tgoop.com/nimasaffar/1078
Last Update:
«مثل اون منظره‌ی همیشگی»
#ترشی‌نوشت_۳۳ درباره برد از ژاپن و باقی قضایا:
#نیما_صفار: اوّلیش خودم که اون‌وقتا که مُد نبودم خیلی از برد تیمای ملّی ذوق نمی‌کردم ولی مگه تو دهه شصت با اون‌همه کشتارا ما فوتبال و سینما و والیبال و تئاتر و ... نداشتیم؟ اصلن بعد از سال ۶۷ که هزاران نفر رو ج.ا رسمن فقط به‌خاطر عقیده کشت، چیزی تعطیل شد؟ مگه #مارادونا تو همون آرژانتین #ویدلا که به‌مراتب سرکوبگرتر از حکومتای بعد و قبلِ انقلاب‌مون بود، ستاره فوتبال نشد؟ تازه اگه تو قهرمانی #جام_جهانی_۱۹۷۸ هم نبود نه برای اعتراض و ... بود که چون #پاسارلا می‌گفت «تیم ملّی که کودکستان نیست!» #علی_دایی تقریبن هم‌زمان با #کشتار_۶۷ فوتبال حرفه‌ایش رو شروع کرد و #علی_کریمی بعدش! به کسایی که انتظار داشتن #اصغر_فرهادی تو مراسم #اسکار نقش اپوزیسیون بازی کنه، می‌گفتم «پیش‌شرط حضورش تو این تریبونا اینه که تو ایران فیلم ساخته باشه واِلّا هیچ جایزه سینمایی بابت فیلمای نساخته به کارگردانی نمی‌دن!» یادمه سال ۸۸ اصلاح‌طلبا انواعی از نافرمانی مدنی رو توصیه می‌کردن. می‌شد پرسید «تا حالا کجا بودین؟» ما که #عرفان_ثابتی نیستیم با یه ژست تنزه‌طلبی و پشتی دینی بیایم هر احتمال زیستی رو تو یه نظام بسته ممنوع کنیم! من مثل یه #روزبه_گیلاسیان که خیابون رو نه فقط محلّ مبارزه که محلّ معاشرت می‌دونه، می‌گم ملّتی که امکان در میون گذاشتن شادیا و دلخوشیای کوچیک رو نداشته باشن، امکان «زندگی با هم»*، در نهایت حول هیچ «خیر اعلی» و ازین‌حرفا هم متشکّل نمی‌شن. مگه #پرویز_قلیچ‌خانی یا دکتر #سوکراتس با کناره‌گیری از فوتبالِ قهرمانی هویت سیاسی گرفتن؟
بیا دروغ نگیم به خودمون! بعضی از دوستان اون‌ور آب هستن که رک دوست دارن ما سینما و تئاتر و کتاب و گشت‌وگذار و ... نداشته باشیم و انقد افسرده شیم و فشار بیاد بهمون که قاط بزنیم و کار رو یه‌سره کنیم؛ همونا که فکر می‌کنن کوچیک شدن سفره مردم سد رو می‌شکنه و وادارشون می‌کنه به انقلاب! نه عزیزم! اتفاقن حداقلی از شادی و رفاهه که مطالبات رو بالا می‌بره! می‌بینین حکومتم اینو خوب فهمیده و همه‌جوره داره نوع زیست طبقه متوسّط رو محدود می‌کنه! تویی که به‌عنوان اپوزیسیون پیشنهاد تو منگنه گذاشتن رو میدی، یعنی واقعن نمی‌فهمی رو همونی که حکومت داره اعمال می‌کنه صحّه می‌ذاری؟ پس این‌که فلان بازیکن تیم ملّی اینجا یا اونجا این کرد، موردی می‌تونه درست باشه ولی اگه خودمون رو نزنیم به اون راه می‌شه تحت توافق بخش پرسروصداتر اپوزیسیون و حکومت دید: این‌که پول سینما رفتن و کافه رفتن و کتاب خریدن و ... نداشته باشم، تو یه جهان پولاریزه و قطبی‌شده فقط از باخت طرف مقابل ذوق کنم و چون خودمم هیچ امکان برد ندارم، فقط حظّ مازوخیستیک از باخت ببرم مثل تو این فیلمفارسیا که دائم می‌گن «غصّه نخور! زندگی پولدارا گه‌تره از ما!» می‌دونی این یعنی چی؟ یعنی به‌جای هدف‌گذاریای کوتاه و محتمل، جای عرصه‌های متعدّد و متکثر، یه دورنمای مطلق و لایتغییر برای یه ملّت بسازی مثل اون منظره ثابت تو سریال #پاتریک_ملروز که علیرغم چشم‌نوازیش، اصل خشونت و تلخی بود! نتیجه‌ش؟ #اسرائیل هزاران کودک رو تو #غزه قتل‌عام می‌کنه و ملّت شرطی‌شده قند تو دلش آب می‌شه و کیف می‌کنه! به همین سرعت که نوشتم و هنوز سالی نشده از #زن_زندگی_آزادی!
ویدئو: 👇👇👇 برای مزه ریختن ساخته بودمش که خوشم اومد و پی بهونه بودم بذارمش: #علی_رایجی برعکس #مجید_کلاته_عربی شدید فوتبالیه و #محمد_مطلوب بینابین ...
#دیلی_جات
#گپنوشت
*ترانه‌یی از #BeeGees
آهنگ از #Yazoo
BY تا اطلاع ثانوی
Share with your friend now:
tgoop.com/nimasaffar/1078