tgoop.com/monetary_academy/387
Last Update:
💢 آبٍ بی صاحب!
✍️حامد پاک طینت
قریب ۳۰ سال است که یاد دارم کارشناسان و متخصصان آب در مورد روند کاهشی آب در ایران و تبعات عاقبت نیاندیشی آن هشدار می دهند. حتی دقیق بیاد دارم حدود ۷ سال پیش اگر کسی از آینده بی آبی در بعضی مناطق می گفت ممکن بود متهم به تشویش اذهان و ورود به مسائل امنیتی کشور بشود
گذشت و گذشت تا رسیدیم به اینجا که مهمترین اولویت مردم از اقتصاد، توسعه، تحصیل فرزندان، فناوری، سرمایه گذاری و ... رسید به خرید مخزن آب خانگی و نگرانی از اینکه حجم این مخزن آیا پاسخگوی شرایط امروز و فردای امروز خواهد بود یا نه.
طی این چند دهه دولتها عوض شدند، اما روحیه دولتمردان عوض نشد. همه آنها گفتند آب کم است اما نگفتند با این آب کم باید چگونه رفتار کرد. همه گفتند ما وارث وضع موجودیم تا رسید به جناب پزشکیان که دیروز تا کمر بر روی سد کرج خم شد تا بتواند سطح آب را ببیند و پس از آن گفت آب کم است؛ و ما وارث وضع موجودیم!
آیا کسی به یاد دارد در طول این چند دهه، در رسانه ها دیده باشد که "فلان کشاورز بدلیل کشت برنج در بیابان به حبس محکوم شد"؟ آیا کسی تاکنون شنیده است که "فلان شرکت کشت و زرع بدلیل کشت نیشکر در منطقه کم آب به جریمه و ممنوعیت از کار محکوم شد"؟ آیا کسی تاکنون شنیده است که فلان محصول کشاورزی فقط و فقط بصورت گلخانه ای حق کشت دارد؟ آیا به یاد دارید که دولتی حکم جابجایی فلان صنعت آب بر از فلان استان را به استانهای ساحلی داده باشد؟آیا تاکنون شنیده اید که دولت مالیات ۱۰ برابری برای صنایع آب بر در مناطق کم آب وضع کرده باشد؟ آیا آمار افتتاحیه های آنچنانی مقامات برای پروژه های بازیافت آب و فاضلاب را بیاد می آورید یا برعکس، پروژه های آب بر توسط همین مقامات با غرور ملی افتتاح شد؟ کدام مشاغلی که از کمبود آب در بحران قرار گرفت توسط دولت حمایت غیر آبی شد و جایگزینی معرفی و پشتیبانی شد؟
اصلا کسی هست که پاسخ این سئوال کوتاه را بدهد که صاحب آب در ایران کیست؟!
وزارت جهاد کشاورزی، وزارت نیرو ، سازمان محیط زیست ، نهادهای متفرقه، نهاد ریاست جمهوری،شهردار، استاندار،فرماندار، بخشدار، دهدار، کشاورز، کدخدای ده، مالک چاه، باغدار، دزد آب ...
صاحب آب کسی است که قدرت حکمرانی آب دارد و همه باید از او تبعیت کنند و غیر از این تبعات سنگین دارد. آنچه مردم ایران امروز به چشم می بینند نتیجه بی صاحب بودن آب است اما آنچه فردای امروز دیده خواهد شد چیست؟
بنا ندارم از تبعات اجتماعی بی صاحب بودن آب بگویم که خود هویداست؛ ببینیم چه بر سر اقتصاد و کسب و کار مردم خواهد آمد:
تمدن شهری در اصفهان، کاشان ، قم، سمنان ، یزد، کرمان و خراسان جنوبی رو به اضمحلال است. اگر حتی آب به آنها رحم کند فرونشست رحم نخواهد کرد. کشاورزان این چند استان تقریبا نوع شغل کنونی خود را تمام شده تلقی کنند و جایگزین بیابند. نقش صنعت حتی در این استانها کم رنگ خواهد شد. برای استانهای صنعتی در این فهرست این رخداد به مثابه انقلاب اقتصادی است.
استانهای سیستان و بلوچستان، ایلام، خوزستان ،کهگیلویه، چهارمحال، لرستان و کردستان در معرض بحران ملی هستند لیکن با «نگاه خوشبینانه» ظرفیتهای خوبی در رفع مشکل در دسترس آنهاست
تهران، کرج، قزوین و همدان نیز ناتوان از تحمل بار تامین آب مصرفی جمعیت کنونی هستند بحران اما اینجاست که با یک توسعه نامتوازن، زیرساختها در استانهای دیگر پاسخگوی مهاجرت و جایگزینی نیست اما آب کالایی نیست که بشود با آن شوخی کرد. مردم این شهرها باید بین دو برابر کردن سالیانه حجم مخزنهای آب ساختمان یا مهاجرت یکی را انتخاب کنند!
بوشهر، هرمزگان، چابهار، گیلان، مازندران، گلستان و خراسان شمالی دسترسی مناسبتری به آب دارند و بی تردید مقصد مهاجرت سیلی از مردم ایران به همراه سرمایه ها خواهند بود!
مسیر سرمایه گذاری از استانها به سمت استانهای جایگزین با سرعتی تصاعدی طی دو سال اینده فزونی خواهد یافت. این سرمایه ها فقط سرمایه های مردم ایران نیست بلکه سرمایه دولتی نیز برای تامین زیرساختهای مهاجرت جمعیتی چاره ای به متمرکز شدن در این مناطق ندارد در غیر اینصورت باید منتظر تبعات سنگین تر از این باشیم!
آنچه پیش روی ماست نه به ترسالی نه به خشکسالی سالهای آینده و نه به دولتمردی که وارث وضع موجود است وابسته است! این آیینه دو سال آینده ایران است؛
صدایی که می شنوید صدای زنگ تغییر جغرافیای اقتصادی ایران است.
@monetary_academy
BY آکادمی اقتصاد ایران
Share with your friend now:
tgoop.com/monetary_academy/387