صادقیه ( محبّی )

💥 آلوده گی سگ 💥

نجاست سگ # 5 #

👇👇👇


2. «عَنْ عَلِيٍّ(علیه السلام)... قَالَ تَنَزَّهُوا عَنْ قُرْبِ الْکِلَابِ فَمَنْ أَصَابَ الْکَلْبَ وَ هُوَ رَطْبٌ فَلْيَغْسِلْهُ وَ إِنْ کَانَ جَافّاً فَلْيَنْضِحْ ثَوْبَهُ بِالْمَاءِ».(خصال ج٢ ص٦١٠)

 حضرت علي(علیه السلام) فرمود: از نزديک شدن به سگها بپرهيزيد و کسي که سگ مرطوبي را لمس کرد، بشويد ـ لباسش را ـ و چنانچه سگ خشک بود، بر لباسش آب بپاشيد.

و فتواي علما و فقها از قديم تاکنون بر نجاست انواع سگ هايي که در خشکي زندگي مي کنند، بوده است.

بنابراين ، اگر سگ شکاري ، حيوان حلال گوشتي را شکار کرد ،
محل اصابت با دهان سگ بايد شسته شود. و اگر دست و بدن و لباس انسان با بدن سگ ها حتي سگ شکاري برخورد کند، در صورتي که بدن سگ و يا ملاقي تر باشد، نجس مي شود.

💥 فلسفه نجاست سگ 💥

يکي از مسلّمات احکام اسلامي اين است که احکام شرع، تابع مصالح و مفاسد واقعي است.

اگر مصالح و مفاسد نبود ،


نه امري بود و نه نهي و نه حکم به نجاست و طهارت.پس همانطور که امام رضا(علیه السلام) در سخني شيوا بيان فرموده، هر جا ديديم از طرف شارع مقدّس عملي واجب گرديده، مي فهميم در آن عمل، مصلحتي است که به دست آوردن آن مصلحت، مطلوب است؛

اگر چه از آن آگاهي نداشته باشيم. همچنين اگر خداوند يا پيامبر(صلی الله علیه وآله) و معصومان(علیهم السلام) از عملي نهي نموده اند، يا به خاطر مفسده و ضرري است که اجتناب از آن لازم است
و يا بخاطر مصلحتي است که در ترک آن عمل مي باشد.

بنابراين در پس هر نهي و امري، مصلحت و مفسده اي است، که گاهي اوقات به خاطر اطلاعات اندک علمي، به مفاسد و مصالح آن پي نمي بريم. البته در عين حال پذيرش آن از روي تعبّد، منافاتي با عقلانيت ندارد.

همانطور که ما بدون اين که از پزشک در مورد خصوصيات داروها سؤالى نماييم، به دستوراتش عمل مى ‏کنيم، و هيچ کس بخاطر اين عمل، ما را به ناداني محکوم نمي کند.

زيرا ما به علم و دانش و تخصّص پزشک اعتماد کرده ايم و مى‏ دانيم که او جز معالجه و بهبود ما منظور ديگرى ‏ندارد.

احکام و مقرّرات دينى هم، نسخه‏ هايى است که پيامبران الهى و پيشوايان دينى از طرف خدا براى بشر آورده‏ اند و جز سعادت و خوشبختى بشر منظور ديگرى ‏ندارند.

البته ما نمى‏ گوييم کسى نبايد از فلسفه احکام سؤال کند و يا به دنبال تحقيق و جستجو نباشد.

سخن ما اينست که هرگز نبايد انتظار داشته باشيم که با معلومات محدود بشرى به تمام اسرار و فلسفه احکام دست‏ يابيم ،

زيرا اين احکام از مبدئى سرچشمه گرفته است که تمام علوم‏ و دانشهاى وسيع امروز، در برابر علمش قطره اي بيش نيست.

بنابراين، اگر ما تلاش کرديم، ولى مطلب قابل توجّهى به دست نياورديم، هرگز نمى ‏توانيم آن حکم را ناديده بگيريم

و يا بگوييم: اين حکم هيچ فايده و مصلحتى در بر ندارد.
زيرا «عدم درک فلسفه و مصلحت حکمي، غير از آن است که مصلحت و فلسفه اي نداشته باشد».

به عبارت ديگر حکم نجاست سگ از اعتباريات است که شارع مقدس آنرا نجس قرار داده و احکامي بر آن مترتب کرده و اين بدين معنا نيست که لزوماً بايد در تکوين نيز نجاست عيني خاصّي (مانند نوعي ميکروب يا بيماري لاعلاجي) همراه اين حيوان باشد
( البته که آلودگی هم هست )
بلکه مصالح و مفاسد ديگري مي تواند منشا اين اعتبار باشد.

ادامه دارد 👇👇

www.tgoop.com/sadeghiyemohebbi/24646

471 viewsMar 29, 2022 at 19:56

💥 آلوده گی سگ 💥

نجاست سگ # 5 #

👇👇👇


2. «عَنْ عَلِيٍّ(علیه السلام)... قَالَ تَنَزَّهُوا عَنْ قُرْبِ الْکِلَابِ فَمَنْ أَصَابَ الْکَلْبَ وَ هُوَ رَطْبٌ فَلْيَغْسِلْهُ وَ إِنْ کَانَ جَافّاً فَلْيَنْضِحْ ثَوْبَهُ بِالْمَاءِ».(خصال ج٢ ص٦١٠)

 حضرت علي(علیه السلام) فرمود: از نزديک شدن به سگها بپرهيزيد و کسي که سگ مرطوبي را لمس کرد، بشويد ـ لباسش را ـ و چنانچه سگ خشک بود، بر لباسش آب بپاشيد.

و فتواي علما و فقها از قديم تاکنون بر نجاست انواع سگ هايي که در خشکي زندگي مي کنند، بوده است.

بنابراين ، اگر سگ شکاري ، حيوان حلال گوشتي را شکار کرد ،
محل اصابت با دهان سگ بايد شسته شود. و اگر دست و بدن و لباس انسان با بدن سگ ها حتي سگ شکاري برخورد کند، در صورتي که بدن سگ و يا ملاقي تر باشد، نجس مي شود.

💥 فلسفه نجاست سگ 💥

يکي از مسلّمات احکام اسلامي اين است که احکام شرع، تابع مصالح و مفاسد واقعي است.

اگر مصالح و مفاسد نبود ،


نه امري بود و نه نهي و نه حکم به نجاست و طهارت.پس همانطور که امام رضا(علیه السلام) در سخني شيوا بيان فرموده، هر جا ديديم از طرف شارع مقدّس عملي واجب گرديده، مي فهميم در آن عمل، مصلحتي است که به دست آوردن آن مصلحت، مطلوب است؛

اگر چه از آن آگاهي نداشته باشيم. همچنين اگر خداوند يا پيامبر(صلی الله علیه وآله) و معصومان(علیهم السلام) از عملي نهي نموده اند، يا به خاطر مفسده و ضرري است که اجتناب از آن لازم است
و يا بخاطر مصلحتي است که در ترک آن عمل مي باشد.

بنابراين در پس هر نهي و امري، مصلحت و مفسده اي است، که گاهي اوقات به خاطر اطلاعات اندک علمي، به مفاسد و مصالح آن پي نمي بريم. البته در عين حال پذيرش آن از روي تعبّد، منافاتي با عقلانيت ندارد.

همانطور که ما بدون اين که از پزشک در مورد خصوصيات داروها سؤالى نماييم، به دستوراتش عمل مى ‏کنيم، و هيچ کس بخاطر اين عمل، ما را به ناداني محکوم نمي کند.

زيرا ما به علم و دانش و تخصّص پزشک اعتماد کرده ايم و مى‏ دانيم که او جز معالجه و بهبود ما منظور ديگرى ‏ندارد.

احکام و مقرّرات دينى هم، نسخه‏ هايى است که پيامبران الهى و پيشوايان دينى از طرف خدا براى بشر آورده‏ اند و جز سعادت و خوشبختى بشر منظور ديگرى ‏ندارند.

البته ما نمى‏ گوييم کسى نبايد از فلسفه احکام سؤال کند و يا به دنبال تحقيق و جستجو نباشد.

سخن ما اينست که هرگز نبايد انتظار داشته باشيم که با معلومات محدود بشرى به تمام اسرار و فلسفه احکام دست‏ يابيم ،

زيرا اين احکام از مبدئى سرچشمه گرفته است که تمام علوم‏ و دانشهاى وسيع امروز، در برابر علمش قطره اي بيش نيست.

بنابراين، اگر ما تلاش کرديم، ولى مطلب قابل توجّهى به دست نياورديم، هرگز نمى ‏توانيم آن حکم را ناديده بگيريم

و يا بگوييم: اين حکم هيچ فايده و مصلحتى در بر ندارد.
زيرا «عدم درک فلسفه و مصلحت حکمي، غير از آن است که مصلحت و فلسفه اي نداشته باشد».

به عبارت ديگر حکم نجاست سگ از اعتباريات است که شارع مقدس آنرا نجس قرار داده و احکامي بر آن مترتب کرده و اين بدين معنا نيست که لزوماً بايد در تکوين نيز نجاست عيني خاصّي (مانند نوعي ميکروب يا بيماري لاعلاجي) همراه اين حيوان باشد
( البته که آلودگی هم هست )
بلکه مصالح و مفاسد ديگري مي تواند منشا اين اعتبار باشد.

ادامه دارد 👇👇

BY صادقیه ( محبّی )