نهضت مردمی ممانعت از جنگ باخدا

نهضت مردمی ممانعت از جنگ باخدا

🔹در گام بعدی با یک مثال تکنیکی و عامه‌فهم بخشی از تفاوت دو الگو را با هم نشان می‌دهیم: سرمایه‌گذاری در دو الگو تفاوت بسیاری دارند. حال آنکه برخی تصور می‌کنند در محاسبات پولی، تفاوتی بین اسلام و لیبرالیسم وجود ندارد. 👈 شرکتی را فرض کنید که می‌خواهد با سرمایه‌پذیری…

🔸در آموزه‌های دینی می‌دانیم که مقدار رزق افراد با یکدیگر متفاوت است.

🔹بطور مثال رزق فرد ‹الف› در ماه صد واحد است و رزق فرد ‹ب› در ماه بیست واحد. در اینجا ما یک مبلغ مشخص را می‌خواهیم سرمایه‌پذیری کنیم که برابر بود با 100 میلیون تومان. حال اگر فرض را بگذاریم که فرد ‹الف› یک ‹تاجر› ‹مومن› اهل ‹خمس و زکات› است و از طرفی به علت عیال‌واری و پرداخت ‹صدقات›، خداوند حجم رزق او را زیاد کرده است. با فردی مواجه هستیم که بنا بر روایات کراهت ‹مزدوری› را ندارد که رزقش را محدود کند، مومن است که خدا ‹وکیل› اوست، ‹وجوه شرعی‌اش› را پرداخت کرده پس بنا به روایات ‹مال دزدی› مصرف نمی‌کند و تضمین ‹کم نشدن› اموال را دارد و با صدقات مشغول ‹تجارت با خداست›. این فرد می‌تواند به عنوان سرمایه‌گذار در شرکت مورد بحث باشد و صاحب شرکت 100 میلیون سرمایه‌مورد نیاز را می‌تواند از چنین فردی دریافت کند. یا می‌تواند 100 میلیون تومان را از یک ‹کارمندی› بگیرد که اهل ‹خمس و زکات› نیست و به صدقات اعتقادی ندارد بلکه گاهی به خیریه‌ها بابت حس انسان دوستی کمک می‌کند. چنین شخصی بواسطه کارمندی رزق خود را محدود کرده است؛ و به علت نپرداختن وجوه شرعیه از مال او پاک و طاهر نیست.

🔹 در اینجا الگوی کپیتالیسم می‌گوید 100 میلیون تومان همان 100 میلیون تومان است و هردو قراردادهایی که می‌توان با این دو فرد بست مشابه هستند، یعنی فرد ‹الف› با ورودی رزق بالا را با فرد ‹ب› یکی می‌انگارد و برایش کمیت مبلغ مورد بحث مهم است.

➕اما نکته اینجاست که باید فرایند رزق را بهتر بشناسیم! رزق با حجم بالا چطور تولید می‌شود؟ بدیهی است که به وسیله‌ی همین اسباب و علل دنیایی است که رزق بدست فرد می‌رسد یعنی با همین خرید و فروش و سرمایه‌گذاری و تعاملات با افراد مختلف. حالا اگر از یک انسان دارای رزق بالا سرمایه پذیری کنیم، خداوند رزق این فرد را از طریق همین اموالش زیاد می‌کند.

🔹لذا در اسلام می‌گوییم اگر پارامترهای رفتاری و محاسباتی شرکت برای احتساب سود عددی هر دو فرد سرمایه‌گذار فوق یکسان باشد؛ سود عددی هنگامی که از مجرای رزق فرد الف در حال استفاده باشیم (سرمایه‌پذیری کرده باشیم) مثلا معادل 300 میلیون بدست می‌آید و همین فرایند با شاخصه‌های یکسان از سمت ما برای فرد ب 100 میلیون تومان است. زیرا شرکت از مجرای رزق دیگران رزق خود را کسب می‌کند. در تجمیع ارزاق؛ فردی که ورودی رزق‌ش بالاتر و با کیفیت‌تر است، در نسبت با ورودی رزق فردی که ورودی نامطلوب دارد، سود ریالی بیشتری را در انتهای سال مالی برای شرکت بوجود خواهد آورد. که آورده آن برای خود فرد بیشتر شود. یعنی بخشی از رزق او را خداوند از طریق این سرمایه‌گذاری موفق تامین می‌کند.

🔸این مثال یکی از تفاوت‌هاییست که الگوی معیشت اسلام به آن توجه دارد اما کپیتالیسم از آن غافل است که 100 میلیون تومان‌ها کیفیت دارند و در نتیجه‌ی کار موثر هستند. نه اینکه 100 میلیون تومان‌ها را ثابت بپنداریم و تفاوت را در پارامترهای دیگر ببینیم. پس می‌توان گفت این مثال یک پارامتر جدید به دایره معیشت اضافه می‌کند: «پول‌ها علاوه بر کمیت، کیفیت هم دارند».

🔹لذا اگر بناست به مناظره و تفاوت‌های دو الگوی معیشت بپردازیم، باید بدانیم که نقطه تفاوت‌ها دقیقا در همین موارد جدید است نه اینکه سطح منازعه و دعوا را به عدالت تقلیل بدهند و بگویند اقتصاد اسلامی به دنبال عدالت است تا ظلم صورت نگیرد و مدافعان کپیتالیسم هم در جواب بگویند؛ عدالت همان حرف سوسیالیست‌ها و کمونیست‌ها است. بله! اسلام تِرم و حرف مرکزی‌اش عدالت نیست و واژه مرکزی اسلام چیز دیگریست که باید در جای خود به آن ها پرداخته شود.

🔅امید است آقای درخشان و شاگردانش برای نیت پاکی که دارا هستند ماجور باشند و پس از بحث‌های سلبی در کتاب «فریب بزرگ» به این موارد هم توجه کنند. و آقای غنی نژاد و همه‌ی کافران به الگوی معیشت اسلامی را خداوند از باب رحمت متوجه اشتباهاتش بفرماید هرچند می‌دانیم مسئله‌شان اقتصاد نیست؛ اما امید است تا زمانی که زنده هستند امکان توبه برای آن‌ها نیز پدید آید.

___
✊ نهضت مردمی ممانعت از جنگ با خدا

📡 @reba_ir

www.tgoop.com/reba_ir/7777

1.0K viewsMay 19, 2023 at 09:01

🔸در آموزه‌های دینی می‌دانیم که مقدار رزق افراد با یکدیگر متفاوت است.

🔹بطور مثال رزق فرد ‹الف› در ماه صد واحد است و رزق فرد ‹ب› در ماه بیست واحد. در اینجا ما یک مبلغ مشخص را می‌خواهیم سرمایه‌پذیری کنیم که برابر بود با 100 میلیون تومان. حال اگر فرض را بگذاریم که فرد ‹الف› یک ‹تاجر› ‹مومن› اهل ‹خمس و زکات› است و از طرفی به علت عیال‌واری و پرداخت ‹صدقات›، خداوند حجم رزق او را زیاد کرده است. با فردی مواجه هستیم که بنا بر روایات کراهت ‹مزدوری› را ندارد که رزقش را محدود کند، مومن است که خدا ‹وکیل› اوست، ‹وجوه شرعی‌اش› را پرداخت کرده پس بنا به روایات ‹مال دزدی› مصرف نمی‌کند و تضمین ‹کم نشدن› اموال را دارد و با صدقات مشغول ‹تجارت با خداست›. این فرد می‌تواند به عنوان سرمایه‌گذار در شرکت مورد بحث باشد و صاحب شرکت 100 میلیون سرمایه‌مورد نیاز را می‌تواند از چنین فردی دریافت کند. یا می‌تواند 100 میلیون تومان را از یک ‹کارمندی› بگیرد که اهل ‹خمس و زکات› نیست و به صدقات اعتقادی ندارد بلکه گاهی به خیریه‌ها بابت حس انسان دوستی کمک می‌کند. چنین شخصی بواسطه کارمندی رزق خود را محدود کرده است؛ و به علت نپرداختن وجوه شرعیه از مال او پاک و طاهر نیست.

🔹 در اینجا الگوی کپیتالیسم می‌گوید 100 میلیون تومان همان 100 میلیون تومان است و هردو قراردادهایی که می‌توان با این دو فرد بست مشابه هستند، یعنی فرد ‹الف› با ورودی رزق بالا را با فرد ‹ب› یکی می‌انگارد و برایش کمیت مبلغ مورد بحث مهم است.

➕اما نکته اینجاست که باید فرایند رزق را بهتر بشناسیم! رزق با حجم بالا چطور تولید می‌شود؟ بدیهی است که به وسیله‌ی همین اسباب و علل دنیایی است که رزق بدست فرد می‌رسد یعنی با همین خرید و فروش و سرمایه‌گذاری و تعاملات با افراد مختلف. حالا اگر از یک انسان دارای رزق بالا سرمایه پذیری کنیم، خداوند رزق این فرد را از طریق همین اموالش زیاد می‌کند.

🔹لذا در اسلام می‌گوییم اگر پارامترهای رفتاری و محاسباتی شرکت برای احتساب سود عددی هر دو فرد سرمایه‌گذار فوق یکسان باشد؛ سود عددی هنگامی که از مجرای رزق فرد الف در حال استفاده باشیم (سرمایه‌پذیری کرده باشیم) مثلا معادل 300 میلیون بدست می‌آید و همین فرایند با شاخصه‌های یکسان از سمت ما برای فرد ب 100 میلیون تومان است. زیرا شرکت از مجرای رزق دیگران رزق خود را کسب می‌کند. در تجمیع ارزاق؛ فردی که ورودی رزق‌ش بالاتر و با کیفیت‌تر است، در نسبت با ورودی رزق فردی که ورودی نامطلوب دارد، سود ریالی بیشتری را در انتهای سال مالی برای شرکت بوجود خواهد آورد. که آورده آن برای خود فرد بیشتر شود. یعنی بخشی از رزق او را خداوند از طریق این سرمایه‌گذاری موفق تامین می‌کند.

🔸این مثال یکی از تفاوت‌هاییست که الگوی معیشت اسلام به آن توجه دارد اما کپیتالیسم از آن غافل است که 100 میلیون تومان‌ها کیفیت دارند و در نتیجه‌ی کار موثر هستند. نه اینکه 100 میلیون تومان‌ها را ثابت بپنداریم و تفاوت را در پارامترهای دیگر ببینیم. پس می‌توان گفت این مثال یک پارامتر جدید به دایره معیشت اضافه می‌کند: «پول‌ها علاوه بر کمیت، کیفیت هم دارند».

🔹لذا اگر بناست به مناظره و تفاوت‌های دو الگوی معیشت بپردازیم، باید بدانیم که نقطه تفاوت‌ها دقیقا در همین موارد جدید است نه اینکه سطح منازعه و دعوا را به عدالت تقلیل بدهند و بگویند اقتصاد اسلامی به دنبال عدالت است تا ظلم صورت نگیرد و مدافعان کپیتالیسم هم در جواب بگویند؛ عدالت همان حرف سوسیالیست‌ها و کمونیست‌ها است. بله! اسلام تِرم و حرف مرکزی‌اش عدالت نیست و واژه مرکزی اسلام چیز دیگریست که باید در جای خود به آن ها پرداخته شود.

🔅امید است آقای درخشان و شاگردانش برای نیت پاکی که دارا هستند ماجور باشند و پس از بحث‌های سلبی در کتاب «فریب بزرگ» به این موارد هم توجه کنند. و آقای غنی نژاد و همه‌ی کافران به الگوی معیشت اسلامی را خداوند از باب رحمت متوجه اشتباهاتش بفرماید هرچند می‌دانیم مسئله‌شان اقتصاد نیست؛ اما امید است تا زمانی که زنده هستند امکان توبه برای آن‌ها نیز پدید آید.

___
✊ نهضت مردمی ممانعت از جنگ با خدا

📡 @reba_ir

BY نهضت مردمی ممانعت از جنگ باخدا