tgoop.com/nimasaffar/1205
Last Update:
«بازجویی از چپ»
درباره چپ تو سال ۰۴ (۱)
#نیما_صفار - اومدم درباره اون مدّعام تو #گپنوشت پارسالی درباره تته‌پته‌ی #ژیل_دلوز و زبان بدن چپ و راست بنویسم و پای #امین_مرئی و #روزبه_گیلاسیان رو هم بکشم وسط، دیدم این واجب‌تره! چرا بازجویی؟ چرا مناظره نه مثلن؟ چون ما چپا، حتا منِ چپ‌پلاستیکی، کتک‌خورمون ملسه و چون راست همیشه تو مناسبتش با قدرت تعریف می‌شه، تو دوتا قبیله شکل گرفتن تو فارسی و ایران و اینا؛ یکی حکومت راست (دقت کن لطفن که نمی‌گم راست حکومتی چون کلّن جمهوری اسلامی راسته) و یکی سلطنت‌طلبا یا به‌قول باکلاس‌تراشون طرفداران سامانه‌ی پادشاهی. خب با اوّلیا که نمی‌شه بحث کرد چون باید دائم حواست باشه یه چی نگی که باز برات پرونده‌سازی کنن، با دوّمیا هم نمی‌شه چون قاعدتن یکی نمی‌تونه بیاد اینجا علنی بگه سلطنت‌طلبه و راست‌راست راه بره و دفاع کنه از عقیده‌ش. می‌زنن پدرش رو در میارن. پس برای ما چپا که همیشه مرغ عروسی و عزا بودیم، روبرویی وجود نداره، کمااین‌که در نهایت مهم‌ترین جدلای شکل‌گرفته تو این صد ساله بین چپ با چپ بوده. پس داوطلبانه تو موضع متهم می‌نشینم و دفاع از چپ می‌کنم. از یه گوشه: تا میگی چپ، می‌گن جنایات #استالین جنایات #مائو و ... تا جایی که به من با مواضع آنارشیستیکم مربوط می‌شه، کلّ تجربه‌ی #بلوک_شرق رو تحت شمول چپ نمی‌دونم و یه توئیت شوخی-جدّی زده بودم که اگه #مبارزه_طبقاتی رو بخایم موتور محرّک جامعه ببینیم، که من می‌بینم، #بلوک_غرب با تلاش برای حذف «مبارزه» و بلوک شرق با تلاش برای حذف «طبقه» هر دو سهم تو سرکوب این نیروی محرّکه داشتن. ولی اصلن بیا بگیر تجربه‌ی چین و شوروی و اینا مصداق #سوسیالیسم و چپ بوده! سه نکته: ۱- سوزن به خود: بله! این احتمال وجود داره که تو هر شکلی از آرمانگرایی، کش روابط و مناسبات مستقر در بره و منجر به خشونتای ناموجّه بشه! تو جمله‌ی قبلی کلمه‌ی کلیدی «ناموجّه»ه! یعنی اصلن بحث سر میزان خشونت نیست! سر اینه که قدرت مستقر همیشه اشکالی از خشونت رو موجّه و عقلانی و لازم می‌دونه و تحت عناوینی مثل برقراری نظم، دفاع مشروع، حمله‌ی پیشگیرانه و ... اگه نه به‌عنوان «عمل خیر» که دست‌کم چون «شرّ لازم» جا می‌ندازه؛ مثل #نسل_کشی #اسرائیل تو #فلسطین، و انواعی از خشونت رو ناموجّه می‌دونه و تحت عناوینی نظیر #تروریسم سرکوب‌شون می‌کنه. خب، بله! این احتمال هست که تو رویکردی که آرمانگرایانه باشه، محافظه‌کارانه نباشه و ... خشونت، خشونت دیده بشه (برعکس اشکال سنتی و متعارف خشونت که به‌عنوان لازمه‌ی نظم‌ونسق دادن به امور ستایش می‌شن) ولی انگار حواست نیست که این «دیدن» تو همین انقطاع ممکن می‌شه! ۲- #عدالت: می‌دونیم تاریخ از ته به سر خونده می‌شه. ما برای چپوندن جواب تو شرایط خودمونه که سراغ پیشینه می‌ریم. پس باید بپرسیم این #هیستری به چپ چرا این‌قدر شایعه؟ از یه طرف می‌گن چپ ورشکست شده و از طرفی دائم توپخونه‌شون قمپز در می‌کنه! چرا راست سری که داره می‌گه درد نمی‌کنه رو دستمال می‌بنده؟ چون چیزی که هدف گرفته شده، ایده‌ی «عدالت»ه. هم ظهور #نئولیبرالیسم و هم تک‌قطبی شدن جهان، فرصت بیشتری به تریبونداران جهان داد که بگن «عدالت یه فانتزی نوجوانانه‌ست که در همون حد باید بمونه!» و صراحتن میل بشر رو به جهانی عادلانه‌تر انحرافی می‌دونن که باید فراموش بشه. خب این‌طوری می‌شه درک کرد که چرا بی‌وقفه مواضعی رو بمبارون می‌کنن که می‌گن به تاریخ پیوسته و دِمُده شده و اینا! هدف، خفه کردنِ میلِ به عدالته در نطفه! می‌گن «ببین! ببین! آدما هر وقت رفتن دنبال ایده‌ی عدالت، زدن هم‌دیگه رو کشتن!» در حالی‌که اگه بخای چرتکه هم بندازی، یه تاریخ فارغ از عدالت داریم، قرن‌ها بدیهی دونستن سلطه و استیلای قلیلی (به‌قول امروزیاشون نخبگان) و استثمار توده‌ها و هر رقمه حساب کنی قابل قیاس نیست خشونت و کشتار این جهانی که «حق» می‌دونه ثروت بی‌حسابی که اون اقلّیت از چپاول دسترنج‌مون می‌برن (به تنها چپی که امکان حیات می‌دن همین چپ اوّلِ چپاوله!) با جنایاتی که تحت نام #کمونیسم شده و اگه برای من مهمّه به‌یاد آوردن اون جنایات، چون در مورد نظامات مبتنی بر نابرابری، جنایتکاری رو «بدیهی» می‌دونم و مثلن انتظاری جز جنایت از #سرمایه_داری ندارم!*
۳- اضطرار: از همون لحظه‌های اوّل شکل گرفتن ایده‌های سوسیالیستی، از همون لحظه‌ی اوّل تشکیل کشور #شوروی، از همون لحظات اوّل تشکیل سندیکاهای کارگری و ... با تمام قوا، اربابان جهان همه‌جانبه حمله کردن بهشون. چرا؟ این رو یه‌میلیون بارم بگم کمه: مسأله‌ی چپ و راست تو یه فضای نظری موقعیّت نمی‌گیره. 👇👇👇
BY تا اطلاع ثانوی
Share with your friend now:
tgoop.com/nimasaffar/1205