کتاب صحیح البخاری

كتاب نماز
باب(60): مساجدي كه در راه مكه و مدينه قرار دارند و اماكني كه رسول الله ﷺ در آنجا نماز خوانده است

299- «وعَنْهُ: أَنَّ رسول الله ﷺ كَانَ يَنْزِلُ بِذِي الْحُلَيْفَةِ حِينَ يَعْتَمِرُ، وَفِي حَجَّتِهِ حِينَ حَجَّ، تَحْتَ سَمُرَةٍ فِي مَوْضِعِ الْمَسْجِدِ الَّذِي بِذِي الْحُلَيْفَةِ، وَكَانَ إِذَا رَجَعَ مِنْ غَزْوٍ كَانَ فِي تِلْكَ الطَّرِيقِ أَوْ حَجٍّ أَوْ عُمْرَةٍ هَبَطَ مِنْ بَطْنِ وَادٍ، فَإِذَا ظَهَرَ مِنْ بَطْنِ وَادٍ أَنَاخَ بِالْبَطْحَاءِ الَّتِي عَلَى شَفِيرِ الْوَادِي الشَّرْقِيَّةِ، فَعَرَّسَ ثمَّ حَتَّى يُصْبِحَ لَيْسَ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الَّذِي بِحِجَارَةٍ، وَلا عَلَى الأَكَمَةِ الَّتِي عَلَيْهَا الْمَسْجِدُ، كَانَ ثمَّ خَلِيجٌ يُصَلِّي عَبْدُاللَّهِ عِنْدَهُ، فِي بَطْنِهِ كُثبٌ، كَانَ رسول الله ﷺ ثمَّ يُصَلِّي، فَدَحَا السَّيْلُ فِيهِ بِالْبَطْحَاءِ، حَتَّى دَفَنَ ذَلِكَ الْمَكَانَ، الَّذِي كَانَ عَبْدُاللَّهِ يُصَلِّي فِيهِ». (بخارى:484)

‌ ترجمه: «عبد الله بن عمر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُمَا روایت می‌كند كه رسول الله ﷺ در سفرهای حج و عمره در ذوالحلیفه، زیر درخت سمره، جایی كه مسجد ذوالحلیفه قرار دارد، توقف می‌كرد. و هنگام بازگشت از جنگلی كه مسیرش آنجا بود و یا پس از اتمام حج یا عمره، از داخل رودخانه می‌گذشت و وقتیكه از آن خارج می‌شد، در كناره شرقی آن رودخانه، توقف می‌نمود وشب را در آنجا سپری می‌كرد. نه در كنار مسجد سنگی و نه روی تپه‌ای كه مسجد بر آن بنا شده بود. در آنجا دره عمیقی وجود داشت كه مملو از تپه‌های شنی بود و رسول خدا ﷺ روی آنها نماز می‌خواند كه عبدالله بن عمر نیز هنگام عبور از آنجا، در همان مكان، نماز می‌خواند. البته بعداً سیل آمد و تپه‌های شنی را با خود برد و جایی را كه عبد الله آنجا نماز میخواند، معدوم ساخت».

حدیث شریف کپی بدون آیدی حرامه❌❌❌
@sahyh_albukhariy1

❤1

www.tgoop.com/sahyh_albukhariy1/1084

65 viewsedited  May 4, 2024 at 18:23

كتاب نماز
باب(60): مساجدي كه در راه مكه و مدينه قرار دارند و اماكني كه رسول الله ﷺ در آنجا نماز خوانده است

299- «وعَنْهُ: أَنَّ رسول الله ﷺ كَانَ يَنْزِلُ بِذِي الْحُلَيْفَةِ حِينَ يَعْتَمِرُ، وَفِي حَجَّتِهِ حِينَ حَجَّ، تَحْتَ سَمُرَةٍ فِي مَوْضِعِ الْمَسْجِدِ الَّذِي بِذِي الْحُلَيْفَةِ، وَكَانَ إِذَا رَجَعَ مِنْ غَزْوٍ كَانَ فِي تِلْكَ الطَّرِيقِ أَوْ حَجٍّ أَوْ عُمْرَةٍ هَبَطَ مِنْ بَطْنِ وَادٍ، فَإِذَا ظَهَرَ مِنْ بَطْنِ وَادٍ أَنَاخَ بِالْبَطْحَاءِ الَّتِي عَلَى شَفِيرِ الْوَادِي الشَّرْقِيَّةِ، فَعَرَّسَ ثمَّ حَتَّى يُصْبِحَ لَيْسَ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الَّذِي بِحِجَارَةٍ، وَلا عَلَى الأَكَمَةِ الَّتِي عَلَيْهَا الْمَسْجِدُ، كَانَ ثمَّ خَلِيجٌ يُصَلِّي عَبْدُاللَّهِ عِنْدَهُ، فِي بَطْنِهِ كُثبٌ، كَانَ رسول الله ﷺ ثمَّ يُصَلِّي، فَدَحَا السَّيْلُ فِيهِ بِالْبَطْحَاءِ، حَتَّى دَفَنَ ذَلِكَ الْمَكَانَ، الَّذِي كَانَ عَبْدُاللَّهِ يُصَلِّي فِيهِ». (بخارى:484)

‌ ترجمه: «عبد الله بن عمر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُمَا روایت می‌كند كه رسول الله ﷺ در سفرهای حج و عمره در ذوالحلیفه، زیر درخت سمره، جایی كه مسجد ذوالحلیفه قرار دارد، توقف می‌كرد. و هنگام بازگشت از جنگلی كه مسیرش آنجا بود و یا پس از اتمام حج یا عمره، از داخل رودخانه می‌گذشت و وقتیكه از آن خارج می‌شد، در كناره شرقی آن رودخانه، توقف می‌نمود وشب را در آنجا سپری می‌كرد. نه در كنار مسجد سنگی و نه روی تپه‌ای كه مسجد بر آن بنا شده بود. در آنجا دره عمیقی وجود داشت كه مملو از تپه‌های شنی بود و رسول خدا ﷺ روی آنها نماز می‌خواند كه عبدالله بن عمر نیز هنگام عبور از آنجا، در همان مكان، نماز می‌خواند. البته بعداً سیل آمد و تپه‌های شنی را با خود برد و جایی را كه عبد الله آنجا نماز میخواند، معدوم ساخت».

حدیث شریف کپی بدون آیدی حرامه❌❌❌
@sahyh_albukhariy1

BY کتاب صحیح البخاری