tgoop.com/sayehsokhan/37653
Last Update:
#دستنوشته_های_مدیر_سایه_سخن_شماره ۴۶
"خوددوستی و زیستن در لحظه‌ی حال"
به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست
سعدی
✍️ یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های انسان فرزانه، «خوددوستی» است. اما خوددوستی واقعی به معنای خودخواهی و برتری‌طلبی نیست؛ بلکه یعنی پذیرفتن خویشتن با همه‌ی ضعف‌ها و قوت‌ها، و ارزش نهادن به وجود یگانه‌ای که هیچ‌کس در جهان نمی‌تواند جای آن را بگیرد.
💡 کارل راجرز می‌گوید:
«پذیرفتن خویشتن همان‌گونه که هستم، نقطه آغاز رشد من است.»
🔸 وقتی خودمان را درست دوست داشته باشیم، هم مراقب جسم و روانمان هستیم و هم کیفیت رابطه‌هایمان با دیگران عمیق‌تر می‌شود.
کسی که با بدن خود مثل یک معبد مقدس رفتار می‌کند، نمی‌تواند همسر و فرزندش را از یاد ببرد. خوددوستی معنوی، آغاز عشق‌ورزی به دیگران است.
🔸 اما این خوددوستی، بی‌ارتباط با «زیستن در لحظه‌ی حال» نیست. انسانی که غرق گذشته یا نگران آینده است، فرصت تجربه‌ی اکنون را از دست می‌دهد. تنها در لحظه‌ی حال است که می‌توانیم حضور خود را حس کنیم، قدردان باشیم و زندگی را به‌راستی بچشیم.
همان‌طور که جان کابات-زین می‌گوید:
«لحظه‌ی حال، تنها لحظه‌ای است که واقعاً در اختیار داریم.»
♦ قبل از هر چیز بهتر است که خودآگاهی کامل داشته باشیم.
▪ بهترین کاری که می‌توانیم برای زندگی در لحظه‌ی حال انجام دهیم، این است که خودآگاه و یا بعبارتی ذهن‌آگاه باشیم.
برای اینکه بهترین عملکرد را در کارهای روزمره داشته باشیم و احساس سرخوشی و رضایت درون کنیم حتما زیبایی‌های خود و زندگی خود را تصدیق کنیم و در این میان، باید بدانیم که چه کسی هستیم و چرا در اغلب مواقع، احساس و فکرمان یکی است.
بنابراین فراموش نکنیم که به خاطر خودمان همان جایی هستیم که باید باشیم.
📌 این چند نکته ممکن است به کارمان می‌آید:
۱. رفتارهایی را شناسایی کنیم که نشان می‌دهد خودمان را دوست نداریم، و آرام‌آرام کنارشان بگذاریم.
۲. برای بدن و ذهن‌مان حرمت قائل شویم؛ هرچه می‌خوریم، می‌نوشیم یا می‌خوانیم، اثری بر این معبد دارد.
۳. هر روز چند دقیقه‌ای را به سپاسگزاری از همان چیزهای کوچک اختصاص دهیم.
۴. به‌جای دنبال‌کردن خیال‌ها و خواسته‌های دیگران، به ارزش‌های خودمان وفادار بمانیم.
✅ تمرینی برای امروزمان:
الف. این جمله را تکرار کنیم:
«من همان‌طور که هستم، عالی و دوست‌داشتنی‌ام.»
ب. سه چیز کوچک از امروزمان را یادداشت کنیم که بابت‌شان از خداوند شکرگزاریم.
ج. یک کار کوچک انجام دهیم که نشانه‌ی دوست داشتن خودمان باشد (مثلاً یک پیاده‌روی کوتاه، نوشیدن یک لیوان آب سالم یا نوشتن چند خط دلگرم‌کننده برای خودمان یا ارسال یک پیام مشفقانه برای عزیزی).
🔻 سخن آخر اینکه خوددوستی معنوی و زیستن در لحظه حال، دو بال یک پروازند. وقتی خود را بپذیریم و اکنون را قدر بدانیم، زندگی‌مان آرام‌تر، رابطه‌هایمان سالم‌تر و مسیرمان روشن‌تر می‌شود.
🔸 حال از خود بپرسیم:
همین الان چه کار کوچکی می‌توانیم انجام دهیم که به معنای واقعی نشانه‌ی دوست داشتن خودمان باشد؟
در کدام لحظه‌ی ساده‌ی امروز می‌توانیم بیشتر مکث کنیم، یک آهان آگاهانه بگوئیم، ذهن‌آگاه و قدردان باشیم؟
شاد و در لحظه باشید 🌹
ارادتمند
حسن ملکیان
🆔 @Sayehsokhan
BY نشر سایه سخن
Share with your friend now:
tgoop.com/sayehsokhan/37653