کتاب صحیح البخاری

كتاب نماز
باب(60): مساجدي كه در راه مكه و مدينه قرار دارند و اماكني كه رسول الله ﷺ در آنجا نماز خوانده است

301- «وَكَانَ عَبْدُاللَّهِ بْنُ عُمَرَ يُصَلِّي إِلَى الْعِرْقِ الَّذِي عِنْدَ مُنْصَرَفِ الرَّوْحَاءِ، وَذَلِكَ الْعِرْقُ انْتِهَاءُ طَرَفِهِ عَلَى حَافَةِ الطَّرِيقِ، دُونَ الْمَسْجِدِ الَّذِي بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْمُنْصَرَفِ، وَأَنْتَ ذَاهِبٌ إِلَى مَكَّةَ، وَقَدِ ابْتُنِيَ ثمَّ مَسْجِدٌ، فَلَمْ يَكُنْ عَبْدُاللَّهِ ابْنُ عُمَرَ يُصَلِّي فِي ذَلِكَ الْمَسْجِدِ، كَانَ يَتْرُكُهُ عَنْ يَسَارِهِ وَوَرَاءَهُ، وَيُصَلِّي أَمَامَهُ إِلَى الْعِرْقِ نَفْسِهِ، وَكَانَ عَبْدُاللَّهِ يَرُوحُ مِنَ الرَّوْحَاءِ، فَلا يُصَلِّي الظُّهْرَ حَتَّى يَأْتِيَ ذَلِكَ الْمَكَانَ، فَيُصَلِّي فِيهِ الظُّهْرَ، وَإِذَا أَقْبَلَ مِنْ مَكَّةَ، فَإِنْ مَرَّ بِهِ قَبْلَ الصُّبْحِ بِسَاعَةٍ أَوْ مِنْ آخِرِ السَّحَرِ، عَرَّسَ حَتَّى يُصَلِّيَ بِهَا الصُّبْحَ». (بخارى:486)

ترجمه: «عبد الله بن عمر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُمَا در رودخانه‌ای كه آخر دهكده روحاء قرار داشت، نماز می‌خواند. بخش پایانی آن رودخانه، به كنار جاده منتهی می‌شود قبل از مسجدی كه در مسیر مكه ساخته‌اند. عبد الله در آن مسجد نماز نمی‌خواند. بلكه هنگام نماز، نزدیک آن، طوری می‌ایستاد كه مسجد سمت چپ و پشت سر او قرار می‌گرفت. او هر وقت از روستای روحاء حركت می‌كرد نماز ظهر را آنجا می‌خواند و در بازگشت از مكه، اگر قبل از صبح یا سحر به آنجا می‌رسید، برای ادای نماز صبح، آنجا توقف می‌كرد».

حدیث شریف کپی بدون آیدی حرامه❌❌❌
@sahyh_albukhariy1

❤1

www.tgoop.com/sahyh_albukhariy1/1086

103 viewsedited  May 4, 2024 at 18:24

كتاب نماز
باب(60): مساجدي كه در راه مكه و مدينه قرار دارند و اماكني كه رسول الله ﷺ در آنجا نماز خوانده است

301- «وَكَانَ عَبْدُاللَّهِ بْنُ عُمَرَ يُصَلِّي إِلَى الْعِرْقِ الَّذِي عِنْدَ مُنْصَرَفِ الرَّوْحَاءِ، وَذَلِكَ الْعِرْقُ انْتِهَاءُ طَرَفِهِ عَلَى حَافَةِ الطَّرِيقِ، دُونَ الْمَسْجِدِ الَّذِي بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْمُنْصَرَفِ، وَأَنْتَ ذَاهِبٌ إِلَى مَكَّةَ، وَقَدِ ابْتُنِيَ ثمَّ مَسْجِدٌ، فَلَمْ يَكُنْ عَبْدُاللَّهِ ابْنُ عُمَرَ يُصَلِّي فِي ذَلِكَ الْمَسْجِدِ، كَانَ يَتْرُكُهُ عَنْ يَسَارِهِ وَوَرَاءَهُ، وَيُصَلِّي أَمَامَهُ إِلَى الْعِرْقِ نَفْسِهِ، وَكَانَ عَبْدُاللَّهِ يَرُوحُ مِنَ الرَّوْحَاءِ، فَلا يُصَلِّي الظُّهْرَ حَتَّى يَأْتِيَ ذَلِكَ الْمَكَانَ، فَيُصَلِّي فِيهِ الظُّهْرَ، وَإِذَا أَقْبَلَ مِنْ مَكَّةَ، فَإِنْ مَرَّ بِهِ قَبْلَ الصُّبْحِ بِسَاعَةٍ أَوْ مِنْ آخِرِ السَّحَرِ، عَرَّسَ حَتَّى يُصَلِّيَ بِهَا الصُّبْحَ». (بخارى:486)

ترجمه: «عبد الله بن عمر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُمَا در رودخانه‌ای كه آخر دهكده روحاء قرار داشت، نماز می‌خواند. بخش پایانی آن رودخانه، به كنار جاده منتهی می‌شود قبل از مسجدی كه در مسیر مكه ساخته‌اند. عبد الله در آن مسجد نماز نمی‌خواند. بلكه هنگام نماز، نزدیک آن، طوری می‌ایستاد كه مسجد سمت چپ و پشت سر او قرار می‌گرفت. او هر وقت از روستای روحاء حركت می‌كرد نماز ظهر را آنجا می‌خواند و در بازگشت از مكه، اگر قبل از صبح یا سحر به آنجا می‌رسید، برای ادای نماز صبح، آنجا توقف می‌كرد».

حدیث شریف کپی بدون آیدی حرامه❌❌❌
@sahyh_albukhariy1

BY کتاب صحیح البخاری