شاگردان دکتر

شاگردان دکتر

#رادیو_معارف یکی از آرزوهای قدیم ما و توفیقاتی که از خدا طلب می کنیم این است که بتوانیم روزانه برخی مطالب رادیو معارف را نقد کنیم. متاسفانه این رادیو مدعی است تنها مرجع و منبع معارفی در میان رسانه هاست و حوزه تخصصی آن معارف و اعتقادات است و شعار آن نیز ندای…

#نقد_رادیو_معارف


دوشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۲ ساعت ۷:۱۰ صبح

یکی از نقدهای ما به شبکه معارف این است که کارشناسان توجه نمی کنند در یک رسانه ملی بدون بازگشت در حال انتشار مطالب هستند و توجهی به محدودیت های رسانه که مخاطب به شکل مجازی در حال استماع است ندارند و از طرفی مسولین برنامه صرفا برای رعایت تنوع در دعوت از مهمانان مجبور هستند تعداد زیادی کارشناس دعوت کنند لذا کنترلی بر دانش و مهارت های گفتاری و حتی نگاه اعتقادی آنها نمی کنند بلکه فقط فیلترهای حزبی و سیاسی را مد نظر می گیرند.

کارشناس مذهبی برنامه که نامش را فراموش کردم در شرح اسامی خداوند متعال نکته ای عجیب گفت...
او گفت یکی از صفات خدا شاکر است و خدا هم بنده خود را شکر می کند و به شکلی بیان کردند که مقابل شکر بنده از خدا ؛ خدا هم از بنده شکر می کند! یعنی اینطور القا شد که خداوند هم در حال انجام یک وظیفه است و حقی از ما بر خدا واجب شده است


نقد :

اصحاب لغت برای معنای "شكر" چنين گفته‏ اند : استعمال الشي‏ء فيما خلق الله لاجله
به كار بردن شي‏ء در راهي كه به خاطر آن آفريده شده یا در مصباح اللّغة ؛ شكر همان اعتراف به نعمت است

شاکر ۴ مرتبه در قرآن فرمایش شده است که ۲ مرتبه آن در مورد خالق است و جزو صفات حق تعالی است و از آنجایی که خداوند خالق متعال است و غنی و منعم است و صاحب حیات مخلوقات است لذا مخلوق که هیچ حقی ندارد در کمال فقر و عجز او را شکر می کند و باید شاکر خداوند متعال باشد به معنای اینکه بابت هر نعمتی وظیفه ای از قدردانی بر گردن دارد... و این شکر کردن وظیفه و تکلیف است.

اما وقتی خداوندی که سلطنت دارد و خالق و قادر و جبار و حی متعال است در مورد خودش می فرماید شاکر یعنی پاداش بنده را به تمام و کمال می دهد آن هم نه به اندازه عمل و فعل مخلوق بلکه به اندازه رحمت و رافت خودش و لذا به کار بردن این وصف در مورد خدا مجاز و به معنی پاداش دادن به نیکوکاران است و خدا اجر بنده اش را ضایع نمی کند نه اینکه خدا هم مثل فعل مخلوق در حال شکر کردن ماست

كفعمى در «مصباح» و شیخ صدوق در «توحيد» معتقدند كه «شكر» هنگامى كه در مورد خداوند به كار مى رود جنبه مجازى دارد.
ولى اگر معني لغوى آن را آن گونه كه در كتاب «العين» آمده است همان شناخت نيكى ها بدانيم، در مورد خداوند نيز به صورت حقيقى به كار مى رود.

البته برخی عرفا و فلاسفه مثل علامه طباطبایی و آقای جوادی آملی ؛ شاکر بودن خدا را حقیقی گرفتند به معنای اینکه خدا نیز در مقابل بنده شکرگزار است که عرض شد این معنا شاذ و متکلفانه است



📚طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی‏، محمد جواد، ج ۱، ص ۴۴۰- ۴۴۱

@shobahatadyan

👍6❤1

www.tgoop.com/shobahatadyan/11355

838 viewsedited  Apr 3, 2023 at 07:20

#نقد_رادیو_معارف


دوشنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۲ ساعت ۷:۱۰ صبح

یکی از نقدهای ما به شبکه معارف این است که کارشناسان توجه نمی کنند در یک رسانه ملی بدون بازگشت در حال انتشار مطالب هستند و توجهی به محدودیت های رسانه که مخاطب به شکل مجازی در حال استماع است ندارند و از طرفی مسولین برنامه صرفا برای رعایت تنوع در دعوت از مهمانان مجبور هستند تعداد زیادی کارشناس دعوت کنند لذا کنترلی بر دانش و مهارت های گفتاری و حتی نگاه اعتقادی آنها نمی کنند بلکه فقط فیلترهای حزبی و سیاسی را مد نظر می گیرند.

کارشناس مذهبی برنامه که نامش را فراموش کردم در شرح اسامی خداوند متعال نکته ای عجیب گفت...
او گفت یکی از صفات خدا شاکر است و خدا هم بنده خود را شکر می کند و به شکلی بیان کردند که مقابل شکر بنده از خدا ؛ خدا هم از بنده شکر می کند! یعنی اینطور القا شد که خداوند هم در حال انجام یک وظیفه است و حقی از ما بر خدا واجب شده است


نقد :

اصحاب لغت برای معنای "شكر" چنين گفته‏ اند : استعمال الشي‏ء فيما خلق الله لاجله
به كار بردن شي‏ء در راهي كه به خاطر آن آفريده شده یا در مصباح اللّغة ؛ شكر همان اعتراف به نعمت است

شاکر ۴ مرتبه در قرآن فرمایش شده است که ۲ مرتبه آن در مورد خالق است و جزو صفات حق تعالی است و از آنجایی که خداوند خالق متعال است و غنی و منعم است و صاحب حیات مخلوقات است لذا مخلوق که هیچ حقی ندارد در کمال فقر و عجز او را شکر می کند و باید شاکر خداوند متعال باشد به معنای اینکه بابت هر نعمتی وظیفه ای از قدردانی بر گردن دارد... و این شکر کردن وظیفه و تکلیف است.

اما وقتی خداوندی که سلطنت دارد و خالق و قادر و جبار و حی متعال است در مورد خودش می فرماید شاکر یعنی پاداش بنده را به تمام و کمال می دهد آن هم نه به اندازه عمل و فعل مخلوق بلکه به اندازه رحمت و رافت خودش و لذا به کار بردن این وصف در مورد خدا مجاز و به معنی پاداش دادن به نیکوکاران است و خدا اجر بنده اش را ضایع نمی کند نه اینکه خدا هم مثل فعل مخلوق در حال شکر کردن ماست

كفعمى در «مصباح» و شیخ صدوق در «توحيد» معتقدند كه «شكر» هنگامى كه در مورد خداوند به كار مى رود جنبه مجازى دارد.
ولى اگر معني لغوى آن را آن گونه كه در كتاب «العين» آمده است همان شناخت نيكى ها بدانيم، در مورد خداوند نيز به صورت حقيقى به كار مى رود.

البته برخی عرفا و فلاسفه مثل علامه طباطبایی و آقای جوادی آملی ؛ شاکر بودن خدا را حقیقی گرفتند به معنای اینکه خدا نیز در مقابل بنده شکرگزار است که عرض شد این معنا شاذ و متکلفانه است



📚طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی‏، محمد جواد، ج ۱، ص ۴۴۰- ۴۴۱

@shobahatadyan

BY شاگردان دکتر