tgoop.com/pythonwithmedev/424
Last Update:
2/3
پکیج منیجرها در لینوکس: داینامیک ریپازیتوری و بهینگی Dependencyها
در اکوسیستم لینوکس، سیستم‌های مدیریت پکیج (مثل apt، dnf، pacman) با مکانیزمی متمرکز و بهینه عمل می‌کنن. هر پکیج به شکل صریح لیست وابستگی‌هاش رو توی متادیتای خودش تعریف می‌کنه. وقتی دستور نصب اجرا می‌شه، پکیج منیجر به شکل خودکار:
1. Dependencyهای لازم رو از ریپازیتوری‌های مرکزی پیدا می‌کنه.
2. بررسی می‌کنه که آیا نسخه‌های نصب‌شده فعلی با نیازمندی‌های پکیج جدید Compatible (سازگار) هستن یا نه.
3. در صورت نیاز، آپگرید یا دانگرید کتابخونه‌ها رو انجام میده تا تضمین کنه همه چیز بدون Conflict (تداخل) کار می‌کنه.
مثلاً نصب یک وب‌سرور مثل nginx روی لینوکس باعث می‌شه پکیج منیجر به شکل خودکار کتابخونه‌های ضروری مثل libpcre، openssl و zlib رو نصب کنه. اگر نسخه‌های موجود قدیمی باشن، پکیج منیجر نسخه‌های آپدیت شده رو از ریپازیتوری میاره. این فرایندها روی پکیج‌های باینری و متادیتاهای Precompiled (ازپیش-کامپایل‌شده) تکیه دارن که Dependency Resolution رو سریع و قابل پیش‌بینی می‌کنه.
چرا تداخل نسخه‌ها به ندرت پیش میاد؟
- کتابخونه‌ها در لینوکس معمولاً با Semantic Versioning نام‌گذاری می‌شن. مثلاً libfoo1.2 و libfoo2.0 می‌تونن همزمان نصب باشن بدون تداخل، چون اسم پکیج‌ها متفاوته.
- سیستم مدیریت پکیج از Symbolic Links و SONAME (Shared Object Name) استفاده می‌کنه تا مطمئن شه برنامه‌ها به نسخه صحیح لینک می‌شن. مثلاً اگر برنامه به libc.so.6 نیاز داره، لینک سمبولیک /lib/libc.so.6 به فایل واقعی مثل libc-2.31.so اشاره می‌کنه.
~>@pythonwithmedev
BY 🧑💻Cyber.vision🧑💻
Share with your friend now:
tgoop.com/pythonwithmedev/424