خیلی پست‌های مختلف می‌بینم که می‌گن؛ لایه logic, data, view, .... رو از هم جدا کنید و ازین حرفا (طرف ۲ هفتس کلین کد خونده) که نکته خیلی خوبی هست اما نه همه جا

و خیلی وقتا هم کد دستم اومده که دیدم؛ طرف زده get_repository بعد این رو گذاشته توی یک پوشه و فایل دیگه
میرم کد رو می‌خونم می‌بینم ۱ خط کد نوشته یک return ساده.

این مدل جداسازی مزخرف‌ترین کاری هست که می‌تونید انجام بدید.

نکته‌اش توی کتاب بالا هم هست؛
دولوپر بعدی، بیچاره میشه تا ذهنش رو دور این چیزا سر و سامون بده و متوجه بشه فایل‌ها و ... چطوری به هم ارتباط داره

repository= .....

همون کار رو می‌کنه؛ ۱۰۰ برابر خواناتر و تمیزتر‌ هست و در صورت رشد کردن کدش؛ توی refactor جدا خواهد شد.

بعضی وقتا آدما برای clean code زدن، گند میزنند توی خوانایی و حتی clean بودن پروژه چرا چون clean code رو فقط در سطح یک اسکریپت بهش نگاه می‌کنند در سطح کل پروژه.


مثال دیگر:
این رو زیاد می‌بینم؛

cleaned_text = preprocess(mytext)

بعد میرم توی مسیری که گفته شده:

utils/preprocessing.py

def preprocess(text:str):
    return text.strip()

ببین ذهن من چقدر باید اذیت بشه که توی توسعه کدهای بعدی یادش باشه که اینکار رو برای یک strip ساده انجام بده.
حالا فرض کنید یک پروژه ۱ میلیون خط کدی؛ اینطوری نوشته شده باشه!

بنظرتون این پروژه clean code هست یا shit code ؟!

یادتون نره؛ refactor پنالتی نیست، بلکه نشون می‌ده شما به کد و پروژه زیر دستتون اهمیت می‌دید!
من ترجیح میدم
text = input.strip()
رو داشته باشم و وقتی این تمیز کاری دیتای ورودی بزرگتر شد اونوقت اون رو جدا کنم.