🧑‍💻PythonDev🧑‍💻

به دنبال ساختار باشید و نه چارچوب

چند روز پیش یه مربی کودک یه حرف خیلی مهمی زد با این مفهوم: «ما اینجا برای بچه ها ساختار تعیین می کنیم نه چارچوب، چارچوب یعنی حد و مرز!»
این جمله رو باید قاب کرد و زد رو دیوار، احتمالا در ابعاد خیلی زیادی از زندگی مهم باشه. در مهندسی نرم افزار و توسعه محصول هم خیلی حرف مهمیه.
بیشتر اوقات ما دنبال چارچوب هستیم در مهندسی نرم افزار، به همین دلیل وقتی خودمون رو به یه چارچوب خاص محدود می کنیم با چالش های زیادی روبرو میشیم. در حالیکه بهتره ما برای توسعه محصول ساختار داشته باشیم و طبق اصول ساختاری کار رو پیش ببریم، اینطوری چالش مون کمتر میشه.
اجازه بدید برداشت خودم از چارچوب و ساختار رو کمی بیشتر باز کنم. ساختار میشه مجموعه از قواعد رفتاری که باید سعی کنیم در توسعه محصول بهشون پایبند باشیم، در مقابل، چارچوب میشه تعیین کردن یه سری حد و مرز مشخص به شیوه ای سختگیرانه.
مثلا اگه بخوام برای توسعه یک سرویس ساختار تعیین کنم احتمالا میگم: این سرویس باید توان پاسخگویی بالایی داشته باشه، در مقابل خطا مقاوم باشه، قابلیت مقیاس پذیری داشته باشه، یک قرارداد ساده و شفاف به کلاینت ها ارائه بده و مواردی از این دست.
اما اگه بخوام چارچوب برای سرویس تعیین کنم احتمالا میگم: ما باید از ساختار کد مبتنی بر clean code یا ddd در فلان repository که خودمون یا دیگران اونو نوشتن پیروی کنیم، باید همه ورودی هارو تو پوشه port قرار بدیم، باید همه مدل هامون تو پوشه models باشه، باید از فلان روش ci/cd استفاده کنیم.

در توسعه محصول تعیین کردن حد و مرز و چارچوب میتونه خوب باشه، اما بشرطی که تعیین این حد و مرز تنها زمان پیاده سازی سرویس باشه و متعهد بشیم که کورکورانه و سختگیرانه نخوایم این چارچوب رو به همه سرویس ها و محصولات تحمیل کنیم.

خیلی از practiceهایی که معروف شدند مثل clean code و ddd و tdd و غیره هم از نظر من بیشتر به دنبال این هستند که به شما کمک کنند که برای کارتون ساختار تعیین کنید. در حالیکه اشتباهی که زیاد رخ میده اینه که ما با خوندن این مطالب احتمالا بیشتر به سمت درآوردن چارچوب میریم... همه ش به دنبال این هستیم که مثلا یه boilerplate داشته باشیم که از clean code پیروی کنه و همون رو همه جا استفاده کنیم.

من گاها به دوستان متذکر میشم که خوندن این الگوها و منابع خیلی خوبه، به شرطی که شما سعی کنی جان کلام و دغدغه اصلی رو متوجه بشی، نه اینکه سعی کنی به دنبال یک راه حل فست فودی و چارچوب مشخص و معین باشی که کورکورانه همه جا ازش استفاده کنی.

شما وقتی برای کارت ساختار داشته باشی میتونی انعطاف پذیر باشی و بسته به نیازت چارچوب تعیین کنی، اما اگه بخوای یه چارچوب معین رو همه جا رعایت کنی احتمالا یه جاهایی اصول ساختاری خودت رو مجبور میشی زیر پا بذاری چون هیچ چارچوب واحدی وجود نداره که برای همه نیازها مناسب باشه.

www.tgoop.com/pythonlearnme/289

2K viewsMay 6, 2024 at 16:08

به دنبال ساختار باشید و نه چارچوب

چند روز پیش یه مربی کودک یه حرف خیلی مهمی زد با این مفهوم: «ما اینجا برای بچه ها ساختار تعیین می کنیم نه چارچوب، چارچوب یعنی حد و مرز!»
این جمله رو باید قاب کرد و زد رو دیوار، احتمالا در ابعاد خیلی زیادی از زندگی مهم باشه. در مهندسی نرم افزار و توسعه محصول هم خیلی حرف مهمیه.
بیشتر اوقات ما دنبال چارچوب هستیم در مهندسی نرم افزار، به همین دلیل وقتی خودمون رو به یه چارچوب خاص محدود می کنیم با چالش های زیادی روبرو میشیم. در حالیکه بهتره ما برای توسعه محصول ساختار داشته باشیم و طبق اصول ساختاری کار رو پیش ببریم، اینطوری چالش مون کمتر میشه.
اجازه بدید برداشت خودم از چارچوب و ساختار رو کمی بیشتر باز کنم. ساختار میشه مجموعه از قواعد رفتاری که باید سعی کنیم در توسعه محصول بهشون پایبند باشیم، در مقابل، چارچوب میشه تعیین کردن یه سری حد و مرز مشخص به شیوه ای سختگیرانه.
مثلا اگه بخوام برای توسعه یک سرویس ساختار تعیین کنم احتمالا میگم: این سرویس باید توان پاسخگویی بالایی داشته باشه، در مقابل خطا مقاوم باشه، قابلیت مقیاس پذیری داشته باشه، یک قرارداد ساده و شفاف به کلاینت ها ارائه بده و مواردی از این دست.
اما اگه بخوام چارچوب برای سرویس تعیین کنم احتمالا میگم: ما باید از ساختار کد مبتنی بر clean code یا ddd در فلان repository که خودمون یا دیگران اونو نوشتن پیروی کنیم، باید همه ورودی هارو تو پوشه port قرار بدیم، باید همه مدل هامون تو پوشه models باشه، باید از فلان روش ci/cd استفاده کنیم.

در توسعه محصول تعیین کردن حد و مرز و چارچوب میتونه خوب باشه، اما بشرطی که تعیین این حد و مرز تنها زمان پیاده سازی سرویس باشه و متعهد بشیم که کورکورانه و سختگیرانه نخوایم این چارچوب رو به همه سرویس ها و محصولات تحمیل کنیم.

خیلی از practiceهایی که معروف شدند مثل clean code و ddd و tdd و غیره هم از نظر من بیشتر به دنبال این هستند که به شما کمک کنند که برای کارتون ساختار تعیین کنید. در حالیکه اشتباهی که زیاد رخ میده اینه که ما با خوندن این مطالب احتمالا بیشتر به سمت درآوردن چارچوب میریم... همه ش به دنبال این هستیم که مثلا یه boilerplate داشته باشیم که از clean code پیروی کنه و همون رو همه جا استفاده کنیم.

من گاها به دوستان متذکر میشم که خوندن این الگوها و منابع خیلی خوبه، به شرطی که شما سعی کنی جان کلام و دغدغه اصلی رو متوجه بشی، نه اینکه سعی کنی به دنبال یک راه حل فست فودی و چارچوب مشخص و معین باشی که کورکورانه همه جا ازش استفاده کنی.

شما وقتی برای کارت ساختار داشته باشی میتونی انعطاف پذیر باشی و بسته به نیازت چارچوب تعیین کنی، اما اگه بخوای یه چارچوب معین رو همه جا رعایت کنی احتمالا یه جاهایی اصول ساختاری خودت رو مجبور میشی زیر پا بذاری چون هیچ چارچوب واحدی وجود نداره که برای همه نیازها مناسب باشه.

BY 🧑‍💻PythonDev🧑‍💻