ژاپن رکورد سرعت اینترنت جهان را با ۱.۰۲ پتابیت در ثانیه شکست. سرعتی که برای دانلود تمام نتفلیکس در یک ثانیه کافی است.
تصور بهتر از این سرعت: از نظر تئوری این سرعت می‌تواند ۱۲ هزار فیلم کامل ۴K را در هر ثانیه منتقل کند.
‏این دستاورد به لطف پیشرفت در فناوری فیبر چندهسته‌ای که توسط موسسه ملی فناوری اطلاعات و ارتباطات ژاپن(NICT) توسعه یافته، محقق شده است.

این نقطه عطف فقط مربوط به سرعت نیست بلکه مربوط به زیرساخت‌های آینده است. با افزایش شدید تقاضا برای هوش مصنوعی، محاسبات ابری و داده‌های جهانی در اینترنت باید فراتر از آنچه سیستم‌های فعلی می‌توانند مدیریت کنند، تکامل یابد.

این پیشرفت #ژاپن گامی بزرگ به سوی عصر ديجيتال جدید است، عصری که در آن محدودیت‌های پهنای باند بالاخره کنار گذاشته می‌شوند تا از یک اکوسیستم داده واقعاً جهانی و پرسرعت پشتیبانی شود.

نور و سایه در آثار پیر برولت
@nimaclick

‌
‌📲‌‌ سنو یک اپلیکیشن کاملا رایگانه و لازم نیست برای دسترسی به امکاناتش هزینه‌ای پرداخت کنین. برای استفاده از سنو، هیچ نیازی به ساخت اکانت یا ثبت شماره تلفن یا ایمیل هم نیست، فقط کافیه نصب و استفاده کنین. این باعث می‌شه که حریم خصوصی کاربرها بیش‌تر حفظ بشه.

🚫 سنو هیچ تبلیغی نشون نمی‌ده و با محیطی ساده و بدون مزاحمت کار می‌کنه. از طرف دیگه متن‌بازه (اوپن‌سورس) و هر کسی می‌تونه کدهاش رو ببینه و بررسی کنه که دقیقا چه کاری انجام می‌ده.

🌍 سنو توسط شرکت مستقل eQualitie در کانادا ساخته شده که تمرکزش روی توسعه‌ی ابزارهایی برای دسترسی آزاد به اطلاعات در شرایط سانسور و اختلال‌های شدید اینترنتیه.

🔗 برای آشنایی بیش‌تر با سنو می‌تونید به وب‌سایت فارسی ما سر بزنین:
https://ceno.app/fa

به امید آزادی
@Ceno_Iran

چند پرسش رایج

❓آیا سنو فیلترشکنه؟
نه، سنو مرورگریه که محتوا رو از طریق شبکه‌ی خودش، سرورهای تزریق‌کننده و کَش کاربران منتقل می‌کنه. یعنی بدون VPN و در اختلال شدید اینترنت هم به صفحات فیلترشده دسترسی پیدا می‌کنه.

❓چرا سنو برای من کار نمی‌کنه؟
حتما آخرین نسخه‌ی برنامه رو بگیرین و در حالت عمومی ازش استفاده کنین. گاهی به‌خاطر شدت فیلترینگ یا وضعیت شبکه، صفحات به‌کندی باز می‌شن که طبیعیه و برای ابزارهای مشابه هم پیش میاد. ما وضعیت رو مدام رصد می‌کنیم تا دسترسی پایدارتری فراهم بشه. پیشنهاد می‌کنیم در صورت بروز مشکل، دوباره بعدا امتحان کنین.

❓آیا سنو امنه؟
بله ولی نوع استفاده مهمه. برای دسترسی به محتوای حساسی که نگرانی امنیتی ایجاد می‌کنه از حالت شخصی استفاده کنین تا ردی از شما در شبکه نمونه. ضمنا سنو یک اپ متن‌بازه و همه می‌تونن کدش رو بررسی کنن.

❓فرق حالت عمومی و شخصی چیه؟
در حالت عمومی صفحات بازشده در کَش سنو ذخیره و با کاربران دیگه هم‌رسان می‌شن (مناسب مرورگری عمومی). در حالت شخصی محتوا فقط برای شما بارگزاری می‌شه و ذخیره یا اشتراکی در کار نیست (برای مرور مطالب حساس و ورود به اکانت‌های شخصی).

@Ceno_Iran

روزنامه هفت صبح برای جذب ترافیک از موتورهای جست‌وجو و بالاتر بردن بازدید سایتش به چه راهکار مضحکی چنگ زده.
از طریق این صفحه در گوگل، صفحات مذکور گزارش شد.
https://search.google.com/search-console/report-spam

چرا با وجود مخالفت‌ها، اینترنت طبقاتی تصویب شد؟
نیما اکبرپور
موضوع اینترنت طبقاتی در ایران، در سال‌های اخیر بحث‌برانگیز بوده است. از یک طرف کاربران، فعالان حوزه فناوری و خبرنگاران، بارها درباره خطراتش هشدار داده‌اند، و از سوی دیگر، دولت‌ها یکی پس از دیگری آن را با نام‌های مختلف پیش برده‌اند. حالا در دولت چهاردهم، این سیاست نه‌تنها کنار گذاشته نشده، بلکه بر خلاف وعده‌های انتخاباتی دکتر مسعود پزشکیان، به‌صورت رسمی در حال اجرایی شدن است. ایجاد کمیته‌ای با عنوان «تسهیل فعالیت کسب‌وکارهای دیجیتال» و ارائه دسترسی اینترنتی ویژه به برخی گروه‌ها، نشان می‌دهد این طرح دقیقاً همان هدف همیشگی را دنبال می‌کند: دسته‌بندی کاربران به گروه‌هایی مختلف، که سطح دسترسی متفاوتی به اینترنت دارند.

چرا ساختمان اینترنت طبقاتی در دولت پزشکیان بالاتر رفت؟
آنچه ساخت اینترنت طبقاتی را پیش می‌برد، نه دولت‌ها، بلکه منطق امنیت‌محور نظام حاکم است. سیاستی که در آن، انحصار در ارتباطات برابر است با کنترل جامعه.
برخلاف آنچه در گفتمان رسمی گفته می‌شود، سیاست‌هایی چون اینترنت طبقاتی، حاصل تصمیم‌گیری‌های مقطعی و دوره‌ای نیستند. سیاستی که در دولت‌های احمدی‌نژاد، روحانی، رئیسی یا پزشکیان، با شکل و شمایل مختلف ادامه پیدا کرد. گاهی اسمش «اینترنت اضطراری» است، گاهی «اینترنت حرفه‌ای»، «خبرنگاری»، «منطقه آزاد سایبری»، یا «سیم‌کارت سفید». سخنگوی دولت چهاردهم هم اخیراً از عبارت «اینترنت آزادتر» استفاده کرد.
این بازی‌های زبانی نه‌تنها نشانه تنوع سیاست نیست، بلکه روشی است برای پوشاندن حقیقت و کاهش حساسیت کاربران و تلاشی است برای این که به اینترنت طبقاتی ظاهری حرفه‌ای و جلوه‌ای قانونی ببخشند. سیاستی که در عمل به این معناست: عده‌ای اینترنت آزادتر دارند، بقیه نه!
وضعیتی که قانون تحریف‌شده رمان قلعه حیوانات را به یاد بسیاری می‌آورد: «همه حیوانات باهم برابرند، اما بعضی برابرترند»!

چشم‌انداز فعلی اینترنت در ایران
بسیاری از برنامه‌نویسان آزاد، متخصصان فناوری و کارآفرینان برای انجام کارهای روزمره، نیاز به دسترسی آزاد به اینترنت دارند. آنان تا پیش از جنگ ۱۲ روزه، با استفاده از فناوری‌هایی مانند وی‌پی‌ان، محدودیت‌های شبکه را دور می‌زدند. اما در شرایطی که هر آن ممکن است ارتباطات قطع، پلتفرم‌ها فیلتر یا خدمات محدود و مسدود شوند، کار کردن غیرممکن است.
در فضایی لبریز از اختلال دائمی، نه تنها امنیت شغلی و درآمد این کاربران تهدید می‌شود، بلکه کارآمدی و خلاقیت‌شان نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد. همه اینها در کنار تحریم‌های فناورانه علیه کاربران ایرانی، باعث شده تا بسیاری راه مهاجرت را برگزینند.
آنان که مانده‌اند هم، حالا می‌دانند که روش‌های قدیمی دور زدن فیلترینگ ناکارآمد است و حتی بر فرض دسترسی به "دهک‌های بالاتر" اینترنت طبقاتی، اعتمادی به وعده مسئولان نیست. با تجارب اخیر، این عده پاسخ خود را در راه‌های ارتباطی پایدارتری جست‌وجو خواهند کرد.
تا زمانی که تقاضا برای اینترنت آزاد وجود دارد، عرضه هم ادامه پیدا خواهد کرد، حتی اگر پاسخش در بازار سیاه پیدا شود! بازاری که ممکن است گران، پرخطر و محدود باشد، اما همانند دهه‌های گذشته، می‌تواند دسترسی به آنچه ممنوع شده را ممکن کند.

آیا سیاست اینترنت طبقاتی به نتیجه می‌رسد؟
اعمال سیاست اینترنت طبقاتی تنها تا زمانی دوام می‌آورد که ابزارهای ارتباطی، در انحصار کامل حکومت باشند. اما با ورود اینترنت ماهواره‌ای، پایه‌های این انحصار شروع به لرزیدن کرده است.
فناوری‌هایی مانند استارلینک با وجود هزینه‌های مالی و قانونیش، به کاربر اجازه می‌دهد که مستقلا با دنیا مرتبط شود. این همان لحظه‌ای‌ست که فناوری، محدودیت را به عقب می‌راند و با هر گام، سیاست طبقاتی کردن اینترنت را به شکست نزدیک‌تر می‌کند. ساختمانی که شاید یک‌روزه فرو نریزد، اما وقوعش حتمی است. آنچه باقی می‌ماند، تنها میزان بیشتری از نارضایتی در سطح جامعه و هزینه بالاتری برای نیروی حاکمه خواهد بود.

توییت دکتر پزشکیان پیش از انتخابات پارسال (۱ جولای ۲۰۲۴) ثابت کرد که:
تحویل صیانت فقط با تجویز پزشک!
#اینترنت_طبقاتی

ماجرای شهری که خیلی چاله چوله داشت!
یکی بود، یکی نبود. زیر گنبد کبود یه جایی که نه خیلی دور بود، نه خیلی نزدیک، شهری بود با جاده‌هایی که روزبه‌روز خراب‌تر می‌شدند. البته نه به خاطر زلزله و سیل!

ماجرا این بود که شهرداری یه طرحی داشت به نام طرح صیانت از جاده‌ها. براش کرور کرور خرج می‌کرد تا هیچ وسیله‌ای با سرعت از جاده رد نشه. این بود که هر بار یه‌جای جدید رو می‌کَند یا سرعت‌گیری بر پا می‌کرد.

این وسط بچه‌ها دیر به مدرسه می‌رسیدن، مریض‌ها توی راه می‌موندن، خرید و فروش مایحتاج روزانه سخت شده بود و معاملات بازار به مشکل خورده بود. خلاصه همه کلافه شده بودن. این بود که شکایت‌ها بالا گرفت.

شهردار جدید قبل از انتخابات وعده جاده‌های خوب و اتوبان‌های چندبانده رو داد و با هر ترفندی که بود انتخاب شد اما جاده‌های شهر نه‌تنها همچنان مشکل داشت، بلکه سرعت‌گیرها بیشتر هم می‌شدند. شهر سال‌ها بود که در یک "برهه حساس کنونی" گیر کرده بود و به خاطر وضعیت خرابش برهه کنونی هی حساس‌تر هم می‌شد.

این بود که یه روز شهرداری اعلام کرد: «برای این که مردم دچار مشکل نشن، قراره یه مسیر ویژه رو بدون چاله و سرعت‌گیر نگه داریم. یه گروه گردن‌کلفت هم بالا سر این مسیر ویژه می‌ذاریم که کسی نتونه توش چاله بکنه. اونهایی که کارت بازرگانی دارن، توی شهرداری کار می‌کنند، خبرنگارند یا جزو کادر درمان، با نشون دادن برگه عبور می‌تونن از این مسیر استفاده کنن».

مردم گفتن: «پس ما چی؟ بابا ما هم کار و زندگی داریم. توی جاده ما هم دیگه چاله نکَنید. اصلا چرا چاله می‌کنید؟ ما خودمون شعور داریم. گواهینامه داریم. مراقب خودمون و بچه‌هامون هستیم».

شهرداری گفت: «به نظر ما هم جاده بدون چاله و صاف و صوف حق همه مردمه. توی اون مسیر ویژه که دیگه قرار نیست چاله‌ای بکنیم. با تبعیض هم مخالفیم. اما چون یه عده شکایت دارند که جاده خطرناکه. از توش ماشین رد می‌شه، تصادف داره، مرگ‌ومیر داره، در برههٔ حساس کنونی ناچاریم به کندن چاله. البته خیالتون راحت، ما برای هر کسی، مسیری رو در نظر می‌گیریم که در شأن شغل و جایگاهش باشه. چاله‌های هر کسی رو هم با کیفیت بالا و عمق استاندارد احداث می‌کنیم».

مردم گفتن: «بابا چاله که احداث نمی‌خواد. ساختن اتوبان احداث می‌خواد. جاده باید باز باشه. اصلا فلسفه وجودیش همینه. در برههٔ حساس کنونی، اتفاقاً باید صاف‌تر هم باشه که بتونیم به هم سر بزنیم، کمک کنیم، خبر بگیریم، زنده بمونیم. اگر کلا بی‌خیال چاله و سرعت‌گیر بشید، هم ما و هم کسب‌وکارها به کارمون می‌رسیم. حتی آتش‌نشانی و آمبولانس هم بدون مانع به مقصد می‌رسن».

جواب دادن: «نه، نه، بحث امنیت در برههٔ حساس کنونیه. جاده بدون سرعت‌گیر خطرناکه. ما با این کار داریم مسیر اقتصاد و تندرستی مردم رو نجات می‌دیم. شما که با سلامت و شکم مردم مشکل ندارید؟ دارید؟»

در این میون بعضی از کاسب‌ها هم به مردم می‌گفتن: «چرا به ما اعتراض می‌کنید؟ ما که چاله نکندیم. با سرعت‌گیر هم مخالفیم. ما که نمی‌گیم جاده شما خراب باشه. فقط می‌خوایم جلوی خرابی جادهٔ خودمون رو بگیریم. این که تبعیض نیست».

مردم گفتن: «ولی اگه جادهٔ ما هم باز باشه، اتفاقاً بیشتر میایم بازار، کار شما هم رونق می‌گیره‌ها!»

ولی خب، بعضی از کاسب‌ها با شهرداری کنار اومده بودن. همون‌ها که می‌گفتن: «ما با تبعیض مخالفیم. این تبعیض نیست، فقط یه مسیر ویژه‌ست. واسه برههٔ حساس کنونی».

و چاله‌ها هر روز همچنان عمیق‌تر، سرعت‌گیرها هرروز بیشتر و مردم هم‌چنان عصبانی‌تر می‌شدن.

#اینترنت_طبقاتی

طرح صیانت جاده‌ها از تصادف

آزمون کلک‌مرغابی:
اگر چیزی شبیه مرغابی به نظر می‌رسد، مانند مرغابی شنا می‌کند و صدای مرغابی درمی‌آورد، آن چیز احتمالاً مرغابی است.
بنابراین:
تسهیلات ویژه برای حمایت از کسب‌وکارهای آنلاین، یعنی وقتی اینترنت برای همه قطعه، برای کسب‌وکارها قطع نیست!
این که در این به اصطلاح اسناد منتشرشده به ‎#اینترنت_طبقاتی اشاره نشده، واقعیت رو عوض نمی‌کنه.
از پنهان‌کاری و تحمیق مردم دست بردارید.