🔰جهان‌های موازی

🎬 کرم‌چاله‌ها و فیلم تماس Contact

در دهه هشتاد قرن بیستم کارل ساگان منجم و نویسنده‌ی برجسته‌ی آمریکایی از دوست صمیمی‌اش کیپ تورن در خواست نمود که بخش علمی رُمان جدیدش به نام «تماس» را بازنگری کند. جریان رُمان از این قرار است که قهرمان زن داستان پس از سال‌ها تلاش، موفق به دریافت پیامی از خارج منظومه‌ی شمسی می‌شود.

قهرمان داستان دکتر اِلنور اَرُوِی فیلمی کوتاه را دریافت می‌کند. آن فیلم، سخنرانی هیلتر را در مراسم بازگشایی المپیک تابستانی 1936 را به نمایش می‌گذاشت؛ که در همان ایّام نیز به فضا فرستاده شد؛ به مقصود برقرای ارتباط با بیگانگان مخابره شده بود. امّا در سال 1958 دوباره همان قطعه فیلم به زمین بازخورد می‌کند. تیم تحقیقاتی اَرُوِی وقتی حجم و تعداد فریم‌های فیلم را بررسی می‌کنند در می‌‌یابند که فریم‌های فیلم نسبت به سال 1936 افزایش یافته و نتیجه می‌گیرند که فیلم حاوی اطلاعات و رمزهایی پنهانی است. وقتی رمزها شکسته می‌شود درمی‌یابند که پیغام بیگانگان، دستورالعمل ساخت نوعی ماشین سفر در فضا را مخابره کرده است.
 
امّا آن ماشین سفرفضایی چه ویژگی باید می‌داشت. این جاست که ایده‌های تورن شکل می‌گیرد. نویسنده‌ی رمان ابتدا قصد داشت که نوعی سیاهچاله را برای این سفر فضایی انتخاب کند که قهرمان داستان را از زمین به ستاره نسر واقع هدایت می‌کرد.

تورن یقین داشت که درون سیاه‌چاله، نمی‌تواند مسیری به سوی "نسر واقع/Star Vega" یا اصولاً هر جای دیگری در جهان ما باشد، زیرا که تکینگی موجود در سیاهچاله موجب مرگ کاوشگر می‌شود. تورن برای گریز از این پارادوکس، کرم‌چاله‌ها را پیشنهاد داد. کرم‌چاله‌ای پایدار که قابلیت سفرفضایی را داشته باشد. تورن ابتدا ایده‌ی سفر از طریق کرم‌چاله‌ها را به دوستش ساگان برای رمانش پیشنهاد نمود و سپس خود تلاش نمود که به صورت علمی به ایده‌ی گذرگاه های کرم‌چاله‌ای بپردازد.

تورن تلاش نمود تا بتواند راه حل متمایزی برای نسبیّت عام عرضه کند تا امکان کرم‌چاله‌های گذرپذیر را بسنجد. وی در سال 1988 همراه دانشجوی فارغ‌التحصیلش مایکل موریس مقاله‌ای پیشگام را دراین باب منتشر کردند. تورن اندیشید که خروجی کرم‌چاله‌ها همانند یک عدسیِ واگرا عمل می‌کند. پس هنگامی که نور وارد کرم‌چاله می‌شود دچار واگرایی شده و به بیرون خمیده می‌شود. با این وجود اجسامی گرانشی مانند خورشید یا سیاهچاله می‌توانند عملی همانند عدسی همگرا داشته باشند و نور را به درون خمیده کند. برای این‌که اجسام گرانشی بتوانند نور را به بیرون خمیده کنند، تورن یک عامل را در نظر گرفت؛ جرم منفی- به طور معادل، انرژی منفی؛ معادله‌ی هم‌ارزی جرم و انرژی را به یاد بیاورید.

تورن نتیجه گرفت که تنها کرم‌چاله‌های مهارشده با انرژی منفی قابلیت سفرپذیری را دارند. زیرا که  انرژی منفی گلوگاه چنین کرم‌چاله‌هایی را باز نگه می‌دارد. تورن مواد دارای جرم یا انرژی منفی را «ماده‌ی بیگانه» نامید؛ exotic matter نوعی انرژی یا جرم منفی که می تواند نوعی فشار منفی یا پادگرانش ایجاد کند، البته نباید آن را با پادماده یا هم‌چنین انرِژی تاریک اشتباه گرفت.

تورن و موریس معتقد بودند که می‌تواند از دل خلاءِکوانتومی، که مطابق اصل عدم قطعیت، خلأ مدام در حال افت‌وخیزهای کوانتومی است، کرم‌چاله‌هایی میکروسکوپی پیدا کرد-‌ به‌عبارتی افت‌وخیزهای کوانتومی منبعی بودند برای کسب انرژی منفی؛ در حالت عادی همه‌ی اشیاء دارای جرم و انرژی مثبت هستند، امّا طبق تعریف انرژی خلأ صفر است، در نتیجه چیزی که دارای انرژی‌ِ کمتر از خلأ باشد را انرژی یا جرم منفی می‌نامند. آن‌ها اذعان داشتند که امید است تمدن‌هایی فوق پیشرفته در آینده بتوانند این افت‌وخیزهای بسیار کوچک را به ساختارهای بزرگ مقیاسی تبدیل کنند. به نوعی ارتباط کوانتومی بسیار کوچکی را به اندازه‌ی کرم چاله‌ای بسیار عظیم، بزرگ کنند.

در سال 1989، تورن، موریس و هم‌چنین آلوی یورتسوِر از دانشگاه میشیگان، در زمینه‌ی کرم‌چاله‌ها شیوه‌ای جدید را طراحی کردند. این گروه با اصلاح کرم‌چاله‌ها از آن‌ها در نقش ماشین‌های زمان برای بازگرداندن فضانورد به گذشته بهره گیرند. آن‌ها ویراستاران مجله‌ی فیزیکال ریویولترز یکی از شاخص‌ترین انتشارات دنیا را متقاعد کردند که کارشان ارزش توجه جدی دارد. (در طول سال‌ها، پیشنهادهای عجیب و غریب زیادی برای سفر در زمان به مجلات فیزیک ارائه شده بود، امّا همه‌ی آن‌ها به دلیل آن‌که براساس اصول صحیح فیزیکی یا معادلات اینشتین نبودند، رد شده بودند).

تیم تورن به صورت حرفه‌ای، دلایل خود را با زبان پذیرفته شده‌ی معادلات میدان اینشتین ارائه دادند و هم‌چنین ضعیف‌ترین پیش‌فرض‌های خود را نیز با دقت توضیح دادند.

کتاب: به دنبال جهان‌های موازی
نوشته‌ی سعید گراوندی(زاحل)

@parallel_worldss  🏴
➕کانال جهان‌های موازی➕

www.tgoop.com/parallel_worldss/1776

1.26K viewsedited  May 18, 2023 at 17:01

🎬 کرم‌چاله‌ها و فیلم تماس Contact

در دهه هشتاد قرن بیستم کارل ساگان منجم و نویسنده‌ی برجسته‌ی آمریکایی از دوست صمیمی‌اش کیپ تورن در خواست نمود که بخش علمی رُمان جدیدش به نام «تماس» را بازنگری کند. جریان رُمان از این قرار است که قهرمان زن داستان پس از سال‌ها تلاش، موفق به دریافت پیامی از خارج منظومه‌ی شمسی می‌شود.

قهرمان داستان دکتر اِلنور اَرُوِی فیلمی کوتاه را دریافت می‌کند. آن فیلم، سخنرانی هیلتر را در مراسم بازگشایی المپیک تابستانی 1936 را به نمایش می‌گذاشت؛ که در همان ایّام نیز به فضا فرستاده شد؛ به مقصود برقرای ارتباط با بیگانگان مخابره شده بود. امّا در سال 1958 دوباره همان قطعه فیلم به زمین بازخورد می‌کند. تیم تحقیقاتی اَرُوِی وقتی حجم و تعداد فریم‌های فیلم را بررسی می‌کنند در می‌‌یابند که فریم‌های فیلم نسبت به سال 1936 افزایش یافته و نتیجه می‌گیرند که فیلم حاوی اطلاعات و رمزهایی پنهانی است. وقتی رمزها شکسته می‌شود درمی‌یابند که پیغام بیگانگان، دستورالعمل ساخت نوعی ماشین سفر در فضا را مخابره کرده است.
 
امّا آن ماشین سفرفضایی چه ویژگی باید می‌داشت. این جاست که ایده‌های تورن شکل می‌گیرد. نویسنده‌ی رمان ابتدا قصد داشت که نوعی سیاهچاله را برای این سفر فضایی انتخاب کند که قهرمان داستان را از زمین به ستاره نسر واقع هدایت می‌کرد.

تورن یقین داشت که درون سیاه‌چاله، نمی‌تواند مسیری به سوی "نسر واقع/Star Vega" یا اصولاً هر جای دیگری در جهان ما باشد، زیرا که تکینگی موجود در سیاهچاله موجب مرگ کاوشگر می‌شود. تورن برای گریز از این پارادوکس، کرم‌چاله‌ها را پیشنهاد داد. کرم‌چاله‌ای پایدار که قابلیت سفرفضایی را داشته باشد. تورن ابتدا ایده‌ی سفر از طریق کرم‌چاله‌ها را به دوستش ساگان برای رمانش پیشنهاد نمود و سپس خود تلاش نمود که به صورت علمی به ایده‌ی گذرگاه های کرم‌چاله‌ای بپردازد.

تورن تلاش نمود تا بتواند راه حل متمایزی برای نسبیّت عام عرضه کند تا امکان کرم‌چاله‌های گذرپذیر را بسنجد. وی در سال 1988 همراه دانشجوی فارغ‌التحصیلش مایکل موریس مقاله‌ای پیشگام را دراین باب منتشر کردند. تورن اندیشید که خروجی کرم‌چاله‌ها همانند یک عدسیِ واگرا عمل می‌کند. پس هنگامی که نور وارد کرم‌چاله می‌شود دچار واگرایی شده و به بیرون خمیده می‌شود. با این وجود اجسامی گرانشی مانند خورشید یا سیاهچاله می‌توانند عملی همانند عدسی همگرا داشته باشند و نور را به درون خمیده کند. برای این‌که اجسام گرانشی بتوانند نور را به بیرون خمیده کنند، تورن یک عامل را در نظر گرفت؛ جرم منفی- به طور معادل، انرژی منفی؛ معادله‌ی هم‌ارزی جرم و انرژی را به یاد بیاورید.

تورن نتیجه گرفت که تنها کرم‌چاله‌های مهارشده با انرژی منفی قابلیت سفرپذیری را دارند. زیرا که  انرژی منفی گلوگاه چنین کرم‌چاله‌هایی را باز نگه می‌دارد. تورن مواد دارای جرم یا انرژی منفی را «ماده‌ی بیگانه» نامید؛ exotic matter نوعی انرژی یا جرم منفی که می تواند نوعی فشار منفی یا پادگرانش ایجاد کند، البته نباید آن را با پادماده یا هم‌چنین انرِژی تاریک اشتباه گرفت.

تورن و موریس معتقد بودند که می‌تواند از دل خلاءِکوانتومی، که مطابق اصل عدم قطعیت، خلأ مدام در حال افت‌وخیزهای کوانتومی است، کرم‌چاله‌هایی میکروسکوپی پیدا کرد-‌ به‌عبارتی افت‌وخیزهای کوانتومی منبعی بودند برای کسب انرژی منفی؛ در حالت عادی همه‌ی اشیاء دارای جرم و انرژی مثبت هستند، امّا طبق تعریف انرژی خلأ صفر است، در نتیجه چیزی که دارای انرژی‌ِ کمتر از خلأ باشد را انرژی یا جرم منفی می‌نامند. آن‌ها اذعان داشتند که امید است تمدن‌هایی فوق پیشرفته در آینده بتوانند این افت‌وخیزهای بسیار کوچک را به ساختارهای بزرگ مقیاسی تبدیل کنند. به نوعی ارتباط کوانتومی بسیار کوچکی را به اندازه‌ی کرم چاله‌ای بسیار عظیم، بزرگ کنند.

در سال 1989، تورن، موریس و هم‌چنین آلوی یورتسوِر از دانشگاه میشیگان، در زمینه‌ی کرم‌چاله‌ها شیوه‌ای جدید را طراحی کردند. این گروه با اصلاح کرم‌چاله‌ها از آن‌ها در نقش ماشین‌های زمان برای بازگرداندن فضانورد به گذشته بهره گیرند. آن‌ها ویراستاران مجله‌ی فیزیکال ریویولترز یکی از شاخص‌ترین انتشارات دنیا را متقاعد کردند که کارشان ارزش توجه جدی دارد. (در طول سال‌ها، پیشنهادهای عجیب و غریب زیادی برای سفر در زمان به مجلات فیزیک ارائه شده بود، امّا همه‌ی آن‌ها به دلیل آن‌که براساس اصول صحیح فیزیکی یا معادلات اینشتین نبودند، رد شده بودند).

تیم تورن به صورت حرفه‌ای، دلایل خود را با زبان پذیرفته شده‌ی معادلات میدان اینشتین ارائه دادند و هم‌چنین ضعیف‌ترین پیش‌فرض‌های خود را نیز با دقت توضیح دادند.

کتاب: به دنبال جهان‌های موازی
نوشته‌ی سعید گراوندی(زاحل)

BY 🔰جهان‌های موازی