عصیانگر

عصیانگر

🔴 دستکاری وجدان؛ وقتی وجدان هم دیگر آزاد نیست وقتی واژه‌ «استعمار» به گوش می‌رسد، ذهن بسیاری از ما به یاد توپ و تفنگ، سرزمین‌های اشغال‌شده و منابع به تاراج‌رفته می‌افتد. اما شکل مدرن و پیچیده‌تر آن، دیگر با پرچم کشور بیگانه و چکمه‌ی سرباز اشغالگر همراه نیست.…

🔴 استعمار آموزشی؛ وقتی مدرسه، کارخانه‌ی مطیع‌سازی می‌شود.


مدرسه جایی‌ست که کودکان برای زندگی آماده می‌شوند، اما پرسش مهم این است: برای چه نوع زندگی‌ای؟ اگر نیک بنگریم، در بسیاری از کشورها، به‌ویژه جوامع اقتدارگرا، مدرسه نه محلی برای پرورش اندیشه‌ی آزاد، بلکه کارخانه‌ای‌ست برای تربیت نیروی انسانی مطیع، فرمان‌بردار و قابل‌استفاده. این همان استعمار آموزشی‌ست: تسخیر ذهن پیش از تسخیر بدن.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

استعمارگر داخلی، از آموزش بهره می‌برد نه برای رشد آگاهی، بلکه برای کنترل آن. ساختار آموزشی به‌گونه‌ای طراحی می‌شود که انسان‌ها را در قالب‌هایی خشک و انعطاف‌ناپذیر فرو ببرد. قالب‌هایی که در آن‌ها جای خلاقیت، تفکر انتقادی و شک‌کردن نیست. در عوض، ارزش‌گذاری بر اساس نمره، حفظ‌کردن، فرمان‌برداری و موفق‌بودن در آزمون‌های استاندارد شده است.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

از همان سال‌های نخست مدرسه، دانش‌آموز یاد می‌گیرد که پرسیدن خطرناک است و پاسخِ درست فقط یکی‌ست؛ همان پاسخی که معلم یا کتاب درسی تأیید کرده. او یاد می‌گیرد در صف بایستد، اجازه بگیرد، بی‌اجازه حرف نزند، به بزرگ‌تر حتی اگر ظلم می‌کند احترام بگذارد، و بدترین جمله‌ای که می‌شنود این است: «به خاطر خودته». در این نظام، نه کنجکاوی ارزش دارد، نه اعتراض، نه تفاوت. همه باید «نرمال» باشند و آن‌گونه بیندیشند که سیستم آموزش می‌پسندد.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

در چنین سیستمی، تاریخ تحریف می‌شود، ادبیات سانسور می‌شود، علوم انسانی تهی از تفکر می‌شود، و حتی ریاضی و علوم طبیعی هم در خدمت حفظ وضعیت موجود قرار می‌گیرند. کودک از همان ابتدا با روایت رسمی قدرت مواجه می‌شود؛ روایتی که می‌گوید حاکمان همیشه درست می‌گویند، کشور همیشه قربانی توطئه‌ی بیگانگان است، دین رسمی برتر از هر باوری‌ست و فرد، مهم نیست مگر در چارچوب جمعی که قدرت تعریف کرده است، باشد.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

استعمار آموزشی، ذهن‌ها را از اندیشیدن به «دیگری» محروم می‌کند. دیگر نباید از طبقات پایین جامعه حرف بزنی، از اقلیت‌ها، از زنان، از تنوع‌های فرهنگی. همه باید شبیه هم باشند، هم‌فکر، هم‌صدا، هم‌رنگ. آموزش، به‌جای اینکه مرزها را بشکند، دیوار می‌سازد؛ دیوارهایی که نسل‌ها را از درک خود و دیگری محروم می‌کند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

مدرسه در این معنا، نه تنها کارخانه‌ی مطیع‌سازی‌ست، بلکه ابزاری‌ست برای بازتولید سلطه. بچه‌ای که با ترس از تنبیه بزرگ می‌شود، وقتی در آینده پدر، مدیر، پلیس یا سیاست‌مدار شود، همان ترس را به دیگری منتقل می‌کند. این چرخه‌ی بازتولید خشونت، با «نظام آموزشی» آغاز می‌شود.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

و عجیب‌تر اینکه در پایان این مسیر، فردی ساخته شده که به خودِ استعمار، آگاه نیست. حتی ممکن است از این سیستم دفاع کند، چرا که چیزی جز آن ندیده. وقتی ذهن استعمار شود، دیگر نیازی به زنجیر فیزیکی نیست؛ چرا که برده‌ای خواهی داشت که خود، بردگی‌اش را طبیعی می‌داند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

در نهایت، باید گفت که استعمار آموزشی، شاید خطرناک‌ترین نوع استعمار داخلی‌ست؛ چرا که با پوشش «تربیت» و «سواد» می‌آید، اما در اصل ابزاری‌ست برای تربیت انسان‌هایی بی‌قدرت، بی‌صدا و بی‌پرسش.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🟥 #سیاست

#استعمار
#استعمار_داخلی
#ج_ا_یعنی_جنگ

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

👌9👍3🕊3❤2💔1

www.tgoop.com/osiangar24/926

3.05K views𝙑𝙤𝙘𝙤, Jul 21 at 17:53

🔴 استعمار آموزشی؛ وقتی مدرسه، کارخانه‌ی مطیع‌سازی می‌شود.


مدرسه جایی‌ست که کودکان برای زندگی آماده می‌شوند، اما پرسش مهم این است: برای چه نوع زندگی‌ای؟ اگر نیک بنگریم، در بسیاری از کشورها، به‌ویژه جوامع اقتدارگرا، مدرسه نه محلی برای پرورش اندیشه‌ی آزاد، بلکه کارخانه‌ای‌ست برای تربیت نیروی انسانی مطیع، فرمان‌بردار و قابل‌استفاده. این همان استعمار آموزشی‌ست: تسخیر ذهن پیش از تسخیر بدن.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

استعمارگر داخلی، از آموزش بهره می‌برد نه برای رشد آگاهی، بلکه برای کنترل آن. ساختار آموزشی به‌گونه‌ای طراحی می‌شود که انسان‌ها را در قالب‌هایی خشک و انعطاف‌ناپذیر فرو ببرد. قالب‌هایی که در آن‌ها جای خلاقیت، تفکر انتقادی و شک‌کردن نیست. در عوض، ارزش‌گذاری بر اساس نمره، حفظ‌کردن، فرمان‌برداری و موفق‌بودن در آزمون‌های استاندارد شده است.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

از همان سال‌های نخست مدرسه، دانش‌آموز یاد می‌گیرد که پرسیدن خطرناک است و پاسخِ درست فقط یکی‌ست؛ همان پاسخی که معلم یا کتاب درسی تأیید کرده. او یاد می‌گیرد در صف بایستد، اجازه بگیرد، بی‌اجازه حرف نزند، به بزرگ‌تر حتی اگر ظلم می‌کند احترام بگذارد، و بدترین جمله‌ای که می‌شنود این است: «به خاطر خودته». در این نظام، نه کنجکاوی ارزش دارد، نه اعتراض، نه تفاوت. همه باید «نرمال» باشند و آن‌گونه بیندیشند که سیستم آموزش می‌پسندد.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

در چنین سیستمی، تاریخ تحریف می‌شود، ادبیات سانسور می‌شود، علوم انسانی تهی از تفکر می‌شود، و حتی ریاضی و علوم طبیعی هم در خدمت حفظ وضعیت موجود قرار می‌گیرند. کودک از همان ابتدا با روایت رسمی قدرت مواجه می‌شود؛ روایتی که می‌گوید حاکمان همیشه درست می‌گویند، کشور همیشه قربانی توطئه‌ی بیگانگان است، دین رسمی برتر از هر باوری‌ست و فرد، مهم نیست مگر در چارچوب جمعی که قدرت تعریف کرده است، باشد.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

استعمار آموزشی، ذهن‌ها را از اندیشیدن به «دیگری» محروم می‌کند. دیگر نباید از طبقات پایین جامعه حرف بزنی، از اقلیت‌ها، از زنان، از تنوع‌های فرهنگی. همه باید شبیه هم باشند، هم‌فکر، هم‌صدا، هم‌رنگ. آموزش، به‌جای اینکه مرزها را بشکند، دیوار می‌سازد؛ دیوارهایی که نسل‌ها را از درک خود و دیگری محروم می‌کند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

مدرسه در این معنا، نه تنها کارخانه‌ی مطیع‌سازی‌ست، بلکه ابزاری‌ست برای بازتولید سلطه. بچه‌ای که با ترس از تنبیه بزرگ می‌شود، وقتی در آینده پدر، مدیر، پلیس یا سیاست‌مدار شود، همان ترس را به دیگری منتقل می‌کند. این چرخه‌ی بازتولید خشونت، با «نظام آموزشی» آغاز می‌شود.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

و عجیب‌تر اینکه در پایان این مسیر، فردی ساخته شده که به خودِ استعمار، آگاه نیست. حتی ممکن است از این سیستم دفاع کند، چرا که چیزی جز آن ندیده. وقتی ذهن استعمار شود، دیگر نیازی به زنجیر فیزیکی نیست؛ چرا که برده‌ای خواهی داشت که خود، بردگی‌اش را طبیعی می‌داند.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

در نهایت، باید گفت که استعمار آموزشی، شاید خطرناک‌ترین نوع استعمار داخلی‌ست؛ چرا که با پوشش «تربیت» و «سواد» می‌آید، اما در اصل ابزاری‌ست برای تربیت انسان‌هایی بی‌قدرت، بی‌صدا و بی‌پرسش.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

🟥 #سیاست

#استعمار
#استعمار_داخلی
#ج_ا_یعنی_جنگ

✅ #عصیانگر | OSIANGAR ✅

BY عصیانگر