tgoop.com/quranicfragments/265
Last Update:
۱- «رَحْمَة» میتواند معنای اسمی داشته باشد و معنای مصدری. معنای اسمیاش «مهر» است و معنای مصدریاش «مهرورزی».
۲- در آیهی ۲۷ سورهی حدید میخوانیم:«وَ جَعلنا في قلوبِ الَّذينَ اتَّبَعُوا [عيسی]... رَحْمَةً». که یعنی ما دل پیروان عیسی را مهرآگین ساختیم.
و در آیهی بعد، خطاب به شنوندگان قرآن و پیروان فرستادهی تازهی دوست، میخوانیم:«یُؤتکُم کِفلَينِ مِن رَحمَتِه (۵۷:۲۸)» که یعنی او به شما دو پیمانه و بهرهای دوچندان از مهرورزیاش میبخشد.
۳- از خودم میپرسم آیا بهراستی ما دو برابر مسیحیان مهر-بان هستیم؟ پرسشم، اندازهی مهربانی در رفتار مسلمانان و مسیحیان جهان نیست. روشن است که چنین چیزی سنجشپذیر نیست و چنین پرسشی پوچ است. پرسشم این است که مهر-بانی چه جایی در ساختار رفتاری ما دارد؟ چون چنانکه میدانیم مهرورزی، در کانون دین مسیحیت است و آیه نیز همین را میگوید. اما آن بهرهی ساختاری دوچندان دین ما از مهرورزی کجاست؟ گمان میکنم در خوانشهای فراگیر اسلام کنونی، حتی اصل مهرورزی نیز بهسان یکی از پایههای دین، به رسمیت شناخته نمیشود تا چه رسد به مهرورزی دوچندان در سنجش با مسیحیان.
#قران #رحم #رحمان #سوره_حدید #بافتار
BY یادداشتهای قرآنی
Share with your friend now:
tgoop.com/quranicfragments/265