tgoop.com/sobh_iran/1705
Last Update:
📌وفاق یا وادادگی؟! تأملی بر تناقض‌های جریان اصولگرایی در مواجهه با نقد و عقلانیت
🔹رئیس شورای ائتلاف نیروهای انقلاب اظهار داشت: اگر جامعه دچار دودستگی شود و «وفاق ملی» که دولت شعار آن را می‌دهد محقق نشود، بلکه ستیزه‌ای میان گروه‌های مختلف شکل بگیرد، این بهترین بستر برای اجرای نقشه‌های دشمن خواهد بود. وی همچنین بر این نکته تأکید کرد که یکی از جلوه‌های عقلانیت، پرهیز از تندروی است.
🔹اما این پرسش مطرح است که چرا در اشاره به مفهوم عقلانیت، جهت‌گیری‌های نادرست دیده می‌شود؟ آیا تذکر و اعتراض برخی از نمایندگان مجلس، از جمله نمایندگان «صبح ایران»، به لزوم پایبندی به قانون، غیر از عقلانیت است؟ آیا نقد به تلاش دولت چهاردهم برای مذاکره با دشمنی که تجربه گذشته، نتیجه‌ای جز زیان نداشته، غیر از عقلانیت محسوب می‌شود؟
🔹آیا انتقاد از استنکاف دولت در اجرای قانون حجاب، با وجود قصور فرهنگی آشکار پس‌از فتنه ز.ز.آ، غیرعقلانی است؟ آیا اعتراض به انتصابات غیرقانونی مدیران، که برخلاف چهارچوب‌های قانونی انجام شده، مصداق بی‌خردی است؟ همچنین، آیا نقد به تلاش برای پیوستن به FATF، باوجود هشدارهای کارشناسی و توصیه صریح رهبر معظم انقلاب، غیر از عقلانیت تعبیر می‌شود؟
🔹بهتر است مسئولان این جریان ابتدا تعریفی دقیق از عقلانیت ارائه دهند! چگونه می‌توان مذاکراتی را که مقام معظم رهبری، عملکرد دولت متولی آن را «آیندگان ملزم به استفاده از تجربه» نامیدند، خردمندانه دانست؟ تجربه آن دوران، کشور را با مصائب بسیاری مواجه ساخت. اصرار کنونی بر همان مسیر شکست‌خورده، جز بازتولید اشتباهات گذشته چه نتیجه‌ای خواهد داشت؟
🔹در گذشته، گفتمان «اعتدال» پتکی بر سر منتقدان فرود آورد و پیش‌تر از آن، گفتمان «اصلاحات» به تیشه‌ای در دست مخالفان اصول انقلاب اسلامی بدل شد. امروز نیز شعار «وفاق» بهانه‌ای برای توجیه تصمیمات نادرست شده است. در مجلس یازدهم، علی‌رغم رویکرد انقلابی، ترک فعل‌های دولت تدبیر هیچ‌گاه مورد بازخواست قرار نگرفت. اکنون نیز شاهد حمایت بی‌چون‌وچرای رئیس مجلس در سایه شعار وفاق هستیم.
🔹اصلاح‌طلبان به‌خوبی آموخته‌اند که در هر دوره، رویکردهای ایدئولوژیک خود را با قدرت دنبال کنند و برای حذف نیروهای انقلابی، مفاهیم جدیدی را به خدمت گیرند. روزی اصلاحات، روزی اعتدال و امروز وفاق! در تمام مقاطع انقلاب، اختلاف دیدگاه و تضارب آرا وجود داشته است. اما آیا همواره قدرت در دست یک جریان خاص، باید به‌معنای حذف منتقدان تلقی شود؟
🔹یکی از شگردهای جریان اصلاح‌طلب، جابه‌جایی «نقد» با «تمسخر» است؛ موضوعی که در دوران «شهید جمهور» نیز بارها مشاهده شد. در این میان، گروه سومی که از تقسیم‌بندی‌های سنتی اصلاح‌طلب و اصولگرا عبور کرده، تلاش دارد عملکرد مسئولان را در چهارچوب مبانی انقلاب اسلامی ارزیابی کند. این گروه، برخلاف جریان‌های موجود، به‌دنبال پایبندی به اصول واقعی انقلاب است.
🔹اما آیا پشت‌پرده این تمایل اصولگرایان به وفاق، بده‌بستان‌های سیاسی نهفته است؟ نظیر عضویت همسر رئیس مجلس در ستاد ملی زن و خانواده، یا حمایت‌های مکرر رئیس مجلس از وزرا و جلوگیری از استیضاح آنان؟ آیا این تغییر رویکرد، نشان از میل به قدرت و سهم‌خواهی دارد؟
🔹اصولگرایان باید مشخص کنند که چه تعریفی از وفاق دارند. آیا انتقاد از عملکرد دولت چهاردهم، به‌ویژه درمورد انتصابات غیرقانونی، به‌معنای دوقطبی‌سازی جامعه است؟ آیا نادیده‌گرفتن استهزای قانون از سوی دولت، نشانه‌ای از عقلانیت محسوب می‌شود؟ به‌نظر می‌رسد که مفهوم اصولگرایی، از پایبندی به اصول فاصله گرفته و در برابر انحرافات، واکنش شایسته‌ای نشان نمی‌دهد.
✍️نجوا
👈#یادداشت
🇮🇷منتظران صبح ایران فردا
تلگرام | ایتا | توییتر | سایت | اینستاگرام
💠@sobh_iran
BY صبح ایران
Share with your friend now:
tgoop.com/sobh_iran/1705