🔸تأملی در وضع سوریه 🔸بسیاری در ایران و خارج از کشور به صورت مستقیم و غیرمستقیم از سوریه (به خصوص پس از تصمیم تعلیق تحریم‌های اروپا و آمریکا) به عنوان یک الگو موفق برای آینده کشورمان نام می‌بردند. اما وقایع روزهای اخیر در سوریه تصویر جذابی از فردای آزادی پس از اسد ارائه نکرده است.
🔸رفتار حاکمان جدید دمشق🔸تروریست‌های تحریرالشام پس از فتح دمشق از هیچ اقدامی برای ارسال پیام صلح و دوستی به اسرائیل خودداری نکردند:
1️⃣حکومت جولانی در برابر نابودی تمام زیرساخت‌ها و دارایی‌های نظامی سوریه و تقلیل توان نظامی آن به تسلیحات سبک و پیکاپ ساکت ماند.
2️⃣به اشغال خاک سوریه و منطقه راهبردی جبل الشیخ واکنشی نشان داده نشد.
3️⃣مقامات رژیم جدید بارها به صورت علنی بر دوستی با اسرائیل و عدم تمایل به درگیری با صهیونیست‌ها و تهدید همسایگان تاکید کردند.
4️⃣تروریست‌ها هم‌چنین سعی کردند با فشار بر حزب‌الله و طوایف نزدیک به آن در لبنان و رسانه‌ای کردن اقدامات خود، سیگنال‌هایی از تمایل به همکاری به اسرائیل ارسال کنند.
🔸واکنش ترک‌ها🔸ترکیه به عنوان حامی خارجی اصلی حاکمان سوریه مواضع و سیاست‌های محکمی را در برابر اسرائیل اتخاذ نکرده و بیشتر بر پرونده کردهای سوریه تمرکز داشته است.
🔸ترکیه تاکنون در برابر مواضع به‌شدت تهاجمی اسرائیل در سوریه که شامل خط‌و‌نشان محکمی در برابر استقرار ارتش ترکیه در مرکز و جنوب سوریه بود، مواضعی انفعالی در پیش گرفته است. اقدامات آنکارا به بیانیه دادن محدود مانده و تمایلی به تجهیز یا حمایت واقعی از نیروهای سوری در برابر اسرائیل دیده نشده است.
🔸سیاست اسرائیل 🔸با‌این‌وجود، اسرائیل پس از نابودی بانک اهداف گسترده خود در سوریه و تلاش‌های منطقه‌ای برای میانجیگری، هم‌چنان تمایلی به ایجاد حکومتی یکپارچه در سوریه از خود نشان نداده است. مشخصا شرایط مورد نظر اسرائیل، چندپاره شدن رسمی یا عملی سوریه است. اقدامات و مواضع اسرائیلی‌ها نیز از چنین رویکردی در مورد آینده سوریه پی‌روی می‌کنند.
🔸نگرانی از سابقه جهادی؟🔸اسرائیل در توجیه سیاست خود به سابقه جهادی و تروریستی حاکمان سوریه اشاره کرده و آنان را به درستی به خشونت علیه مردم عادی متهم می‌کند (دنیای جالبی است).
🔸قطعا چنین سخنانی رابطه چندانی با واقعیت ندارند. تاریخ نشان می‌دهد که اسرائیل هیچ‌گاه مشکلی در همکاری با حکومت‌های جنایت‌کار و گروه‌های اسلامگرای افراطی نداشته است. هم‌اکنون نیز همکاری با اسلامگرایان جهادی بخشی از راهبرد صهیونیست‌ها برای مقابله با ایران و حماس است. در واقعیت، ریشه اقدامات اسرائیل را می‌توان در توسعه‌طلبی ارضی و تمایل به تجزیه سوریه جست‌وجو کرد.
🔸رفتار اسرائیل🔸با وجود نابودی توان نظامی سوریه و حمایت از جدایی‌طلبان دروزی، اسرائیل از حمله گسترده به نیروهای جولانی و تلاش برای فروپاشی حکومت دمشق خودداری کرده و حملات اخیر به سوریه محدود و خویشتن‌دارانه بوده‌اند.
🔸ما شاهد حملات گسترده و نابودی کاروان‌های نظامی دمشق نبودیم و اسرائیل به حملاتی نمادین بسنده کرد. حمله پر سر‌وصدا اخیر به ستاد ارتش در میدان اموی نیز پس از حمله محدود برای تخلیه انجام شد. این حمله در کنار بمباران حومه کاخ ریاست‌جمهوری سوریه، صرفا هشدارهایی به حکومت جولانی بودند.
🔸عدم تمایل اسرائیل به سقوط حکومت جولانی می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد. به نظر واشنگتن تمایل به برقراری آرامش و خروج از سوریه دارد و اسرائیل که در پرونده بزرگ‌تر ایران نیاز به همکاری همه‌جانبه از سوی آمریکا دارد، از توان کم‌تری برای همراه کردن واشنگتن در پرونده سوریه برخودار است.
🔸از طرفی نیز اعمال فشار واقعی به دمشق می‌تواند حکومت سازش‌کاری که حاضر به عقب‌نشینی مفتضحانه از خاک خود است را با افرادی تندروتر جایگزین کند. در مجموع، به نظر می‌رسد که اسرائیل در مرحله فعلی حکومت ضعیف و محتاطی در دمشق را که توانایی کنترل موثر تمام خاک سوریه را نداشته باشد، به ورود گسترده به سوریه ترجیح می‌دهد.
🔸سرنوشت شوم🔸وابستگی به معافیت‌های تحریمی چندماهه سلاحی بر روی شقیقه دمشق و اطمینان‌بخش حسن رفتار آن از سوی آمریکا خواهد ماند. سوریه آزاد امروز پس از سال‌ها جنگ داخلی مجبور به مذاکره با کشورهای خارجی برای جابجایی نیروهای ارتش‌واره خود و امتیازدهی به تجزیه‌طلبان است.
🔸شکی نیست که هدف اسرائیل اجرا الگو سوریه در ایران، نه به معنای پروپاگاندا مجازی، بلکه به معنای حقیقی آن است. برادرکشی امروز در سویدا صحنه‌ای است که بی‌شک اسرائیل مایل است روزی در ارومیه تکرار شود. سوریه نمایی از آینده‌ای ممکن برای ایران است که به هر قیمت باید از آن اجتناب گردد.
#سوریه #اسرائیل #ایران #سویدا
Archivist
@Partisan2015 
