کتاب صحیح البخاری

كتاب تفســـير
باب (17) سورۀ آل عمران : اين گفتۀ خداوند متعال كه می‌فرمايد: «گمان مبر آنان كه از كارهايشان خوشحال می‌شوند...» [آل عمران: 188]

1708- «عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ : أَنَّ رِجَالاً مِنَ الْمُنَافِقِينَ عَلَى عَهْدِ رسول الله ﷺ كَانَ إِذَا خَرَجَ رسول الله ﷺ إِلَى الْغَزْوِ تَخَلَّفُوا عَنْهُ، وَفَرِحُوا بِمَقْعَدِهِمْ خِلافَ رسول الله ﷺ فَإِذَا قَدِمَ رسول الله ﷺ اعْتَذَرُوا إِلَيْهِ وَحَلَفُوا، وَأَحَبُّوا أَنْ يُحْمَدُوا بِمَا لَمْ يَفْعَلُوا، فَنَزَلَتْ: ﴿لَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ يَفۡرَحُونَ بِمَآ أَتَواْ وَّيُحِبُّونَ أَن يُحۡمَدُواْ بِمَا لَمۡ يَفۡعَلُواْ﴾ [آل‌عمران: 188]». (بخارى: 4567)

ترجمه: «ابوسعید خدری رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ می‌گوید: در زمان رسول الله ﷺ هنگامی كه آنحضرت ﷺ به جهاد می‌رفت، عده‌ای از منافقین از آن، باز می‌ماندند (به جهاد نمی‌رفتند). و از این نشستن‌شان، خوشحال بودند. و هنگامی كه رسول الله ﷺ می‌آمد، عذر می‌آوردند و سوگند می‌خورند. و دوست داشتند بخاطر كارهایی كه انجام نداده‌اند، مورد ستایش قرار گیرند. لذا این آیه نازل شد: ﴿لَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ يَفۡرَحُونَ بِمَآ أَتَواْ وَّيُحِبُّونَ أَن يُحۡمَدُواْ بِمَا لَمۡ يَفۡعَلُواْ فَلَا تَحۡسَبَنَّهُم بِمَفَازَةٖ مِّنَ ٱلۡعَذَابِۖ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ ١٨٨﴾ [آل‌عمران: 188]. یعنی گمان مبر آنان كه از كارهای ناشایستی كه انجام می‌دهند، خوشحال می‌شوند و دوست دارند كه بخاطر كارهای ـ نیكی ـ كه انجام نداده‌اند، ستایش شوند، از عذاب الهی، نجات یابند. بلكه برایشان، عذاب دردناكی است».




کپی حدیث شریف بدون آیدی کانال حرامه❌❌❌
@sahyh_albukhariy1

www.tgoop.com/sahyh_albukhariy1/2956

32 viewsFeb 6 at 09:14

كتاب تفســـير
باب (17) سورۀ آل عمران : اين گفتۀ خداوند متعال كه می‌فرمايد: «گمان مبر آنان كه از كارهايشان خوشحال می‌شوند...» [آل عمران: 188]

1708- «عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ : أَنَّ رِجَالاً مِنَ الْمُنَافِقِينَ عَلَى عَهْدِ رسول الله ﷺ كَانَ إِذَا خَرَجَ رسول الله ﷺ إِلَى الْغَزْوِ تَخَلَّفُوا عَنْهُ، وَفَرِحُوا بِمَقْعَدِهِمْ خِلافَ رسول الله ﷺ فَإِذَا قَدِمَ رسول الله ﷺ اعْتَذَرُوا إِلَيْهِ وَحَلَفُوا، وَأَحَبُّوا أَنْ يُحْمَدُوا بِمَا لَمْ يَفْعَلُوا، فَنَزَلَتْ: ﴿لَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ يَفۡرَحُونَ بِمَآ أَتَواْ وَّيُحِبُّونَ أَن يُحۡمَدُواْ بِمَا لَمۡ يَفۡعَلُواْ﴾ [آل‌عمران: 188]». (بخارى: 4567)

ترجمه: «ابوسعید خدری رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ می‌گوید: در زمان رسول الله ﷺ هنگامی كه آنحضرت ﷺ به جهاد می‌رفت، عده‌ای از منافقین از آن، باز می‌ماندند (به جهاد نمی‌رفتند). و از این نشستن‌شان، خوشحال بودند. و هنگامی كه رسول الله ﷺ می‌آمد، عذر می‌آوردند و سوگند می‌خورند. و دوست داشتند بخاطر كارهایی كه انجام نداده‌اند، مورد ستایش قرار گیرند. لذا این آیه نازل شد: ﴿لَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ يَفۡرَحُونَ بِمَآ أَتَواْ وَّيُحِبُّونَ أَن يُحۡمَدُواْ بِمَا لَمۡ يَفۡعَلُواْ فَلَا تَحۡسَبَنَّهُم بِمَفَازَةٖ مِّنَ ٱلۡعَذَابِۖ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ ١٨٨﴾ [آل‌عمران: 188]. یعنی گمان مبر آنان كه از كارهای ناشایستی كه انجام می‌دهند، خوشحال می‌شوند و دوست دارند كه بخاطر كارهای ـ نیكی ـ كه انجام نداده‌اند، ستایش شوند، از عذاب الهی، نجات یابند. بلكه برایشان، عذاب دردناكی است».




کپی حدیث شریف بدون آیدی کانال حرامه❌❌❌
@sahyh_albukhariy1

BY کتاب صحیح البخاری