تا اطلاع ثانوی

«درباره اصل تغییر»

#ترشی‌نوشت_۳۴

به بهانه #۱۹_بهمن سالروز قیام #سیاهکل
#نیما_صفار - تو اون مطلبی که تو پستای پیشین درباره تعطیلی شبکه #من_و_تو نوشته بودم، اشاره به مخالفتم با «اصل گرفتن تغییر» که پیش‌ترا چراش رو مبسوط نوشته بودم کردم ولی چون گپکی با #مزدک_وفایی پیش اومد، دیدم بد نیست اینجا هم بگمش.
۱- مگه می‌تونم با #کارل_مارکس مخالف باشم وقتی از تغییر جای تفسیر می‌گه وقتی خودمونم فهمیدیم که جز با کنش‌گری نمی‌شه فهمید؟ ولی: با #سعید_حیدرزاده موافقم که می‌پرسه: چطور از کمون اوّلیه تا کاپیتالیسم خودش شده ولی برای گذار به سوسیالیسم باید میلیون‌ها قربانی بدیم؟ بذاریم اینم خودش بشه! ولی: مهم‌تر: چیزی که مستتره تو طرح مسأله‌ی آقا سعید، اگه نه دترمینیسم تاریخی، که شکل بی‌تعارفی از هم‌پوشانی حق و قدرته! یعنی هم‌دل‌ترم با همونایی که مارکس «سوسیالیست تخیّلی» صداشون می‌کرد. دلیلی نمی‌بینم ایده‌ی عدالت رو گره بزنم به حتمیّتِ آینده! راستِ همیشه مقلّد، همین رو از چپ گرفت و مال خود کرد: «سمتِ درستِ تاریخ!»! پس من می‌تونم مخالف هر بی‌عدالتی باشم و حتا بجنگم علیهش بدون اعتقاد به اتوماسیونی که تو تیم برنده‌های موعود می‌ذارتم!
۲- حالا اگه تو نگاه تکاملیِ #مارکس و #داروین درد این «حتمیّت» با پشتی که از «عهد» تو گفتمان ابراهیمی داره، خوردنیه، نزد بروبکس فرانکفورتی و پست‌مدرن و اینا یه‌خورده زیادی رو مخ می‌شه: اگه از #کوئن به بعد نگاه پارادایمیک یا به تعبیر #فوکو دیسکورسی داریم و «تغییر» و «تفاوت» می‌بینیم بیشتر تا «برتری» و «تکامل»، پس این «اصل گرفتن تغییر» هم به‌عنوان «چیزی که هست» هم «چیزی که باید باشد» از کجامونه؟ به‌همین خاطر با #هابرماس که تذکّر می‌ده «وضع حال» مفت به چنگ نیومده یا #بودریار که تو جهانی بی‌ترجیح پیش می‌ره موافق‌ترم. با «به سوی» تا اونجا می‌شه موافق بود که بدونی «نه به سوی» هم می‌تونه حتا بیشتر از خودش محتمل باشه و سوای این: وقتی تو مفهومی مثل «تغییر وضع» رو مفروض یا بدیهی می‌گیری، مثل هر مفروض‌وبدیهی‌گرفتنی چشم‌اسفندیار روند فکری‌ت می‌شه!
۳- کل گرفتن وضع موجود: امّ‌الخبائث: هر چی از بدیِ دیدنِ وضعِ موجود به‌عنوان یه کلّ هم‌بسته بگم، کم گفتم. دیگه لازمه بگم پیش‌فرض تغییرطلبی این نگاه هولستیکه؟ این نگاهه که باعث می‌شه به‌جای پیگیری پایین آوردن ساعت کار یا بیمه ارزون، به چیز موهومی مثل «کیفیّت» فکر کنی!
و: چون کم نیستن دوستانی که میل به مصادره‌ی حرف و تخغیفش دارن، باید توضیح بدم که شرایط و وضعیّتا رو هم‌ارز نمی‌دونم و مسلّمن آموزش رایگان و بهداشت رایگان رو هزاران بار ترجیح می‌دم به پولیش و مسلّمن زندگی تو کره جنوبی رو هزاران بار بهتر می‌دونم از کره شمالی و تغییر که بماند، شخم خوردن رو برای جهانِ جاری واجب می‌دونم تا تحمّل‌پذیر بشه. ولی: حالا دقت کن:
۴- نفس پیش‌فرض گرفتن تغییر و این تصوّر که عقربه‌های ساعت دارن به‌نفع ما عمل می‌کنن، نمی‌ذاره روی «چه تغییری؟» و «چرا؟» متمرکز بشیم. به‌نظرم بد نیست تواضع نگاه کمیتی داشتن رو داشته باشیم! این کیفیّته حجاب می‌شه بین‌مون و بین‌مون!

#گپنوشت

www.tgoop.com/nimasaffar/1080

1.08K viewsFeb 8, 2024 at 16:27

«درباره اصل تغییر»

#ترشی‌نوشت_۳۴

به بهانه #۱۹_بهمن سالروز قیام #سیاهکل
#نیما_صفار - تو اون مطلبی که تو پستای پیشین درباره تعطیلی شبکه #من_و_تو نوشته بودم، اشاره به مخالفتم با «اصل گرفتن تغییر» که پیش‌ترا چراش رو مبسوط نوشته بودم کردم ولی چون گپکی با #مزدک_وفایی پیش اومد، دیدم بد نیست اینجا هم بگمش.
۱- مگه می‌تونم با #کارل_مارکس مخالف باشم وقتی از تغییر جای تفسیر می‌گه وقتی خودمونم فهمیدیم که جز با کنش‌گری نمی‌شه فهمید؟ ولی: با #سعید_حیدرزاده موافقم که می‌پرسه: چطور از کمون اوّلیه تا کاپیتالیسم خودش شده ولی برای گذار به سوسیالیسم باید میلیون‌ها قربانی بدیم؟ بذاریم اینم خودش بشه! ولی: مهم‌تر: چیزی که مستتره تو طرح مسأله‌ی آقا سعید، اگه نه دترمینیسم تاریخی، که شکل بی‌تعارفی از هم‌پوشانی حق و قدرته! یعنی هم‌دل‌ترم با همونایی که مارکس «سوسیالیست تخیّلی» صداشون می‌کرد. دلیلی نمی‌بینم ایده‌ی عدالت رو گره بزنم به حتمیّتِ آینده! راستِ همیشه مقلّد، همین رو از چپ گرفت و مال خود کرد: «سمتِ درستِ تاریخ!»! پس من می‌تونم مخالف هر بی‌عدالتی باشم و حتا بجنگم علیهش بدون اعتقاد به اتوماسیونی که تو تیم برنده‌های موعود می‌ذارتم!
۲- حالا اگه تو نگاه تکاملیِ #مارکس و #داروین درد این «حتمیّت» با پشتی که از «عهد» تو گفتمان ابراهیمی داره، خوردنیه، نزد بروبکس فرانکفورتی و پست‌مدرن و اینا یه‌خورده زیادی رو مخ می‌شه: اگه از #کوئن به بعد نگاه پارادایمیک یا به تعبیر #فوکو دیسکورسی داریم و «تغییر» و «تفاوت» می‌بینیم بیشتر تا «برتری» و «تکامل»، پس این «اصل گرفتن تغییر» هم به‌عنوان «چیزی که هست» هم «چیزی که باید باشد» از کجامونه؟ به‌همین خاطر با #هابرماس که تذکّر می‌ده «وضع حال» مفت به چنگ نیومده یا #بودریار که تو جهانی بی‌ترجیح پیش می‌ره موافق‌ترم. با «به سوی» تا اونجا می‌شه موافق بود که بدونی «نه به سوی» هم می‌تونه حتا بیشتر از خودش محتمل باشه و سوای این: وقتی تو مفهومی مثل «تغییر وضع» رو مفروض یا بدیهی می‌گیری، مثل هر مفروض‌وبدیهی‌گرفتنی چشم‌اسفندیار روند فکری‌ت می‌شه!
۳- کل گرفتن وضع موجود: امّ‌الخبائث: هر چی از بدیِ دیدنِ وضعِ موجود به‌عنوان یه کلّ هم‌بسته بگم، کم گفتم. دیگه لازمه بگم پیش‌فرض تغییرطلبی این نگاه هولستیکه؟ این نگاهه که باعث می‌شه به‌جای پیگیری پایین آوردن ساعت کار یا بیمه ارزون، به چیز موهومی مثل «کیفیّت» فکر کنی!
و: چون کم نیستن دوستانی که میل به مصادره‌ی حرف و تخغیفش دارن، باید توضیح بدم که شرایط و وضعیّتا رو هم‌ارز نمی‌دونم و مسلّمن آموزش رایگان و بهداشت رایگان رو هزاران بار ترجیح می‌دم به پولیش و مسلّمن زندگی تو کره جنوبی رو هزاران بار بهتر می‌دونم از کره شمالی و تغییر که بماند، شخم خوردن رو برای جهانِ جاری واجب می‌دونم تا تحمّل‌پذیر بشه. ولی: حالا دقت کن:
۴- نفس پیش‌فرض گرفتن تغییر و این تصوّر که عقربه‌های ساعت دارن به‌نفع ما عمل می‌کنن، نمی‌ذاره روی «چه تغییری؟» و «چرا؟» متمرکز بشیم. به‌نظرم بد نیست تواضع نگاه کمیتی داشتن رو داشته باشیم! این کیفیّته حجاب می‌شه بین‌مون و بین‌مون!

#گپنوشت

BY تا اطلاع ثانوی