tgoop.com/nimasaffar/1014
Last Update:
👆👆👆
ولی همیشه سویه و صبغه فکری کاراش رو متعادل می‌کرد با طنز و ریزه‌کاریای زندگی و روزمرّگی. تو آثار درخشانش مثل «اجاره‌نشین‌ها» یا #مهمان_مامان می‌دیدی چقدر آدمِ صحنه‌های شلوغه؛ چقدر محشر جماعت و جامعه میاره رو پرده. شاید وجه چپش بوده که اونو تو لانگ‌شات خیلی موفق‌تر می‌کرده از کلوزآپ و شایدم بهتر! شاید همین‌که خیلی پی انگیزه‌یابیِ کنش و درام شخصیّت نمی‌رفته، نمی‌ذاشته به‌رغم تعلّقش به هنر متعهّد یا دست‌کم ملتزم تو دام خیلی از واقعگراییا بیفته! می‌دونی چیه؟ چون واقعیّت اصلن واقع‌گرایانه نیست و هیچ چیزی از زیسته‌مون چفت‌وبست اون آثار واقع‌نما که پی اقناع مخاطبن رو نداره مثل همین قتلش که هنوز روزی نگذشته ازش ... بذار بگم که مهرجویی به صراحت تام همیشه طرفدار زندگی بود؛ طرفدار تکثر و بی‌سروسامونی‌ش؛ طرفدار ناجدیّت مدامش. واسه همین فیلماش همیشه باحال بوده‌ن، واسه همین اینقدر سینمایی مرد ...
یه بار دیگه: چرا جای سینمای مهرجویی اینقدر خالیه؟ چون، یک، کمر روشنفکری ایرونی بد شکسته، چیزی که پشت‌وپی این سینما می‌شد و ازش شکل می‌گرفت، دوّم، کسی که آشنا و اهل بود با جهان فکر و یه ایده ذوق‌زده‌ش نمی‌کرد که بیاد تو این مدیا «بگه»ش و سوّم، اون پشت جدّی رو زمینه می‌کرد که روش زندگی و گوناگونی و عشق‌وحال بسازه. فکر کن #مونا_مهرجویی بیاد تو و ببینه قاتلا نشستن منتظر که بقیه‌ی قتل رو ببینن؛ با جزئیات ...
#گپنوشت
#دیلی‌جات
#سوگنوشت
BY تا اطلاع ثانوی
Share with your friend now:
tgoop.com/nimasaffar/1014