اداره رفاه دانشگاه باهنر کرمان،حسین قطب‌الدینی

از چاه تا بام با یک ریسمان

مردی پشت بامی را کاهگل (بوم‌دویی) می‌کرد، از کنار راچینا (راه‌پله) آغاز و به جایی که از پایین کاهگل می‌ریختند کار را به پایان رسانید، خواست از بام فرود آید، دید اگر بخواهد از راچینا پایین آید کاهگل‌ها را ویران می‌کند و اینجا که کاهگل بالا می‌ریختند نیز بلند است و نمی‌تواند پایین بپرد، نردبانی نیز نبود، سرگردان شده و می‌اندیشید چکار کند؟ در همین هنگام مردی شیرین‌خرد رسید، از او کمک خواستند! مرد بی‌درنگ ریسمانی از خورجین در آورد و یکسر آنرا بالا انداخت و به مرد گفت به کمرت ببند! مرد سر ریسمان را به کمرش سفت بست، مرد از پایین تکانی به ریسمان داد و مرد به زمین افتاد و استخوانهایش در هم شکست، پرسیدند چرا اینکار را کردی؟؟ چرا این بی‌مادر را بیچاره کردی؟ گفت چند روز پیش نیز مردی از من کمک خواست با همین ریسمان رهایش کردم، پرسیدند چه جوری و کجا؟؟ گفت مردی به چاهی افتاده بود، او را بستم و کشیدم مانند اکنون، ولی او چنین نشد😂😂، شاید این داستان رخ نداده باشد ولی از این داستانهای تلخ کم نداریم.😔
معماری یزدی برای امام‌زاده محمدصالح انار گنبد زیبا و بزرگی با دو گلدسته بلند بنا کرده، از نیمرخ زیباست ولی از روبرو چون گلدسته‌ها کاملاً در دو سوی گنبد نیست و اندکی جلوی گنبد است، از نمایش همه گنبد جلوگیری می‌کند و تناسبِ زیبایی بین گنبد و گلدسته‌ها نیست، بازه بین گلدسته‌ها هشت متر و قطر گنبد بیش از ده متر است! از رئیس هیئت امنای امام‌زاده پرسیدم چرا چنین است؟؟ گفت هنگامی که کار پایان رسید از معمار پرسیدند چرا چنین ساختی؟ گفته بود در استان یزد فاصله بین گلدسته‌ها هشت متر است!! (گلدسته‌های مسجد جامع، مسجد حظیره، مسجد میان‌راهی بافق و یزد و .. )، معمار بی‌خرد خردش را بکار نبرده بود که پشت گلدسته‌های یزدی گنبد نیست!! و به همین سادگی سازه به این شکوهمندی را چنین نامیزان کرد😔😔
از این معماران و مهندسان که امروزه نام دکتر را هم بر خود بسته‌اند کم نداریم! نمونه دیگرش مسجد دانشگاه شهید باهنر که هیچ روزنه‌ و پنجره‌ای برای تنفس و روشنایی ندارد و اگر پنج دقیقه برق قطع شود نمازگزاران در تاریکی و ظلمات از بوی تعفن و بوی بد خفه خواهند شد، دعا کنیم هنگامی که مسجد از نمازگزاران پر است برق نرود.
چشم به راه تدبیر مدیریت دکتر نظام‌آبادی‌پور

چهارشنبه 1403/2/3

www.tgoop.com/refahkerman/1429

3.32K viewsحسین قطب‌الدینی, Apr 23 at 17:58

از چاه تا بام با یک ریسمان

مردی پشت بامی را کاهگل (بوم‌دویی) می‌کرد، از کنار راچینا (راه‌پله) آغاز و به جایی که از پایین کاهگل می‌ریختند کار را به پایان رسانید، خواست از بام فرود آید، دید اگر بخواهد از راچینا پایین آید کاهگل‌ها را ویران می‌کند و اینجا که کاهگل بالا می‌ریختند نیز بلند است و نمی‌تواند پایین بپرد، نردبانی نیز نبود، سرگردان شده و می‌اندیشید چکار کند؟ در همین هنگام مردی شیرین‌خرد رسید، از او کمک خواستند! مرد بی‌درنگ ریسمانی از خورجین در آورد و یکسر آنرا بالا انداخت و به مرد گفت به کمرت ببند! مرد سر ریسمان را به کمرش سفت بست، مرد از پایین تکانی به ریسمان داد و مرد به زمین افتاد و استخوانهایش در هم شکست، پرسیدند چرا اینکار را کردی؟؟ چرا این بی‌مادر را بیچاره کردی؟ گفت چند روز پیش نیز مردی از من کمک خواست با همین ریسمان رهایش کردم، پرسیدند چه جوری و کجا؟؟ گفت مردی به چاهی افتاده بود، او را بستم و کشیدم مانند اکنون، ولی او چنین نشد😂😂، شاید این داستان رخ نداده باشد ولی از این داستانهای تلخ کم نداریم.😔
معماری یزدی برای امام‌زاده محمدصالح انار گنبد زیبا و بزرگی با دو گلدسته بلند بنا کرده، از نیمرخ زیباست ولی از روبرو چون گلدسته‌ها کاملاً در دو سوی گنبد نیست و اندکی جلوی گنبد است، از نمایش همه گنبد جلوگیری می‌کند و تناسبِ زیبایی بین گنبد و گلدسته‌ها نیست، بازه بین گلدسته‌ها هشت متر و قطر گنبد بیش از ده متر است! از رئیس هیئت امنای امام‌زاده پرسیدم چرا چنین است؟؟ گفت هنگامی که کار پایان رسید از معمار پرسیدند چرا چنین ساختی؟ گفته بود در استان یزد فاصله بین گلدسته‌ها هشت متر است!! (گلدسته‌های مسجد جامع، مسجد حظیره، مسجد میان‌راهی بافق و یزد و .. )، معمار بی‌خرد خردش را بکار نبرده بود که پشت گلدسته‌های یزدی گنبد نیست!! و به همین سادگی سازه به این شکوهمندی را چنین نامیزان کرد😔😔
از این معماران و مهندسان که امروزه نام دکتر را هم بر خود بسته‌اند کم نداریم! نمونه دیگرش مسجد دانشگاه شهید باهنر که هیچ روزنه‌ و پنجره‌ای برای تنفس و روشنایی ندارد و اگر پنج دقیقه برق قطع شود نمازگزاران در تاریکی و ظلمات از بوی تعفن و بوی بد خفه خواهند شد، دعا کنیم هنگامی که مسجد از نمازگزاران پر است برق نرود.
چشم به راه تدبیر مدیریت دکتر نظام‌آبادی‌پور

چهارشنبه 1403/2/3

BY اداره رفاه دانشگاه باهنر کرمان،حسین قطب‌الدینی