма сценкамі, якія хаваюць саромнае месца ад цікаўных позіркаў, чым вежу.
#Крэва #замкі #аднаўленне #рэстаўрацыя
👍14🤬6😐3🥴1💊1
У Бабруйску рамантуюць бельведэр гасцініцы «Бабруйск».
Бельведэрам называецца надбудова ў выглядзе вежы з вялікімі праёмамі, праз якія можна аглядаць наваколлі.
Фота
#Бабруйск #рамонт #савецкаяспадчына
Бельведэрам называецца надбудова ў выглядзе вежы з вялікімі праёмамі, праз якія можна аглядаць наваколлі.
Фота
#Бабруйск #рамонт #савецкаяспадчына
🐳10🤔8👾2👍1
Ніяк не чакаў пабачыць у акупацыйным выданні "Новы шлях" за 1944 год артыкулы па гісторыі Полацкага княства і тым больш — пра беларускую архітэктуру на два вялікія лісты дробнага тэксту з ілюстрацыямі. Мяркуючы па тым, што гэтае выданне было нідзе не спампаваць, я ўяўляў што на кожнай старонцы зігуючыя бчбшнікі вешаюць уздоўж дарог савецкіх партызан, не менш.
Аўтар артыкула У. Глыбінны (культуролаг Уладзімір Сядура) — цікавая біяграфія ў чалавека, граміў «нацдэмаўскія» ідэі беларускіх пісьменнікаў, а пасля стаў галоўным рэдактарам «нацдэмаўскага» часопіса пры немцах — робіць агляд на гісторыю беларускай архітэктуры, узвышаючы готыку і рэнесанс і называючы эпоху барока перыядам яе заняпаду. З улікам узроўню тагачасных ведаў, месцамі можа выглядаць наіўна, месцамі вельмі цікава назіраць тагачасную оптыку.
Асаблівую ўвагу ён надае беларускаму народнаму дойлідству, дзе "захоўваюцца цалкам самабытныя будаўляныя традыцыі".
Самы цікавы фрагмент — зварот да артыкула беларускага інжынера-архітэктара Мазгалеўскага ў газеце "Голас вёскі" за 1942 год. Мазалеўскі там піша пра адрозненні беларускіх традыцый ад расейскіх, у тым ліку пра тое, што ў Беларусі не робяць важныя будынкі з круглякоў, як у Расіі — пра гэта пішуць і сучасныя беларускія даследчыкі — але з абчасанага бярвення.
Ёсць нават пра каларыстыку цэркваў:
Вельмі было б цікава прачытаць цалкам артыкул Мазгалеўскага пра беларускую архітэктуру. На жаль, з газетай "Голас вёскі" тая ж бяда, што і з часопісам — яна нідзе не выкладзена, каб яе можна было адкрыта вывучаць, хоць гэтыя выданні не забароненыя афіцыйна. Цэнзура — вораг навукі.
Аўтар артыкула У. Глыбінны (культуролаг Уладзімір Сядура) — цікавая біяграфія ў чалавека, граміў «нацдэмаўскія» ідэі беларускіх пісьменнікаў, а пасля стаў галоўным рэдактарам «нацдэмаўскага» часопіса пры немцах — робіць агляд на гісторыю беларускай архітэктуры, узвышаючы готыку і рэнесанс і называючы эпоху барока перыядам яе заняпаду. З улікам узроўню тагачасных ведаў, месцамі можа выглядаць наіўна, месцамі вельмі цікава назіраць тагачасную оптыку.
Асаблівую ўвагу ён надае беларускаму народнаму дойлідству, дзе "захоўваюцца цалкам самабытныя будаўляныя традыцыі".
Самы цікавы фрагмент — зварот да артыкула беларускага інжынера-архітэктара Мазгалеўскага ў газеце "Голас вёскі" за 1942 год. Мазалеўскі там піша пра адрозненні беларускіх традыцый ад расейскіх, у тым ліку пра тое, што ў Беларусі не робяць важныя будынкі з круглякоў, як у Расіі — пра гэта пішуць і сучасныя беларускія даследчыкі — але з абчасанага бярвення.
Ёсць нават пра каларыстыку цэркваў:
"Слупы і прагон хварбуюцца ў светла-зялёны і светла-жоўты колер, а апрацова дошчак - у шэры ці светла-сіні... Слупы поручняў і краткаў хварбуюцца на розныя колеры, бо ў беларускай беларускай архітэктуры драўляныя часткі ніколі не хварбуюцца ў вадзін колер, як у Расеі."
Вельмі было б цікава прачытаць цалкам артыкул Мазгалеўскага пра беларускую архітэктуру. На жаль, з газетай "Голас вёскі" тая ж бяда, што і з часопісам — яна нідзе не выкладзена, каб яе можна было адкрыта вывучаць, хоць гэтыя выданні не забароненыя афіцыйна. Цэнзура — вораг навукі.
❤18👍8✍2🌚1
Спадчына
Ніяк не чакаў пабачыць у акупацыйным выданні "Новы шлях" за 1944 год артыкулы па гісторыі Полацкага княства і тым больш — пра беларускую архітэктуру на два вялікія лісты дробнага тэксту з ілюстрацыямі. Мяркуючы па тым, што гэтае выданне было нідзе не спампаваць…
Можаце прачытаць артыкул цалкам. Увогуле здаецца з часоў Міколы Шчакаціхіна, рэпрэсаванага ў 1930 годзе па выдуманай справе, і пасля аж да 1980-х гадоў, хвалі нацыянальнага абуджэння, нічога іншага пра беларускае нацыянальнае ў архітэктуры не было, выключна на ўзроўні этнаграфіі.
👍14❤🔥4
Спадчына
Ніяк не чакаў пабачыць у акупацыйным выданні "Новы шлях" за 1944 год артыкулы па гісторыі Полацкага княства і тым больш — пра беларускую архітэктуру на два вялікія лісты дробнага тэксту з ілюстрацыямі. Мяркуючы па тым, што гэтае выданне было нідзе не спампаваць…
Пра самога Мазгалеўскага таксама мала што вядома. Вядома, што ён быў да вайны інжынерам Белдзяржбуда, адаптаваў да мясцовасці праект будынка Белкамунбанка на рагу вуліц К.Маркса і Леніна, пабудаваны ў 1927-28 гадах. У 1939-1940 гадах па яго праекце будуецца Мінскі радыёзавод. На гэтым усё. Невядома нават яго імя: у адной публікацыі ён Ё. Мазгалеўскі, у другой А. Мозгалевский, у трэцяй - Е. Мозгалевский.
Даведнік "Зодчие Тамбовского края" змяшчае наступны артыкул:
У кнізе "Советская архитектура 1920-х годов: организация проектирования" згадваецца "Мозголевский Евгений Алексеевич (1879–1947), гражд. инж."
Напрошваецца думка, што гэта адзін і той жа чалавек. Доўгі час пражывання ў Расіі патлумачыў бы, чаму Мазгалеўскі ў сваім артыкуле бярэцца параўноваўць беларускія і расейскія традыцыі драўлянага дойлідства. Але ў нас няма аніякая пацвярджэння для гэтай здагадкі.
Даведнік "Зодчие Тамбовского края" змяшчае наступны артыкул:
Мозголевский Евгений Алексеевич родился в семье римско-католического вероисповедания. В 1907 г. закончил курсы института гражданских инженеров Императора Николая 1 в звании гражданского инженера. С 1908 г. - младший инженер, член техническо-совещательного присутствия строительного отделения Тамбовского губернского правления; 1910 г. - младший архитектор, одновременно с 1911 г. - архитектор Александрийского института благородных девиц (ныне ТГУ им. Г.Р. Державина). В 1911 г. - автор проекта нового корпуса училища приюта для слепых дегей по ул. Киркиной (А.Бебеля) и осуществлял наблюдение за его строительством. С 1913 г. - коллежский секретарь при местном управлении Российского общества Красного Креста. В 1914 г. при его участии по «образцовому» проекту была построена больница на 150 мест общества Красного Креста на Инвалидном лу-гу (Красноармейская площадь).
У кнізе "Советская архитектура 1920-х годов: организация проектирования" згадваецца "Мозголевский Евгений Алексеевич (1879–1947), гражд. инж."
Напрошваецца думка, што гэта адзін і той жа чалавек. Доўгі час пражывання ў Расіі патлумачыў бы, чаму Мазгалеўскі ў сваім артыкуле бярэцца параўноваўць беларускія і расейскія традыцыі драўлянага дойлідства. Але ў нас няма аніякая пацвярджэння для гэтай здагадкі.
🤔9👍5
У майстэрнях «Белрэстаўрацыі» адбылося пасяджэнне Рады пры Міністэрстве культуры па пытанні рэстаўрацыі іканастаса Успенскага сабора Жыровіцкага манастыра. У пасяджэнні браў удзел таксама мітрапаліт Веніямін. Заяўлена, што канцэпцыя рэстаўрацыі іканастаса, прапанаваная рэстаўратарамі «Белрэстаўрацыі», была разгледжана і падтрымана.
Нагадаем, што арыгінальны барочны іканастас і два пазнейшыя бакавыя, разабралі ў верасні 2024 года. Іканастас быццам бы з'елі жучкі і ён стаў аварыйным, але хадзілі чуткі, што пасля рэстаўрацыі ён застанецца ў музеі і не вернецца ў храм. На месцы старых іканастасаў вельмі хутка з'явіліся капітальныя «часовыя» іканастасы ў расійскім стылі.
Што цяпер узгаднілі не вельмі зразумела. На стале ляжаць здымкі іканастаса да таго, як царкоўнікі сталі здымаць барочныя накладныя дэталі з яго. Таксама ў кожнага члена Рады былі тэчкі, у якіх можна разгледзець вельмі светлы варыянт, быццам увесь іканастас пакрыты золатам, і больш цёмны.
Таксама на лесвічнай клетцы(?) сабраная частка іканастаса ў выглядзе "кентаўра" - пастамент ад ніжняга яруса, а франтон ад другога яруса. Асноўны колер архітэктурнай кулісы — чорны, што цалкам нармальна для барока (маглі імітаваць чорны мармур ці эбенавае дрэва), на ім кантрасна глядзяцца серабрыстыя калоны і залатыя накладкі. Не думаю, што чорны ў інтэр'еры спадабаўся царкоўнікам, якія нават не далі раскрыць роспісы ў час нядаўняй рэстаўрацыі інтэр'ераў. Цікава, якія варыянт усе ж зацвердзілі?
#жыровіцы #цэрквы #інтэр'еры #рэстаўрацыя
Нагадаем, што арыгінальны барочны іканастас і два пазнейшыя бакавыя, разабралі ў верасні 2024 года. Іканастас быццам бы з'елі жучкі і ён стаў аварыйным, але хадзілі чуткі, што пасля рэстаўрацыі ён застанецца ў музеі і не вернецца ў храм. На месцы старых іканастасаў вельмі хутка з'явіліся капітальныя «часовыя» іканастасы ў расійскім стылі.
Што цяпер узгаднілі не вельмі зразумела. На стале ляжаць здымкі іканастаса да таго, як царкоўнікі сталі здымаць барочныя накладныя дэталі з яго. Таксама ў кожнага члена Рады былі тэчкі, у якіх можна разгледзець вельмі светлы варыянт, быццам увесь іканастас пакрыты золатам, і больш цёмны.
Таксама на лесвічнай клетцы(?) сабраная частка іканастаса ў выглядзе "кентаўра" - пастамент ад ніжняга яруса, а франтон ад другога яруса. Асноўны колер архітэктурнай кулісы — чорны, што цалкам нармальна для барока (маглі імітаваць чорны мармур ці эбенавае дрэва), на ім кантрасна глядзяцца серабрыстыя калоны і залатыя накладкі. Не думаю, што чорны ў інтэр'еры спадабаўся царкоўнікам, якія нават не далі раскрыць роспісы ў час нядаўняй рэстаўрацыі інтэр'ераў. Цікава, якія варыянт усе ж зацвердзілі?
#жыровіцы #цэрквы #інтэр'еры #рэстаўрацыя
🤔11😢7🤬3❤2