کتاب صحیح البخاری

كتاب وضو
باب(53): اگر روي شخصي كه در نماز است نجاستي انداخته شود، نمازش باطل نمي‌شود

176- «عَنْ عبد الله بن مسعود رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ : أَنَّ النَّبِيَّ ﷺ كَانَ يُصَلِّي عِنْدَ الْبَيْتِ وَأَبُو جَهْلٍ وَأَصْحَابٌ لَهُ جُلُوسٌ، إِذْ قَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْض: أَيُّكُمْ يَجِيءُ بِسَلَى جَزُورِ بَنِي فُلانٍ، فَيَضَعُهُ عَلَى ظَهْرِ مُحَمَّدٍ إِذَا سَجَدَ؟ فَانْبَعَثَ أَشْقَى الْقَوْمِ فَجَاءَ بِهِ، فَنَظَرَ حَتَّى سَجَدَ النَّبِيُّ ﷺ ، وَضَعَهُ عَلَى ظَهْرِهِ بَيْنَ كَتِفَيْهِ، وَأَنَا أَنْظُرُ لا أُغْنِي شَيْئًا، لَوْ كَانَ لِي مَنَعَةٌ، قَالَ: فَجَعَلُوا يَضْحَكُونَ وَيُحِيلُ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ، وَرسول الله ﷺ سَاجِدٌ لا يَرْفَعُ رَأْسَهُ، حَتَّى جَاءَتْهُ فَاطِمَةُ، فَطَرَحَتْ عَنْ ظَهْرِهِ، فَرَفَعَ رسول الله ﷺ رَأْسَهُ، ثُمَّ قَالَ: «اللَّهُمَّ عَلَيْكَ بِقُرَيْشٍ». ثَلاثَ مَرَّاتٍ، فَشَقَّ عَلَيْهِمْ إِذْ دَعَا عَلَيْهِمْ، قَالَ: وَكَانُوا يَرَوْنَ أَنَّ الدَّعْوَةَ فِي ذَلِكَ الْبَلَدِ مُسْتَجَابَةٌ، ثُمَّ سَمَّى: «اللَّهُمَّ عَلَيْكَ بِأَبِي جَهْلٍ، وَعَلَيْكَ بِعُتْبَةَ بْنِ رَبِيعَةَ، وَشَيْبَةَ بْنِ رَبِيعَةَ، وَالْوَلِيدِ بْنِ عُتْبَةَ، وَأُمَيَّةَ بْنِ خَلَفٍ، وَعُقْبَةَ بْنِ أَبِي مُعَيْطٍ»، وَعَدَّ السَّابِعَ فَنَسِيَهُ الرَّاويُ. قَالَ: فَوَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَقَدْ رَأَيْتُ الَّذِينَ عَدَّ رسول الله ﷺ صَرْعَى فِي الْقَلِيبِ قَلِيبِ بَدْرٍ». (بخارى:240)

ترجمه: «عبدالله بن مسعود رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ می‌گوید: روزی، رسول الله ﷺ كنار كعبه مشغول نماز خواندن بود. ابوجهل و تنی چند از هوادارانش آنجا نشسته بودند. یكی از آنان گفت: چقدر خوب است اگر یكی از شما بچه دان شتر فلان قبیله را بیاورد و هنگامی كه محمد به سجده می‏رود، آن را بر پشت او بگذارد. بدبخت‏ترین آنان (كه عقبه بود) رفت و آن بچه دان را آورد و منتظر ماند كه محمد ﷺ به سجده برود. وقتی پیامبر ﷺ به سجده رفت، آنرا میان شانه‌های رسول الله ﷺ گذاشت. راوی می‌گوید: من كه شاهد آن صحنه بودم، نتوانستم كاری انجام دهم. اگر پشتیبانی می‏داشتم، دفاع می‏كردم. عبدالله بن‏مسعود رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ می‌گوید: بعد از آن، همه قهقهه سر دادند و یكدیگر را تنه می‌زدند. رسول الله ﷺ كه در سجده بود سر خود را از سجده بر نداشت، تا اینكه فاطمه رَضي اللَّه عنها آمد و آن را از پشت آنحضرت ﷺ برداشت و دور انداخت. پیامبر اكرم ﷺ سر از سجده برداشت، (آنها را نفرین كرد) و سه بار فرمود: «پروردگارا! قریش را نابود كن». آنها از نفرین پیامبر ﷺ ، خیلی ناراحت شدند. زیرا معتقد بودند كه دعا، در شهر مكه پذیرفته می‏شود. سپس، رسول الله ﷺ با ذكر نام هر یک از آنها، فرمود: «پروردگارا! ابو جهل، عتبه بن ربیعه، شیبه بن ربیعه، ولید بن عتبه، امیه بن خلف وعقبه بن ابی معیط را نابود كن». راوی می‌گوید: رسول الله ﷺ نفر هفتم را نیز نام برد كه من آنرا فراموش كرده‌‌ام. سوگند به ذاتی كه جانم در دست اوست، من لاشه‌های مردار همه كسانی را كه رسول الله ﷺ در آنروز، نفرین كرده بود، در چاهای بدر دیدم».

حدیث شریف کپی بدون آیدی حرامه❌❌❌
@sahyh_albukhariy1

❤1

www.tgoop.com/sahyh_albukhariy1/943

97 viewsMay 1, 2024 at 11:40

كتاب وضو
باب(53): اگر روي شخصي كه در نماز است نجاستي انداخته شود، نمازش باطل نمي‌شود

176- «عَنْ عبد الله بن مسعود رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ : أَنَّ النَّبِيَّ ﷺ كَانَ يُصَلِّي عِنْدَ الْبَيْتِ وَأَبُو جَهْلٍ وَأَصْحَابٌ لَهُ جُلُوسٌ، إِذْ قَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْض: أَيُّكُمْ يَجِيءُ بِسَلَى جَزُورِ بَنِي فُلانٍ، فَيَضَعُهُ عَلَى ظَهْرِ مُحَمَّدٍ إِذَا سَجَدَ؟ فَانْبَعَثَ أَشْقَى الْقَوْمِ فَجَاءَ بِهِ، فَنَظَرَ حَتَّى سَجَدَ النَّبِيُّ ﷺ ، وَضَعَهُ عَلَى ظَهْرِهِ بَيْنَ كَتِفَيْهِ، وَأَنَا أَنْظُرُ لا أُغْنِي شَيْئًا، لَوْ كَانَ لِي مَنَعَةٌ، قَالَ: فَجَعَلُوا يَضْحَكُونَ وَيُحِيلُ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ، وَرسول الله ﷺ سَاجِدٌ لا يَرْفَعُ رَأْسَهُ، حَتَّى جَاءَتْهُ فَاطِمَةُ، فَطَرَحَتْ عَنْ ظَهْرِهِ، فَرَفَعَ رسول الله ﷺ رَأْسَهُ، ثُمَّ قَالَ: «اللَّهُمَّ عَلَيْكَ بِقُرَيْشٍ». ثَلاثَ مَرَّاتٍ، فَشَقَّ عَلَيْهِمْ إِذْ دَعَا عَلَيْهِمْ، قَالَ: وَكَانُوا يَرَوْنَ أَنَّ الدَّعْوَةَ فِي ذَلِكَ الْبَلَدِ مُسْتَجَابَةٌ، ثُمَّ سَمَّى: «اللَّهُمَّ عَلَيْكَ بِأَبِي جَهْلٍ، وَعَلَيْكَ بِعُتْبَةَ بْنِ رَبِيعَةَ، وَشَيْبَةَ بْنِ رَبِيعَةَ، وَالْوَلِيدِ بْنِ عُتْبَةَ، وَأُمَيَّةَ بْنِ خَلَفٍ، وَعُقْبَةَ بْنِ أَبِي مُعَيْطٍ»، وَعَدَّ السَّابِعَ فَنَسِيَهُ الرَّاويُ. قَالَ: فَوَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَقَدْ رَأَيْتُ الَّذِينَ عَدَّ رسول الله ﷺ صَرْعَى فِي الْقَلِيبِ قَلِيبِ بَدْرٍ». (بخارى:240)

ترجمه: «عبدالله بن مسعود رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ می‌گوید: روزی، رسول الله ﷺ كنار كعبه مشغول نماز خواندن بود. ابوجهل و تنی چند از هوادارانش آنجا نشسته بودند. یكی از آنان گفت: چقدر خوب است اگر یكی از شما بچه دان شتر فلان قبیله را بیاورد و هنگامی كه محمد به سجده می‏رود، آن را بر پشت او بگذارد. بدبخت‏ترین آنان (كه عقبه بود) رفت و آن بچه دان را آورد و منتظر ماند كه محمد ﷺ به سجده برود. وقتی پیامبر ﷺ به سجده رفت، آنرا میان شانه‌های رسول الله ﷺ گذاشت. راوی می‌گوید: من كه شاهد آن صحنه بودم، نتوانستم كاری انجام دهم. اگر پشتیبانی می‏داشتم، دفاع می‏كردم. عبدالله بن‏مسعود رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ می‌گوید: بعد از آن، همه قهقهه سر دادند و یكدیگر را تنه می‌زدند. رسول الله ﷺ كه در سجده بود سر خود را از سجده بر نداشت، تا اینكه فاطمه رَضي اللَّه عنها آمد و آن را از پشت آنحضرت ﷺ برداشت و دور انداخت. پیامبر اكرم ﷺ سر از سجده برداشت، (آنها را نفرین كرد) و سه بار فرمود: «پروردگارا! قریش را نابود كن». آنها از نفرین پیامبر ﷺ ، خیلی ناراحت شدند. زیرا معتقد بودند كه دعا، در شهر مكه پذیرفته می‏شود. سپس، رسول الله ﷺ با ذكر نام هر یک از آنها، فرمود: «پروردگارا! ابو جهل، عتبه بن ربیعه، شیبه بن ربیعه، ولید بن عتبه، امیه بن خلف وعقبه بن ابی معیط را نابود كن». راوی می‌گوید: رسول الله ﷺ نفر هفتم را نیز نام برد كه من آنرا فراموش كرده‌‌ام. سوگند به ذاتی كه جانم در دست اوست، من لاشه‌های مردار همه كسانی را كه رسول الله ﷺ در آنروز، نفرین كرده بود، در چاهای بدر دیدم».

حدیث شریف کپی بدون آیدی حرامه❌❌❌
@sahyh_albukhariy1

BY کتاب صحیح البخاری