У Бабруйску зносяць найлепшы прыклад гарадской драўлянай забудовы па вуліцы Карла Лібкнехта, 57. Быў у захапленні, калі пабачыў яго ў вельмі добрай захаванасці, з разьбянымі падзорамі, ліштвамі з тонка выкананымі надаконнікамі, дзвярыма з фігурнымі філёнгамі, з каваным казырком. Але мясцовым уладам пляваць, для іх гэта проста чарговая "заброшка", якую трэба знесці, бо "год добраўпарадкавання" 😡 Зносяць з усім дэкорам, мясцовы музей нават не парупіўся забраць нейкія элементы сабе, упэўнены, што і ўнутры не аглядалі. Самі знішчаем сваю адметнасць, не горш за акупантаў.

Фота
#знішчэнне #драўлянаязабудова #бабруйск

Будынак быў пазначаны на гісторыка-архітэктурнага апорным плане - частцы генеральнага плана Бабруйска, якім вызначаецца ўся каштоўная забудова горада - як каштоўная драўляная забудова.

#бабруйск #знішчэнне

Калі рабілі рэканструкцыю будынка гістарычнага факультэта БДУ, то не толькі знішчылі ці зашылі ўсе архітэктурныя адметнасці ў інтэр'ерах, але нават на самым бачным — на партале галоўнага ўваходу — знішчылі частку дэкору, базы паўкалон, каб было прасцей.

Цяпер Мінкультуры ў адказе піша:

На жаль, факт не выканання базы паўкалон галоўнага ўваходу ў агульнай масе рамонтна-рэстаўрацыйных работ навуковым кіраўніком застаўся незаўважаным і не адзначаным у навукова-рэстаўрацыйнай справаздачы. Міністэрствам культуры накіраваны ліст у арганізацыю, у якой працуе навуковы кіраўнік, з указанием на недапушчэнне неадпаведнага выканання сваіх абавязкаў і магчымасць пазбаўлення на падставе пункта 10 артикула 117 Кодэкса аб культуры пасведчання пры паўторным выяўленні халатных адносін да сваіх абавязкаў.

Гучыць грозна, тым больш што ўсе ведаюць, што гэта далёка не першы аб'ект, да якога ў Алены Байнак такой «прафесійнае стаўленне». Ці была яна ўвогуле на аб'екце хоць раз пасля пачатку работ?

Але для помніка добрых навін няма:

Разам з тым, дапушчаная памылка не з’яўляецца незваротнай i, улічваючы, што аб’ект уведзены ў эксплуатацыю, зможа быць выпраўлена пры наступным выкананні рамонтна-рэстаўрацыйных работ, альбо пры ўзнікненні неабходнасці выканання бягучага рамонту ўваходу.

То бок адновяць знішчаныя базы паўкалон порціка калі-небудзь пасля, на святыя ніколі. Здзіўляе, вядома, як увялі аб'ект у эксплуатацыю з такімі відавочнымі хібамі.

#антырэстаўрацыя #Мінск #савецкаяспадчына #дэталі #ахова

Да Беларусі дабраліся міжнародныя махляры BioDry, яны выкарыстоўваюць помнікі архітэктуры для таго, каб прасоўваць сваю "цудоўную скрыначку", якая быццам бы мусіць перамагчы ўвільгатненне сцен.

Саліднага выгляду мужчыны прыязджаюць з сапраўднымі прыборамі, якія замяраюць вільготнасць, свідруюць сцены, каб адабраць узоры і высветліць дакладнае ўтрыманне вільгаці ў цэгле. Мужчыны прыязджаюць у белых халатах (з псіхалагічных эксперыментаў мы ведаем, што гэта значна падвышае давер да незнаёмых людзей) і праводзяць свае складаныя маніпуляцыі - як тут не паверыць ім?

Далей рашэннем ад усіх праблем становіцца невялікая скрыначка, якая сілай электрамагнітнага поля мусіць выціснуць вільгаць, якая падцягваецца з зямлі капілярна, назад, асушыўся сцены.

Я не фізік, таму магу толькі засумнявацца ў гэтай невядомай швейцарскай тэхналогіі. Але ёсць тое, што выдае махляроў.

Скрыначка не падключаецца ні да якіх крыніц сілкавання, калі верыць афіцыйнаму сайту яна не патрабуе абслугоўвання і перыядычнай замены, то бок працуе вечна. Як ведае кожны школьнік — perpetuum mobile тэхнічна не можа існаваць.

Начынка прылады невядомая, хутчэй за ўсё там нейкі металічны лом для вагі, бо наяўнасць акумулятара патрабуе згадак, бо гэта небяспечны элемент.

У Беларусі у кампаніі, якая быццам бы працуе з 2009 года па ўсім свеце, няма юрыдычнага адраса, толькі тэлефон прадстаўніка - трывожны званочак.

На reddit можна знайсці згадкі, што гэтае фуфло прадаюць старыкам па ўсёй Таскане. Я думаю вашая бабуля таксама купляла вельмі патрэбны масажор з рук, які нягледзячы на прыгожыя словы таргашоў, не мог анічога.

Самы неверагодны развод лахоў адбыўся ў Кіеве, дзе ў 2020 годзе фармацэўтычная кампанія "Інтэрхім" і фармфірма "Дарніца" разам з дабрачынным фондам Zagoriy Foundation рэалізавалі праект па асушэнні падмуркаў і сцен Сафійскага сабора і прылеглых манастырскіх збудаванняў з дапамогай швейцарскай тэхналогіі BioDry за 4 млн грыўняў (каля 100 тысяч долараў).

У Беларусі, мяркуючы па роліках, цудоўныя скрыні прымацавалі ўнутры архікафедральнага сабора ў Мінску, касцёла Святога Арханёла Міхаіла ў Навагрудку і ў царкве ў Вольне.

Я збіраюся напісаць у Нацыянальную акадэмію навук Беларусі, каб яны пацвердзілі ці абверглі магчымасць такой магічнай тэхналогіі, а пасля звярнуцца ў МАРГ і пракуратуру.