تا اطلاع ثانوی

«صد سال به این تنهایی‌ها! (۱)»

#دیلی_جات
#نیما_صفار - این #آیسان_اسلامی رو دو بار رفتم تو پیجش؛ بار اوّل سر دیسی که زده بود رو اون دختره که گفته بود بیاین #دوبی یه‌شبه پولدار شین، بار دوّمم که سر همین همزمونی ماجراهای دومیدانی‌کارا تو کره و #الهه_حسین_نژاد و #بهمن_فرزانه؛ نه بهمن فرزانه‌ی #صد_سال_تنهایی! بولد شدن این دو موردم کنار هم جالب می‌شه: قاط زدنش سر رفتن دخترای ایرونی با عربا و حمایتش از رفتن پسر ایرونی با دختر کره‌یی. خاصّ ایسونم نیست. از فیلمای آمریکایی و روسی بگیر تا فیلما و سریالای ایرونی بعد و قبل انقلاب، اگه نه همیشه، نودونه‌درصد اگه یه زن و مرد با هم جور می‌شن، مرده مال کشور سازنده‌ی فیلمه و زنه غریبه. موردی داشتیم که یه زن از این‌ور با یه مرد از اون‌ور تو یه فیلمی بوده باشن و ماجرا اوکی بوده باشه؟ از معدود مواردی که دیدم تو #هالیوود مرده خارجی بوده، زنه آمریکایی #بدون_دخترم_هرگز بود که هم بر مبنای یه ماجرای واقعی بوده و هم در مورد یه رابطه‌ی به‌قول امروزیا «سمّی». هر چی فشار میارم به حافظه‌م یادم نمیاد یه موردی که زن از کشور میزبان و مرد، مهمان بوده باشه و این «درست» باشه. پس چون این اینفلوئنسر حرفای «ک‍»دار می‌زنه، سریع تقلیل ندیم جریان رو و بگیم «آها! این لمپنه، پس ...» و بفهمیم که رابطه‌ی «فاعل» و «مفعول» خیلی گره‌خورده‌تره با اون‌چیزی که بهش می‌گیم #آمیزش از چیزی که فکر می‌کنیم. شاید صد سال دیگه اینطور نباشه، شاید هزار سال دیگه اینطور نباشه ولی حتا بین جماعت #لزبین دست‌کم تا اونجا که تو فیلما می‌بینیم، یکی‌شون برتری داره و فاعل ماجراست در این‌حد که تو جمله قبلی هم من به اون اشاره کنم نه مفعوله. تو روابط غیراروتیکم هست تقریبن همین. من به‌ندرت رابطه تعاملی تو عمرم دیدم و اگه بنا نبود به احتیاط، می‌گفتم اصلن ندیدم. اکثر خونواده‌ها یا پدرسالارن یا مادرسالار یا فرزندسالار. شاید تو مقاطعی نقش‌پذیریا جابه‌جا بشن و به تعادلی جدید برسن ولی «اصل برتری» سر جاشه. تو کارای حزبی و فعّالیتای مدنی و دوستیا و اینا هم انگار اصل ماجرا اینه که بفهمیم کت تن کیه! برگردیم به بحث شیرین #سکس: حالا این حالت «مرد از ما زن از شما» انقدر بی‌تعارف اصل جنس استیلاست (کم مونده بود بنویسم #استعلا که فرقی هم نمی‌کرد) که نگاه می‌کنی می‌بینی خیلی از این فیلما حول‌وحوش جنگای سرد و گرم درست شدن و می‌گفتن زمونای پدربزرگای پدربزرگای پدربزرگای ما، وقتی تو نبرد تن‌به‌تن کسی رو مغلوب می‌کردی، شرط این‌که بلایی به سرش نیاری این بود که بذاره بلایی بیاری به سرش. این از این! ولی #مهدی_موسوی تو #توئیتر گفته بود اگه فلانی و فلانی پرطرفدار باشن قابل‌درکه برام ولی چطور این آیسان که نه هنری داره نه قیافه نه فنّ بیان و ... ۱۴۰۰۰۰۰۰ فالوئر داره! خب، واسه منم سوأل بود کمااین‌که اون‌وقتا که فقط اسمشو شنیده بودم، فکر می‌کردم یه بچّه‌خوشگل قدبلنده با از این صداوبیانای شیک کلیشه‌ای که مد شدن و جلو دوربین حسّ همدردی رو بالا میارن باشه، که دیدم برعکسشه! ایشالا تو #گپنوشت بعدی حدسام رو تو جواب مهدی می‌گم.

www.tgoop.com/nimasaffar/1216

1.95K viewsJun 10 at 12:05

«صد سال به این تنهایی‌ها! (۱)»

#دیلی_جات
#نیما_صفار - این #آیسان_اسلامی رو دو بار رفتم تو پیجش؛ بار اوّل سر دیسی که زده بود رو اون دختره که گفته بود بیاین #دوبی یه‌شبه پولدار شین، بار دوّمم که سر همین همزمونی ماجراهای دومیدانی‌کارا تو کره و #الهه_حسین_نژاد و #بهمن_فرزانه؛ نه بهمن فرزانه‌ی #صد_سال_تنهایی! بولد شدن این دو موردم کنار هم جالب می‌شه: قاط زدنش سر رفتن دخترای ایرونی با عربا و حمایتش از رفتن پسر ایرونی با دختر کره‌یی. خاصّ ایسونم نیست. از فیلمای آمریکایی و روسی بگیر تا فیلما و سریالای ایرونی بعد و قبل انقلاب، اگه نه همیشه، نودونه‌درصد اگه یه زن و مرد با هم جور می‌شن، مرده مال کشور سازنده‌ی فیلمه و زنه غریبه. موردی داشتیم که یه زن از این‌ور با یه مرد از اون‌ور تو یه فیلمی بوده باشن و ماجرا اوکی بوده باشه؟ از معدود مواردی که دیدم تو #هالیوود مرده خارجی بوده، زنه آمریکایی #بدون_دخترم_هرگز بود که هم بر مبنای یه ماجرای واقعی بوده و هم در مورد یه رابطه‌ی به‌قول امروزیا «سمّی». هر چی فشار میارم به حافظه‌م یادم نمیاد یه موردی که زن از کشور میزبان و مرد، مهمان بوده باشه و این «درست» باشه. پس چون این اینفلوئنسر حرفای «ک‍»دار می‌زنه، سریع تقلیل ندیم جریان رو و بگیم «آها! این لمپنه، پس ...» و بفهمیم که رابطه‌ی «فاعل» و «مفعول» خیلی گره‌خورده‌تره با اون‌چیزی که بهش می‌گیم #آمیزش از چیزی که فکر می‌کنیم. شاید صد سال دیگه اینطور نباشه، شاید هزار سال دیگه اینطور نباشه ولی حتا بین جماعت #لزبین دست‌کم تا اونجا که تو فیلما می‌بینیم، یکی‌شون برتری داره و فاعل ماجراست در این‌حد که تو جمله قبلی هم من به اون اشاره کنم نه مفعوله. تو روابط غیراروتیکم هست تقریبن همین. من به‌ندرت رابطه تعاملی تو عمرم دیدم و اگه بنا نبود به احتیاط، می‌گفتم اصلن ندیدم. اکثر خونواده‌ها یا پدرسالارن یا مادرسالار یا فرزندسالار. شاید تو مقاطعی نقش‌پذیریا جابه‌جا بشن و به تعادلی جدید برسن ولی «اصل برتری» سر جاشه. تو کارای حزبی و فعّالیتای مدنی و دوستیا و اینا هم انگار اصل ماجرا اینه که بفهمیم کت تن کیه! برگردیم به بحث شیرین #سکس: حالا این حالت «مرد از ما زن از شما» انقدر بی‌تعارف اصل جنس استیلاست (کم مونده بود بنویسم #استعلا که فرقی هم نمی‌کرد) که نگاه می‌کنی می‌بینی خیلی از این فیلما حول‌وحوش جنگای سرد و گرم درست شدن و می‌گفتن زمونای پدربزرگای پدربزرگای پدربزرگای ما، وقتی تو نبرد تن‌به‌تن کسی رو مغلوب می‌کردی، شرط این‌که بلایی به سرش نیاری این بود که بذاره بلایی بیاری به سرش. این از این! ولی #مهدی_موسوی تو #توئیتر گفته بود اگه فلانی و فلانی پرطرفدار باشن قابل‌درکه برام ولی چطور این آیسان که نه هنری داره نه قیافه نه فنّ بیان و ... ۱۴۰۰۰۰۰۰ فالوئر داره! خب، واسه منم سوأل بود کمااین‌که اون‌وقتا که فقط اسمشو شنیده بودم، فکر می‌کردم یه بچّه‌خوشگل قدبلنده با از این صداوبیانای شیک کلیشه‌ای که مد شدن و جلو دوربین حسّ همدردی رو بالا میارن باشه، که دیدم برعکسشه! ایشالا تو #گپنوشت بعدی حدسام رو تو جواب مهدی می‌گم.

BY تا اطلاع ثانوی