tgoop.com/nimaclick/2291
Last Update:
ماجرای شهری که خیلی چاله چوله داشت!
یکی بود، یکی نبود. زیر گنبد کبود یه جایی که نه خیلی دور بود، نه خیلی نزدیک، شهری بود با جاده‌هایی که روزبه‌روز خراب‌تر می‌شدند. البته نه به خاطر زلزله و سیل!
ماجرا این بود که شهرداری یه طرحی داشت به نام طرح صیانت از جاده‌ها. براش کرور کرور خرج می‌کرد تا هیچ وسیله‌ای با سرعت از جاده رد نشه. این بود که هر بار یه‌جای جدید رو می‌کَند یا سرعت‌گیری بر پا می‌کرد.
این وسط بچه‌ها دیر به مدرسه می‌رسیدن، مریض‌ها توی راه می‌موندن، خرید و فروش مایحتاج روزانه سخت شده بود و معاملات بازار به مشکل خورده بود. خلاصه همه کلافه شده بودن. این بود که شکایت‌ها بالا گرفت.
شهردار جدید قبل از انتخابات وعده جاده‌های خوب و اتوبان‌های چندبانده رو داد و با هر ترفندی که بود انتخاب شد اما جاده‌های شهر نه‌تنها همچنان مشکل داشت، بلکه سرعت‌گیرها بیشتر هم می‌شدند. شهر سال‌ها بود که در یک "برهه حساس کنونی" گیر کرده بود و به خاطر وضعیت خرابش برهه کنونی هی حساس‌تر هم می‌شد.
این بود که یه روز شهرداری اعلام کرد: «برای این که مردم دچار مشکل نشن، قراره یه مسیر ویژه رو بدون چاله و سرعت‌گیر نگه داریم. یه گروه گردن‌کلفت هم بالا سر این مسیر ویژه می‌ذاریم که کسی نتونه توش چاله بکنه. اونهایی که کارت بازرگانی دارن، توی شهرداری کار می‌کنند، خبرنگارند یا جزو کادر درمان، با نشون دادن برگه عبور می‌تونن از این مسیر استفاده کنن».
مردم گفتن: «پس ما چی؟ بابا ما هم کار و زندگی داریم. توی جاده ما هم دیگه چاله نکَنید. اصلا چرا چاله می‌کنید؟ ما خودمون شعور داریم. گواهینامه داریم. مراقب خودمون و بچه‌هامون هستیم».
شهرداری گفت: «به نظر ما هم جاده بدون چاله و صاف و صوف حق همه مردمه. توی اون مسیر ویژه که دیگه قرار نیست چاله‌ای بکنیم. با تبعیض هم مخالفیم. اما چون یه عده شکایت دارند که جاده خطرناکه. از توش ماشین رد می‌شه، تصادف داره، مرگ‌ومیر داره، در برههٔ حساس کنونی ناچاریم به کندن چاله. البته خیالتون راحت، ما برای هر کسی، مسیری رو در نظر می‌گیریم که در شأن شغل و جایگاهش باشه. چاله‌های هر کسی رو هم با کیفیت بالا و عمق استاندارد احداث می‌کنیم».
مردم گفتن: «بابا چاله که احداث نمی‌خواد. ساختن اتوبان احداث می‌خواد. جاده باید باز باشه. اصلا فلسفه وجودیش همینه. در برههٔ حساس کنونی، اتفاقاً باید صاف‌تر هم باشه که بتونیم به هم سر بزنیم، کمک کنیم، خبر بگیریم، زنده بمونیم. اگر کلا بی‌خیال چاله و سرعت‌گیر بشید، هم ما و هم کسب‌وکارها به کارمون می‌رسیم. حتی آتش‌نشانی و آمبولانس هم بدون مانع به مقصد می‌رسن».
جواب دادن: «نه، نه، بحث امنیت در برههٔ حساس کنونیه. جاده بدون سرعت‌گیر خطرناکه. ما با این کار داریم مسیر اقتصاد و تندرستی مردم رو نجات می‌دیم. شما که با سلامت و شکم مردم مشکل ندارید؟ دارید؟»
در این میون بعضی از کاسب‌ها هم به مردم می‌گفتن: «چرا به ما اعتراض می‌کنید؟ ما که چاله نکندیم. با سرعت‌گیر هم مخالفیم. ما که نمی‌گیم جاده شما خراب باشه. فقط می‌خوایم جلوی خرابی جادهٔ خودمون رو بگیریم. این که تبعیض نیست».
مردم گفتن: «ولی اگه جادهٔ ما هم باز باشه، اتفاقاً بیشتر میایم بازار، کار شما هم رونق می‌گیره‌ها!»
ولی خب، بعضی از کاسب‌ها با شهرداری کنار اومده بودن. همون‌ها که می‌گفتن: «ما با تبعیض مخالفیم. این تبعیض نیست، فقط یه مسیر ویژه‌ست. واسه برههٔ حساس کنونی».
و چاله‌ها هر روز همچنان عمیق‌تر، سرعت‌گیرها هرروز بیشتر و مردم همچنان عصبانی‌تر می‌شدن.
#اینترنت_طبقاتی
BY Nima Akbarpour🔥 نیما
Share with your friend now:
tgoop.com/nimaclick/2291